„Andrzej Szeptycki” – książki

Destabilizacja regionu w 2020 r. skłania do podjęcia refleksji nad sytuacją w państwach Europy Wschodniej i Kaukazu Południowego w okresie od ukraińskiej „rewolucji godności” („Euromajdanu”) do chwili obecnej. Książka prezentuje analizę sytuacji wewnętrznej w krajach regionu, ze szczególnym uwzględnieniem „zamrożonych konfliktów” na Ukrainie, w Mołdawii, Gruzji i Azerbejdżanie, a także relacji państw Partnerstwa Wschodniego z ich najważniejszymi partnerami zagranicznymi, w szczególności Federacją Rosyjską i Unią Europejską. Spośród wymienionych już sześciu państw regionu najwięcej uwagi poświęcono Ukrainie – zarówno dlatego że jest ona największym państwem w regionie i najważniejszym partnerem Polski, jak i dlatego, że to wydarzenia na Ukrainie w latach 2013?2014 zainicjowały pewne przemiany w regionie, które będą przedmiotem analizy. Praca oparta jest na materiałach źródłowych z państw regionu, dokumentach organizacji międzynarodowych, opracowaniach naukowych i eksperckich, ze szczególnym uwzględnieniem prac Ośrodka Studiów Wschodnich im. Marka Karpia, a także tekstach publikowanych przez autora w latach 2014?2021 na łamach „Rocznika Strategicznego”.

Na prawie 390 stronach tego opracowania zamieszczono 20 rozpraw, przedstawiających różne okresy i aspekty życia tytułowej postaci, a także rodu Szeptyckich, którego najwybitniejszymi przedstawicielami w XX wieku byli, oprócz głównego bohatera, jego dwaj bracia: greckokatolicki metropolita lwowski sługa Boży Andrzej (1865-1944) i generał Wojska Polskiego Stanisław (1867-1950).

Politycy, publicyści i politolodzy często spierają się o to, na ile myśl polityczna twórcy V Republiki, generała Charles'a de Gaulle'a, jest dziś obecna w polityce zagranicznej Francji. Zagadnieniem zajmowało się w pobieżny sposób wielu autorów, ale powstało dotąd niewiele pogłębionych analiz poświęconych temu tematowi. Celem niniejszej książki jest wypełnienie tej luki oraz odpowiedzenie na pytanie, czy francuska polityka zagraniczna zasługuje na miano „gaullistowskiej”. Według autora, mimo zmian, jakie zaszły na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat w Europie, polityka zagraniczna Francji na naszym kontynencie wciąż w istotnym stopniu odwołuje się do koncepcji sformułowanych przez generała de Gaulle'a. Należy sądzić, że ciągłość polityki europejskiej Francji wynika przede wszystkim z faktu, że twórca V Republiki w istotny sposób przyczynił się do redefinicji powojennego interesu narodowego Francji, a zjednoczona Europa stała się za jego sprawą – i pozostaje do dziś – kluczowym elementem francuskiej „polityki wielkości”, do której znaczna część francuskiej klasy politycznej i społeczeństwa jest nadal przywiązana.