„Adrianna Surmiak” – książki

Wyzwanie, jakie stawia sobie w Wyzwanie, jakie stawia sobie w książce Autorka, polega na zmierzeniu się z tym, co określa się jako kłamstwo. Chce dotrzeć do powodów i funkcji zachowań określanych przez badanych kłamstwem. Koncentruje zatem swoją uwagę – zgodnie z antropologiczną sygnaturą – na interpretacji kłamstwa. Stara się, adekwatnie do tytułu książki, pokazać jak badani przez nią podopieczni i personel katolickiego Ośrodka Interwencji Kryzysowej rozumieją kłamstwo, jak różne stosują sposoby, aby nadać mu znaczenie. Publikacja Adrianny Surmiak jest solidnym opracowaniem, poszerza znacząco naszą wiedzę na temat stosunkowo rzadko badanego od strony naukowej zjawiska . Z pewnością książka ta, oparta na bogatym materiale empirycznym, usiłująca wieloaspektowo przeanalizować mechanizmy powstawania kłamstwa, zainteresuje antropologów społecznych, socjologów, etyków oraz innych czytelników borykających się na co dzień z kwestiami omawianymi w książce. Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Marii Wieruszewskiej-Adamczyk Autorka, dokonując refleksyjnej oceny swojej praktyki badawczej, przedstawiła poważne i interesujące rozwiązania w tej kwestii, które akceptuję i uważam za modelowe. Odrzucając obserwację ukrytą na rzecz jawnej, uczestniczącej, związanej w większym stopniu z dialogiem i empatią, dokonała zbliżenia wobec modelu praktyki dominującego w badaniach etnograficznych. Reasumując, ze względów poznawczych i etycznych uważam książkę Pani Adrianny Surmiak za wartościową, bardzo użyteczną i godną polecenia lekturę dla wszystkich zainteresowanych badaniami społecznymi. Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Magdaleny Zowczak Podsumowując, praca dr Adrianny Surmiak stanowi doskonały przykład zastosowania antropologicznej metody do analizy fenomenu kłamstwa w kulturze współczesnej. Co więcej, praca ma charakter nowatorski: porusza temat w zasadzie nieobecny do tej pory w refleksji antropologicznej pokazując złożoność, ambiwalencję i różnorakie funkcje zjawiska, które w potocznej wyobraźni jawi się jako stosunkowo proste i nieskomplikowane”. Z recenzji wydawniczej dr hab. Krzysztofa Jaskułowskiego, prof. SWPS