„Jagoda Bloch” – książki

„Praca jest pozycją ogromnie ciekawą i zajmującą, a co najistotniejsze ważną. Autorka objęła badaniami obszar niezmiernie rzadko eksplorowany, bo niezwykle trudny do uchwycenia i opisania, czyli zjawiska prozodyczne języka polskiego. (...) W przeciwieństwie do opisów innych poziomów języka: fleksji, składni, słowotwórstwa, a także jego warstwy graficznej, do których omówienia wystarczy wiedza o języku, znajomość reguł i słownik na półce, poziom brzmieniowy wymaga umiejętności i zdolności dodatkowych – słuchu fonetycznego i wrażliwości słuchowej. Wymaga też specjalnych narzędzi technicznych i umiejętności posługiwania się nimi. W moim przekonaniu wszystkie te atuty posiada Jagoda Bloch. Ma też atuty inne – potrafi przekonywać czytelnika do swoich tez i hipotez, potrafi objaśniać zaobserwowane zjawiska. Jej wywody są jasne, logiczne, rzetelnie udokumentowane. (...) Książkę powinni przeczytać wszyscy, którzy pracują głosem – nie tylko dziennikarze, ale też spikerzy, działacze kulturalni, nauczyciele, wykładowcy. Należy ją polecić studentom” – prof. dr hab. Jolanta Tambor, Instytut Języka Polskiego Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego. „Nie było do tej pory w polskich badaniach pracy, która pokazywałaby, jak sposoby mówienia w mediach wpływają na obraz przedstawianej rzeczywistości i jak tę rzeczywistość poprzez sposób mówienia o niej kształtować. (...) Największym walorem pracy jest w moim przekonaniu – oprócz wzorcowo przeprowadzonych szczegółowych analiz prozodycznych – jej aspekt perswazyjny. Autorka pokazuje, jak za pomocą głosu kompetentny językowo i komunikacyjnie dziennikarz może stworzyć na przykład odpowiedni nastrój (zagrożenia, powagi sytuacji czy rozbawienia) lub – z braku kompetencji – spowodować niezrozumienie treści przez odbiorcę bądź wykreować niezgodne z intencją wypowiedzi dodatkowe sensy” – prof. dr hab. Małgorzata Marcjanik, Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego.