Tom poetycki Barbary Gruszki-Zych Mój cukiereczek jest ważnym głosem poetki reagującej na czas pandemii i presji czasu, który w tej nowej sytuacji nagle przyspieszył w doświadczeniu społecznym i jednostkowym. Te wiersze powstały nie tylko w wyniku narzuconej z zewnątrz izolacji, ale z powodu wewnętrznej chęci pokazania świata wartości w czasach, kiedy są one stale rozmywane. Autorka, opowiadając o swoim, ale i naszym przecież życiu, zwierza się z tego co ją kształtowało, czym żyje, w co wierzy. W swoim niepowtarzalnym stylu mówi o miłości, śmierci i wszystkim co pomiędzy.
Siergiej Andriejewski, poeta i krytyk, prawnik i charyzmatyczny mówca sądowy, urodził się w 1848 roku w rodzinie szlacheckiej we wsi Aleksandrowka w guberni Jekaterynosławskiej, zmarł w Piotrogradzie w roku 1918. Pozostawił po sobie liczne wiersze, prace krytyczne, mowy sądowe. Siemion Wengerow pisał o nim, że był poetą i krytykiem dla nielicznych, a Zinaida Gippius przypominała, że uważano go za dyletanta: artyści za dyletanta w sztuce, adwokaci w adwokaturze. Najważniejsze jego dzieło to Książka o śmierci, opublikowane po raz pierwszy w roku 1922 (krytyczne wydanie rosyjskie: 2005), świadectwo rodzinne i zbiór przemyśleń, uznane przez Anatola Koniego za spowiedź syna dziewiętnastego stulecia, z chorą duszą i wątpiącym umysłem.
lubiłeś nosić moje torby plecaka w nich ciężary którychnie było widać nikt ich dotądnie wyjął zostały gdzieśczym były naprawdę nie wiadomowypuszcza się w podróż wyobraźniastok łagodne długie podejścieznów zabierasz mi plecak i niesiesza ja czuję ciężar twojej nieobecności
Tom poetycki Barbary Gruszki-Zych Mój cukiereczek jest ważnym głosem poetki reagującej na czas pandemii i presji czasu, który w tej nowej sytuacji nagle przyspieszył w doświadczeniu społecznym i jednostkowym. Te wiersze powstały nie tylko w wyniku narzuconej z zewnątrz izolacji, ale z powodu wewnętrznej chęci pokazania świata wartości w czasach, kiedy są one stale rozmywane. Autorka, opowiadając o swoim, ale i naszym przecież życiu, zwierza się z tego co ją kształtowało, czym żyje, w co wierzy. W swoim niepowtarzalnym stylu mówi o miłości, śmierci i wszystkim co pomiędzy. Podczas lektury tych wierszy okazuje się, że rzeczywistość, w której wszystko, wydawać by się mogło, można w każdej chwili zdmuchnąć, człowiek jako pascalowska trzcina myśląca posiada moc potrafiącą odmienić losy rozsypującego się świata. Jak czytamy w wierszu rozpoczynającym zbiorek: dwie ławeczki unosi woda nas zdmuchnął z nich wiatr tylko trzcina trzyma w pionie nadłamany świat Ale, jak stara się przekonać ta poezja, człowiek to nie tylko jego światły umysł, ale przede wszystkim dusza nieśmiertelna, mająca wieczną perspektywę.
