„Joseph Pearce” – książki

Pożegnanie z Breslau to wzruszająca opowieść o poszukiwaniu rozrzuconych po całym świecie członków nieznanej rodziny. Autor i zarazem narrator aż do czternastych urodzin był przekonany, że jest synem brytyjskiego żołnierza, który ożenił się w 1948 roku z młodą Flamandką. Nie było to całkiem kłamstwo, ale też nie była to cała prawda. W 1938 roku, mając piętnaście lat, ojciec autora wyemigrował z Niemiec do Anglii. Niektórzy członkowie jego rodziny znaleźli się w Palestynie, Chinach, Boliwii czy Australii, innym nie udało się na czas uciec z Niemiec. Werner Peritz zmienił nazwisko na Pearce, przyjął brytyjskie obywatelstwo i zaczął nowe życie. Dwadzieścia pięć lat po niezwykłym wyznaniu ojca, Joseph Pearce postanowił udać się na poszukiwanie swoich korzeni i potomków żydowskich przodków. Pożegnanie z Breslau to zapis jego podróży – tej geograficznej i tej w przeszłość. Z recenzji: Zdolność autora do usytuowania przeżytych doświadczeń w ich właściwym wymiarze moralnym sprawia, że ma się wrażenie obcowania z uczniem W.G. Sebalda lub – za sprawą niezwykłej wrażliwości na zagadki ludzkiej duszy – z nowym Sándorem Márai. Za każdym razem uderza nas zmysł autora do szczegółu, empatia wobec swoich bohaterów i jego styl – powściągliwy i o wyjątkowej mocy, czyniący zeń równego najwybitniejszym. (...) Tylko jedno słowo przychodzi na myśl, by opisać całe to piękno – arcydzieło. Jacques De Decker, "Le Soir" Książka ta robi na nas wrażenie nie tyle za sprawą walorów naukowych, co literackich – to topografia, modlitwa, niemal powieść. Nils C. Ahl, "Le Monde" Przemierzając czas i kontynenty, odwiedzając groby, Joseph Pearce tworzy bliskim dom w ziemi obiecanej na kartach swojej książki. Erwin Mortier, "De Morgen" Wykazując niewątpliwy talent literacki Joseph Pearce napisał ważną książkę, pełną zapadających w pamięć scen i anegdot, zasługujących na to, by opuścić rodzinne archiwum. Mark Schaevers, "De Standaard der Letteren" Joseph Pearce urodził się w 1951 r. Vilvoorde, niedaleko Brukseli, lecz od 1974 mieszka w Antwerpii. Studiował Filologię Germańską na Katolickim Uniwersytecie w Louvain, a następnie pracował jako nauczyciel języka niderlandzkiego i angielskiego w jezuickim kolegium pod wezwaniem Matki Boskiej w Antwerpii. Zadebiutował w 1999 roku książką Land van Belofte (pol. wyd. Pożegnanie z Breslau) - rodzinną kroniką opowiadającą losy żydowskiej rodziny ze strony ojca autora. Od tamtej pory Joseph Pearce opublikował osiem powieści: Koloniale waren (2001), Maanzaad (2002; przetłumaczona później na język francuski), Met gebalde vuisten (2004), Het belang van Edward Lindeman (2006), Vaderland (2008; przetłumaczona też na język ormiański), Schoolslag (2011), Suikertantes (2012) oraz Voet bij stuk (2015). Książka Pożegnanie z Breslau została przetłumaczona na język francuski, rosyjski i polski. Znalazła się też w 2008 roku w finałowej grupie książek nominowanych do nagrody literatury europejskiej im. Jean Monneta - Prix Jean Monnet de littérature européenne. Inne teksty autora były tłumaczone na język czeski, węgierski, angielski i hiszpański. Przez dwanaście lat Joseph Pearce prowadził kolumnę sportową we flamandzkojęzycznej gazecie "De Standaard". Od 2000 roku jest krytykiem literackim w dodatku książkowym "De Morgen" - innego flamandzkojęzycznego pisma.

Benedykt XVI to jeden z największych papieży w historii Kościoła. Biografia pióra Josepha Pearce'a to niezapomniane spotkanie z tą wielką postacią. To szczera obrona słów i dzieł papieża Benedykta, będąca hołdem dla jego życia, spuścizny oraz dla jego przenikliwego intelektu i świętości. Jako obrońca wiary Joseph Ratzinger walczył niestrudzenie przeciwko dyktaturze relatywizmu i kulturze śmierci, najpierw jako niezłomny kardynał, a następnie najwyższy pasterz Kościoła. W Kościele zmagał się z duchem świata w starciu z modernizmem i jego kultem ducha epoki, przywracając blask prawdy w obronie ortodoksji i blask liturgii w obronie tradycji. Książkę rekomendują m.in. kard. George Pell i kard. Raymond Leo Burke. Po wielu latach katolicy nadal będą spoglądać wstecz na trwałe dziedzictwo papieża Benedykta z ogromną wdzięcznością, ponieważ z powodzeniem kierował łodzią Piotra w miłości i prawdzie przeciwko falom zła, które chciały pochłonąć Kościół.

Pasjonująca historia nawrócenia na chrześcijaństwo C. S. Lewisa, autora m.in. „Opowieści z Narnii”, „Trylogii międzyplanetarnej”, Listów starego diabła do młodego, profesora Oxfordu, współzałożyciela Inklingów (grupy dyskusyjnej, do której należał m.in. J. R. R. Tolkien). Autor książki pt. Lewis a Kościół katolicki, sam konwertyta na katolicyzm, opisuje pełną sprzeczności drogę Lewisa do wiary w Boga: od dzieciństwa w atmosferze purytańskiego Belfastu poprzez młodzieńczy ateizm, do nawrócenia. Zastanawia się, dlaczego Lewis, mimo że tak wiele łączyło go z Kościołem katolickim, nie zrobił ostatecznego kroku i nie nawrócił się na katolicyzm. Paradoksem jest, że Lewis swoją twórczością wskazał wielu osobom drogę do Rzymu. Nazywano go najbardziej katolickim spośród protestantów, niektórzy twierdzili wręcz, że przeszedł na katolicyzm. Pearce w fascynujący sposób przytacza argumenty, które przywiodły Lewisa do przyjęcia wiary w Chrystusa. W ich świetle zrozumiała staje się przemiana zdeklarowanego ateisty w pokornego obrońcę chrześcijaństwa, który, jak sam to określił, został zaskoczony Radością. Jest to znakomita, pierwsza w języku polskim, biografia duchowa C. S. Lewisa.