„David Foster Wallace” – książki

Opus magnum Davida Fostera Wallace’a. Gargantuiczna, błyskotliwa i dowcipna historia o pogoni za szczęściem w Ameryce. Portretująca najbardziej wzruszająco dysfunkcyjną rodzinę, jaka pojawiła się w literaturze ostatnich lat, powieść zgłębia zasadnicze pytania o kondycję człowieka i o rozrywkę: czym ona jest i dlaczego w tak dużym stopniu zdominowała nasze życie; jak pragnienie rozrywki wpływa na naszą potrzebę kontaktu z innymi ludźmi; co o nas mówią przyjemności, które wybieramy. Niewyczerpany żart powszechnie uznawana jest za przełomową amerykańską powieść lat dziewięćdziesiątych i najlepszą jak dotąd próbę uchwycenia rzeczywistości w nierealnym świecie. Główną osią fabuły jest poszukiwanie zaginionej kopii taśmy wideo znanej jako „Rozrywka”: filmu tak zabawnego, że każdy, kto go zobaczy, będzie zmuszony oglądać go w kółko, a zainteresowanie jedzeniem, piciem i podstawowymi warunkami sanitarnymi z czasem wygaśnie. To pełna rozmachu analiza namiętności i rozkoszy, które czynią nas ludźmi – a także jedna z tych rzadkich książek, które na nowo definiują granice powieści. „Dla takich książek warto żyć”. – Jakub Małecki „Następny krok w ewolucji prozy literackiej”. – The Atlantic „Niewyczerpany żart przyćmiewa niemalże każdą powieść napisaną w ostatnim stuleciu”. – The New York Times

Tematem powieści, której David Foster Wallace poświęcił ostatnich dziesięć lat życia, jest śmiertelna nuda. Dziesięć lat po samobójczej śmierci kultowego amerykańskiego pisarza jego dzieło w końcu trafia do rąk polskich czytelników. Przebłyski, pozornie przypadkowe stop-klatki z życiorysów osób, które łączy jedno – spotykają się w zasypanym papierami biurze Izby Rozliczeń Skarbowych, gdzie każdy dzień do złudzenia przypomina poprzedni. Setki formularzy zeznań podatkowych przechodzą przez ręce kontrolerów, automatyczna i przeraźliwie nudna praca upodabnia ludzi przekładających dokumenty z miejsca na miejsce do maszyn, posłusznie wykonujących swoje zadania aż do zużycia i zastąpienia nowymi. W tej wszechogarniającej monotonii nawet śmierć przy biurku obok pozostaje niezauważona i nie robi na nikim większego wrażenia. Lecz Wallace potrafi opowiadać o samozatracającym się świecie w taki sposób, jak nikt inny. W 2012 r. ta wyjątkowa książka znalazła się w finale Nagrody Pulitzera.

Zbiór opowiadań kultowego amerykańskiego pisarza, który w Polsce również zyskał rzesze wiernych czytelników. Intelektualna i emocjonalna jazda bez trzymanki. Wallace bierze na celownik jednostki, każąc im docierać do najgłębszych pokładów samoświadomości. Dziennikarz poczytnego magazynu, specjalista od reklamy, samobójca wdrapujący się na szczyt budynku, nauczyciel przeżywający na lekcji załamanie nerwowe i jego dziesięcioletni uczeń mający trudności z koncentracją – czy będąc świadkami ich dramatów, jesteśmy w stanie zrozumieć motywacje ich postępowania? Wallace z właściwą sobie chirurgiczną precyzją rozkłada na czynniki pierwsze psychikę bohaterów uwikłanych w absurdy konsumpcyjnego świata. Książka została uznana przez „New York Timesa” za jeden z najbardziej znaczących tytułów 2004 roku. Zwróćcie uwagę na tego autora – jak nikt pisze o hipokryzji i nędzy współczesnej egzystencji, nie oszczędzając nikogo. – „Chicago Sun-Times” Błyskotliwość prozy Wallace'a zasadza się na umiejętnym opisie bohaterów, który jest istnym tyglem przypadłości i neuroz, a budzi w czytelniku troskę o los postaci. – „Chicago Tribune” David Foster Wallace (1962-2008) – pisarz amerykański zaliczany do grona najwybitniejszych postmodernistów schyłku XX wieku. Autor doskonale przyjętych powieści Infinite Jest oraz The Broom of the System, a także zbiorów opowiadań Niepamięć, Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi oraz Girl With Curious Hair. Poza beletrystyką zajmował się eseistyką. Studiował filologię angielską i filozofię. Otrzymał MacArthur Fellowship i wiele innych nagród. Największą sławę przyniosła mu licząca ponad tysiąc stron powieść Infinite Jest (1996), którą magazyn „Time” w 2005 roku uznał za jedną ze stu najlepszych anglojęzycznych powieści od czasów założenia pisma w 1923 r. Los Angeles Times nazwał Wallace'a w 2008 roku jednym z najbardziej wpływowych i innowacyjnych pisarzy minionych dwudziestu lat. David Foster Wallace, który przez wiele lat zmagał się z depresją, zmarł śmiercią samobójczą 12 września 2008 roku. W 2015 roku nakładem Wydawnictwa W.A.B. ukazała się po polsku pierwsza jego książka, Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi. Kolejną był zbiór esejów Rzekomo fajna rzecz, której nigdy więcej nie zrobię (W.A.B., 2016).

Kolejna po Krótkich wywiadach z paskudnymi ludźmi książka wybitnego postmodernisty nareszcie po polsku! Gorzka i wnikliwa analiza ubóstwa intelektualnego oferty telewizyjnej, miażdżąca krytyka twórczości Davida Lyncha oraz godny Mrożka reportaż z tygodniowego rejsu luksusowym liniowcem na Karaiby? W zbiorze swoich siedmiu esejów Wallace żongluje tematami i stylistyką. Urzeka celnością spostrzeżeń, ironią, dowcipem i intelektualnym rozmachem.