„Krzysztof Bielecki” – książki

Czy Krzysztof Bielecki poleciał z matką w kosmos? Oto tajemnica jego najnowszej powieści Zsunęła się z krzesła. Ciennik. Nawet wątki autobiograficzne czyta się z niedowierzaniem. Kosmos odsłania rzekę myśli, obrazów, lęków: wieczność prześladuje sekunda; ogrom rani drobiazg; człowiek potyka się o… nic. Zimna antyteza kładzie się cieniem na wszelkich porządkach świata. Opowieść niepokoi, dziwi, czasem bawi. Jest poruszającą historią zanikania. Nieograniczone przestrzenie języka żyją, umierają i znów żyją. Jak żyje, umiera i znów żyje matka autora.

Młodzi lekarze, stojący u progu swej kariery, często poszukują autorytetu, mistrza, na którym mogliby się wzorować. Książka Jak stawałem się chirurgiem prezentuje sylwetki właśnie takich osób dojrzałych, doświadczonych chirurgów, którzy opowiadają o swoim niełatwym, lecz dającym wiele satysfakcji zawodzie. Profesorowie: Krzysztof Bielecki, Michał Krauss, Jerzy Polański, Edward Stanowski, Stanisław Zapalski, Zygmunt Górka oraz ordynatorzy doktorzy nauk medycznych: Jędrzej Gajda, Leszek Czerwiński, Tadeusz Karakuła opowiadają przejmujące historie związane z ich pracą, pozwalające spojrzeć na pracę chirurga nie tylko jak na zawód ratujący ludzkie zdrowie i życie, lecz jak na życiową misję, o której ani na chwilę nie da się zapomnieć i nie można zapomnieć. Zebrane w książce wypowiedzi pochodzą z wystąpień wygłoszonych przez znanych polskich chirurgów na Sympozjum w Sarzynie: Jak stawałem się chirurgiem. Osobowość chirurga.

Nowa powieść Krzysztofa Bieleckiego z „gwiazdorską obsadą”: Niemen, Deyna, Bóg. Nóż jest kolejnym zaskakującym utworem tego autora, utworem, w którym zachwyca świat przedstawiony. Czas, przypadek, pełnia, pustka i opisujący to język są jednym. Nastrój końca wakacji roku 1977 i nostalgiczny obraz zagubionego miasteczka przynoszą portret dorastającego do pierwszych tajemnic człowieka. Jak ujść z życiem? Czy zabije je rzeczywistość? A może wyobraźnia? A czytelnik zamiast sennej epopei otrzymuje nieprzewidywalną przygodę.

?Przepaść? to trzy utwory o miłości, śmierci i Polsce. O przepaści między wyobrażeniem a rzeczywistością. O dorastaniu do klęski. Opowiadania ukazały się w ?Twórczości?. Czy zapowiadają literaturę nowych obrachunków? Krzysztof Bielecki dokonuje między innymi oceny postaw inteligenckich po 10 kwietnia 2010 roku, uznając Krakowskie Przedmieście za swoisty wyrzut sumienia. Drwi z tych, którzy tam drwili ? jakby szyderstwo miało być w minionych dniach miarą intelektualnej wyższości. Pyta o tożsamość. Próbuje ocalić własną. Nie unika kontrowersji. Kreuje świat pełen mistyfikacji, ironii, a w rezultacie goryczy. Piszącemu trudno się idzie. Woli przystawać. Oglądać się. Mieć wrażenie, przejmować się, tęsknić. Bezradnie rozkładać ręce nad upływającym życiem. I nad jego ułomnością. Przygniatającą liczbą zdarzeń i spraw, które nie ważą. Prócz trzech: miłości, śmierci i miejsca, gdzie to się zdarza. To istota ? tu szuka się pożądanych perspektyw.