„Włodzimierz Mich” – książki

Niniejszy tom jest drugim z czterech mających się składać na "Prolegomena do historii komunikacji społecznej". Jest to więc kolejny etap szerzej zakrojonego przedsięwzięcia. W niniejszym tomie Autor prezentuje swój sposób traktowania historii komunikacji: omawia paradygmat determinizmu technologicznego, a także trudności, jakie napotyka w trakcie pisania wykładu.

Monografia autorstwa Włodzimierza Micha "Prolegomena do historii komunikacji społecznej, t. 1: O komunikacji" jest ważnym autorskim projektem będącym częścią wielkiego przedsięwzięcia naukowo-dydaktycznego i wydawniczego. Autor publikacji, jako historyk z wykształcenia i samouk w zakresie omawianych spraw i zagadnień, podjął się działa, które będzie stanowić - ważną na rynku wydawniczym w Polsce - całość historii komunikacji społecznej przedstawioną w szerokim kontekście teorii informacji, teorii komunikowania społecznego i teorii mediów. Publikacja jest monografią syntetyczno-źródłową opracowana według przemyślanej metodologii opartej na głównej idei i kluczu ragulatywnym pracy: pokazywania historii komunikacji społecznej w jej problemowym kontekście. Ważną i mocną z perspektywy odbiorcy stroną pracy jest jej narracyjno-wykładowy styl, w którym osobiste doświadczenia dydaktyczne i badawcze Autora, często nieukrywane osobiste odniesienia, wstawki i komentarze łączą się z przedmiotową wiedzą ilustrowaną praktycznymi przykładami. Z recenzji ks. prof. dr. hab. Michała Drożdża

ublikacja Włodzimierza Micha, to efekt szerokiego przedsięwzięcia badawczego o charakterze rekonstrukcyjno-krytycznym związanego z dziejami komunikacji człowieka, które nie ma charakteru apodyktycznego, ale problematyczny. [] Istotą dającą bezprecedensową wartość tego typu badaniom i postawie metodologicznej jest krytyczny stosunek do wcześniejszych ustaleń w tej dziedzinie nauk o komunikowaniu, które nierzadko wbrew ich twórcom stały się wręcz wiedzą absolutną, a nawet metafizyczną, prowadzącą w praktyce z pobudek politycznych czy świadomowościowo-dogmatycznych do szeregu antynomii w rozumowaniach, opisie interpretacji badanych zjawisk, wykluczając rzetelną wiedzę na ich temat, podnoszącą przecież jakość życia. [] Włodzimierzowi Michowi udało się sformułować bardzo ciekawą płodną teoretycznie, ale również w sferze praktyk komunikacyjnych choć krytyczną wizję komunikacji człowieka, która zakotwicza go w świecie społeczno-kulturowym i przyrodniczym, jednocześnie determinując miękko jego człowieczeństwo na kolejnych etapach jego humanizacji. Publikacja ma walory nie tylko stricte naukowe, ale może być znakomitym podręcznikiem akademickim do studiów nad komunikowaniem.Z recenzji prof. dr. hab. Ignacego S. Fiuta

Publikację tę uważam za bardzo ważną, podstawową dla wiedzy o kulturze zarówno lokalnej, jak i globalnej, opracowaną z imponującą erudycją, syntetycznym rozmachem oraz znawstwem światowej i polskiej literatury przedmiotu [...].Włodzimierz Mich prowadzi konsekwentnie - krok po kroku - swojego czytelnika od zagadnień najogólniejszych (teoria opozycji oralność - piśmienność, poprzez [...] rozważania o relacji ogólności i umysłowości (a właściwie mentalności) [...] do rozdziałów omawiających problematykę narracji i memoryzacji oraz zagadnienie kreatywności w kontekście piśmienności. Odnoszę się z uznaniem do całego tego wywodu - autor wprawia w podziw bogactwem kontekstów, które przywołuje.Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Mencwela

Tom 4 „Prolegomenów”. podobnie jak poprzednie, to znakomita i wielostronna analiza zjawisk związanych z komunikowaniem się ludzi, w tym tomie szczególnie wewnątrzpodmiotowych, inspirowana najważniejszymi osiągnięciami badawczymi w obszarze nauki o komunikowaniu, komunikologii, lingwistyki, kognitywistyki, neurofizjologii oraz anatomii mózgu i związanych z nim aparatów percepcji: fonetycznego, wizualnego, słuchowego, węchowego i dotykowego człowieka. Dostarczają one Autorowi mocnych argumentów dla ewolucyjnej analizy zjawiska komunikowania się ludzi, postrzegania. Poznawanie świata, powstawanie jego wewnętrznych reprezentacji, ale i ich ekspresji za pomocą różnych form językowych, tworzących współczesne sieci komunikacyjne, ulegające dalszej ewolucji twórczej pod wpływem ich użytkowania przez ludzi opartej na determinantach biologicznych, myślowych, językowych oraz kulturowych."[Z recenzji prof. dr. hab. Ignacego S. Fiuta]