„Agnieszka Karpowicz” – książki

MiroFor ma perFormować: esejem, odkryciem z archiwów, dialogiem, prozą, wierszem, krytyką. Być Forum, platFormą i semaForem dla wszystkiego, co Białoszewskie w literaturze, sztuce i kulturze. W drugim tomie MiroFora śledzimy meandry autobiograficznej strategii literackiej Białoszewskiego. Jaki wzór wyłoni się, gdy nałożymy na siebie teksty Tajnego dziennika i Chamowa? Czym byłby Pamiętnik z powstania warszawskiego, gdyby autor nie wykreślił z niego odnalezionych w brulionach partii dziennikowych? Jak z perspektywy dzisiejszych koncepcji polityczności interpretować programową prywatność i niezaangażowanie Białoszewskiego? Gościmy także na spotkaniu autorskim poety w Muzeum Czechowicza w Lublinie w 1976 roku (dzięki transkrypcji unikatowego nagrania) i tropimy jego wcześniejsze wizyty w tym mieście. Odkrywamy, w jaki sposób Białoszewski i piszący o nim literaturoznawcy wymieniali się językami i odnajdujemy w nim krewnego Fluxusu. Pytamy współczesnych poetów, pisarzy i artystów o to, co dziś czerpią dla siebie z jego twórczości i sami odnajdujemy wśród ich dokonań współbrzmienia, korespondencje i ślady zmierzające w kierunku wyznaczonym przed laty przez autora Było i było.

Książka poświęcona jest historii prozaizacji prozy polskiej. Autorka przywołuje znane postacie polskiej literatury, jak Miron Białoszewski czy Edward Stachura, oraz stara się zinterpretować najważniejsze ogniwa procesu prozaizacji w kontekście dzieł wybranych twórców. Autorka zadaje pytanie, w jaki sposób opozycja oralności i piśmienności w dziełach wybranych pisarzy wkracza do literatury artystycznej i co się z nią dalej dzieje, jak zatem tę literaturę w różnych formach przekształca i zbliża ją do "prozy życia". Dzięki stawianym pytaniom oraz próbom odpowiedzi na nie książka doskonale wpisuje się we współczesne dyskusje krytyczne.