„Grzegorz Gawlik” – książki

O czym jest ta książka? O wulkanach, będących rzadkim tematem książek. Stanowi świeży powiew w podróżniczo-przewodnikowej literaturze. Podana ze swadą, w nowatorski sposób, zawiera unikalne fragmenty dzienników z wypraw, wspomnienia pisane na kolanie, gdzieś w namiocie. Dzięki temu zachowują autentyczność, szczegółowość, emocje, przeżycia. Pośród wyselekcjonowanych na potrzeby tej publikacji wulkanów są te najwyższe i najciekawsze pod względem wulkanologicznym. Opisano wulkany popularne wśród turystów, a także te, które warto odwiedzić, choć wydają się nieznane. Nie zabrakło ciekawostek i interesujących miejsc pochodzenia wulkanicznego. Część poradnikowa obejmuje opisy, jak zdobyć poszczególne szczyty. W książce znajdują się mapy i fotografie, często unikalne. Urozmaiceniem są rozdziały o ciekawych zagadnieniach wulkanicznych oraz odpowiedzi na wiele pytań, które mogą nasunąć się czytelnikowi. Nie sposób nie wspomnieć o turystyce wulkanicznej i wspinaczkach na wulkany – coraz popularniejszych formach aktywności górskiej, bo wulkany to też góry. Erupcje, choć śmiertelnie niebezpieczne, zawsze fascynowały ludzkość. Wulkany nadają się idealnie na trekkingi i wspinaczki. Takiego przewodnika na rynku jeszcze nie było. Autor oprócz autentycznych dzienników z wypraw, przekazuje praktyczną wiedzę: • jak wejść na 15 najciekawszych wulkanów – wygasłych, uśpionych, aktywnych, najwyższych, znanych i nieznanych, • ponad 150 autorskich zdjęć pomoże poznać piękno wulkanów jeszcze przed planowaną wyprawą jakie należy zachować środki bezpieczeństwa wchodząc na aktywne wulkany oraz jaki sprzęt jest do tego niezbędny by sprawnie stanąć na szczycie, • jak dojechać, gdzie spać, jak zdobyć wymagane pozwolenia, nie brakuje też informacji wizowych Przewodnik po najpiękniejszych wulkanach, to książka zarówno dla miłośników gór i trekkingu, którzy chcą zdobyć jeden z nich a może całą piętnastkę. Jak również dla osób, które o wchodzeniu na wulkany dopiero pomyślą, ale interesują się geografią, turystyką, są głodni wiedzy. Projekt 100 wulkanów – jedyny taki na świecie. Realizowany od 2006 roku. Zrodził się z pasji do geologii i marzeń o odkrywaniu nieznanych planet. Nie przez przypadek astronauci przed lotem na Księżyc ćwiczyli na Islandii, a kolejni, którzy polecą na Marsa – trenują w Chile. Surowe wulkaniczne krajobrazy doskonale imitują pozaziemskie scenerie, a na tych najbardziej aktywnych można zaznać braku atmosfery niezbędnej do oddychania. Przedsięwzięcie ma na celu eksplorację 100 pieczołowicie wyselekcjonowanych, wulkanów na wszystkich kontynentach, z których ponad połowa jest lub będzie aktywna. W czasach, gdy niemal wszystko zostało już odkryte, na części wulkanów nigdy nie stanął człowiek, na innych wyłącznie pojedyncze osoby. Wiele terenów wulkanicznych czeka na odkrycie i zbadanie. Gdy w Himalajach i Karakorum słyszymy o kolejnych rekordach wejść, badając wulkany ciągle można być tym pierwszym. Projekt realizuję samotnie, bo wymaga on ekstremalnej wytrzymałości psychicznej i fizycznej oraz działalności w bardzo trudnym i niebezpiecznym terenie. Taki projekt to pasmo wieloletniej żelaznej konsekwencji, ogromna praca, liczne wyrzeczenia, podejmowane ryzyko, staranne przygotowywanie wypraw. Gdy inni uciekają, bo wulkan wybucha, ja wtedy biegnę do niego. Zazwyczaj działam na wulkanach samotnie, bez łączności i wsparcia, wszystko zależy ode mnie, a najmniejsza kontuzja może być śmiertelnym zagrożeniem, co pozwala w najtrudniejszych okolicznościach poznać siebie i swoje możliwości z niezwykłą dokładnością – Grzegorz Gawlik.

Po stu latach z wyprawy kosmicznej w celu odnalezienia Boga wraca na Ziemię Emanuel Węgiel. Tymczasem świat stał się wielkim islamskim kalifatem z małą wysepką chrześcijaństwa pośrodku Polską, gdzie, w przeniesionej do naszej ojczyzny Stolicy Apostolskiej, trwają właśnie przygotowania do wyboru nowego papieżaKsiążkę tworzy ciąg historyjek, skeczy, kpin i szlachetnych wydurnień, których obiektem są wiara i religia katolicka. Pod przykrywką pociągającej fabuły czytelnik zostaje wyprowadzony na manowce sensu, odarty ze swych przekonań, a następnie zostawiony na pastwę rubasznego śmiechu i czczej zabawy. Nie poleca się osobom zbyt poważnie podchodzącym do tego, w co wierzą.