Barbara Gruszka-Zych poetka, dziennikarka, krytyk literacki. Ostatnio wydała tomik Basiu wróciłem (2018). Jej zbiorek wierszy Szara jak wróbel (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle i Zapisz jako..., oraz książki wspomnieniowe: Mój poeta o Czesławie Miłoszu,
Pierwsza książka pokazująca dotąd mało znane życie prywatne Krzysztofa Zanussiego i jego żony Elżbiety. Tę sferę wybitny reżyser przez lata otaczał dyskrecją. Jego legendarna powściągliwość i arystokratyczny dystans sprawiają, że jest osobowością nie dającą się zamknąć w żadnym schemacie. Książka Barbary Gruszki-Zych pozwala jednak dotknąć tajemnicy Zanussiego, którą w dużym stopniu pomaga odkryć jego żona Elżbieta. Tytuł tym bardziej zasługuje na uwagę, że w tym roku reżyser świętuje swoje 80 urodziny. Oboje są artystami, ale o malarstwie Elżbiety, wywodzącej się z arystokratycznej rodziny Grocholskich, jest mniej głośno. Dała mężowi pierwszeństwo, uznając, że to on ma większy talent i możliwości oddziaływania, bo jego dzieła filmowe mogą "dotknąć czyjejś duszy" bardziej niż jej obrazy. Rzeczywiście, bez jego filmów, takich jak "Imperatyw", "Barwy ochronne", "Cwał", "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową" nie można sobie wyobrazić polskiego ani europejskiego kina. Znakomity reżyser jeszcze nigdy nie dopuścił w rozmowie tak blisko nikogo ze swoich rozmówców. Na skrócenie dystansu wpłynął fakt, że prowadząca ją Barbara Gruszka-Zych przyjaźni się z nim i jego żoną od ponad dwudziestu lat, co, naturalnie, narzuca inną perspektywę. Atutem książki jest dynamiczna formuła równoczesnej rozmowy z małżonkami, która nie tylko otwiera na nowe przestrzenie życia reżysera - między innymi poznajemy historię jego pierwszej miłości, dowiadujemy się, że po Powstaniu Warszawskim o mało nie trafił z matką do Oświęcimia. Uzyskujemy wiedzę o tym, co inspirowało go do tworzenia kolejnych filmów, skąd brał na nie pomysły, jakie problemy z życia znalazły w nich odbicie. Życie rodzinne Zanussich to wyjątkowy zbiór odpowiedzi na pytania dotyczące spraw najważniejszych w każdym związku, nie tylko artystycznym. Dowiadujemy, że dla Zanussich miłość to ciężka praca, poznajemy zasady według jakich żyją, uzyskujemy odpowiedzi na pytanie czy boją się śmierci i czym jest dla nich wiara. Sprawy ważne w ich życiu są przetykane anegdotami. Mamy okazję zorientować się w szczegółowych upodobaniach kulinarnych twórcy "Iluminacji", który zdradza swoją słabość do majonezów. Jesteśmy zaskoczeni, że eleganckie ubrania kupuje w second-handach na Mazurach i w Miami. Książka to fascynujące spotkanie z wyjątkowymi nauczycielami życia, którzy sami nieustannie się uczą. Barbara Gruszka-Zych - poetka, pisarka i dziennikarka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Wybory jej wierszy zostały wydane po litewsku i rosyjsku ? w Kownie, Wilnie, Petersburgu. Opublikowała też zbiory reportaży, a także wspomnienia. "Krzysztof i Elżbieta - tak po przeczytaniu tego wywiadu myślisz o jednym z najwybitniejszych twórców kina Krzysztofie Zanussim i Elżbiecie Grocholskiej-Zanussi. Są małżeństwem od ponad 30 lat, ale po raz pierwszy tak otwarcie opowiadają o sobie, wspólnych chwilach, o przyjaźni, miłości, o radości i udręce życia. Pomiędzy wierszami wkradają się słowa i myśli filmowych bohaterów Mistrza, bo czy można oddzielić życie rodzinne od "Życia rodzinnego"? - Grażyna Torbicka - dziennikarka, krytyk filmowy
Barbara Gruszka-Zych jest poetką i dziennikarką "Gościa Niedzielnego". Wydała kilkanaście zbiorów wierszy. Ostatnio: "Koszula przed kolana" (2014). Jej wiersze były tłumaczone na litewski, rosyjski, ukraiński, białoruski, francuski, bułgarski, niemiecki, czeski, węgierski, włoski, serbski, rumuński, angielski, arabski. W 2015 roku za tomik "Koszula przed kolana" została uhonorowana nagrodą księdza Jana Twardowskiego za najciekawszą książkę roku. Zbiorek znalazł się też w dwudziestce książek nominowanych do "Orfeusza". Jest autorką dwóch zbiorów reportaży, oraz książek wspomnieniowych o Czesławie Miłoszu "Mój Poeta" (2006) i Wojciechu Kilarze "Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara" (2015). W wydawnictwie Astrum wydała antologię swojej twórczości "Dowody na istnienie ciemni. Wiersze wybrane." Zapraszamy do lektury.
Barbara Gruszka-Zych jest poetką, dziennikarką "Gościa Niedzielnego", zajmuje się krytyką literacką. Specjalizuje się w reportażach i wywiadach. Jest laureatką nagród poetyckich i dziennikarskich. W 2012 za rozmowę z Wojciechem Kilarem "Harmonia ducha"otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. M. Łukasiewicza. Wydała tomiki: "Napić się pierwszej wody" 1989, "Teren prywatny" 1994, "Nic się nie stało" 1995, 1997, "Pali się mój próg" 1997, "Zapinając kolczyki" 2000, "Podróż drugą klasą" 2002, "Sprawdzanie obecności" 2004, "Ile kosztuje łąka" 2007, "Muchy i ludzie" 2008, "Ostatnie śniadanie" 2009, "Szara jak wróbel" 2012 (książka znalazła się w dwudziestce tytułów nominowanych do nagrody "Orfeusza" 2013) .
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro