„Wojciech Misztal” – książki

Uważam, że recenzowana książka jest cennym wkładem do badań nad komunikacją społeczną, a zwłaszcza rzecznictwem prasowym nie tylko na gruncie religii i w odniesieniu do Kościoła. Postuluję zatem, by wysoko oceniane i wartościowe dzieło jak najszybciej wydać i szeroko udostępnić w odpowiadającym potrzebom nakładzie. Prof. dr hab. Jerzy Jastrzębski Uniwersytet Wrocławski Redaktorzy oddają w ręce czytelników dzieło, które może posłużyć teoretykom i praktykom szeroko pojętej komunikologii. Wiele wskazówek praktycznych znajdą tutaj rzecznicy prasowi różnych instytucji z kościelnymi włącznie, pracownicy wydziałów komunikacji oraz osoby odpowiedzialne za public relations. Nie bez znaczenia jest również fakt, że zainteresowani historią Kościoła pasjonaci i naukowcy otrzymują wraz z publikacją solidną dawkę ciekawych informacji. Wszyscy zaś opowieść o człowieku, którego dokonania i dzieło przetrwały jego samego i które na długie lata będą stanowiły punkt odniesienia dla osób pełniących zadania kogoś, kogo Włosi nazywają portavoce i którego nazwisko niewątpliwie będzie kojarzyło się z cezurą czasową stylu komunikacji Stolicy Apostolskiej. Ks. dr hab. Rafał Mariusz Kowalski Prorektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu

„Książka potrzebna i ważna. Porządkuje wiedzę m.in. o Radiu Watykańskim. To obfite źródło informacji klarownie zaprezentowane, z ogromnym znawstwem, przez mistrzów - badaczy mediów, którzy są autorami poszczególnych jej rozdziałów. Publikacja ta pozwala spojrzeć czytelnikowi np. na Radio Watykańskie z perspektywy roli, jaką spełnia ono nie tylko w kulturze światowej, ale i naszej rodzimej, przybliża także wiele - dotąd nieznanych szerszemu kręgowi odbiorców - tematów, które każdy interesujący się mediami chciałby poznać.” – prof. zw. dr hab. Kazimierz Wolny-Zmorzyński Uniwersytet Śląski

Należące do Nowego Testamentu listy Pawłowe posiadają podstawowe znaczenie dla duchowości chrześcijan. Są to pisma natchnione, napisane w odpowiedzi na różne problemy, w różnym czasie i miejscach. Być może część z nich została napisana przez uczniów Apostoła. Stanowią one jednak pewną całość. Są fundamentem, wyrazem istnienia Pawłowej szkoły duchowości: założonej i prowadzonej przez Apostoła Narodów najpierw osobiście, następnie także listownie. Ta szkoła duchowości do tej pory ma uczniów oraz Mistrza. Duchowość, o jakiej informują, jaką starają się przekazać i pozytywnie kształtować, rozwijać listy Pawłowe, to rzeczywistość bardzo bogata. Składają się na nią m.in. związki z Bogiem, których nie da się oddzielić ani od związków z innymi ludźmi i światem stworzonym, ani od zagadnienia: człowiek wobec siebie samego. Jednak podstawowy dla wszystkich relacji jest temat-doświadczenie: kim, jakim jest Bóg, do którego chce przekonać, z którym zjednoczenia nie tylko dla siebie chce św. Paweł.

Autorzy pracy, w większości świeccy, proponują czytelnikowi wielorakie spojrzenie na Jana Pawła II, które ma szerzej otwierać oczy i umysł odbiorcy, inspirować go do dalszego wędrowania przez życie z miłością do Boga i bliźniego. Praca napisana jest pięknym polskim językiem, bez niepotrzebnych naleciałości metajęzyka naukowego. Czyta się ją z wielką przyjemnością. Istotnym jej walorem naukowym i poznawczym jest bogactwo i obszerność źródeł, z których korzystają autorzy. Wskazują oni zgodnie, że o fenomenie tego dorobku decyduje świeżość rozpoznań świata, jego bardzo konkretne i wyraziste obrazowanie, mimo całej jego złożoności, które odnieść można do współczesnej – jakże zróżnicowanej religijnie, kulturowo, społecznie i zwielokrotnionej medialnie – rzeczywistości. Analizowane po latach wystąpienia i teksty Jana Pawła II nic nie tracą ze swego religijnego i intelektualnego potencjału, dotyczą bowiem najistotniejszych cech kondycji współczesnego człowieka. Można po nie sięgać i nasycać się nimi, bo są one bardzo dobrym świadectwem życia duchowego i społecznego, z całą gamą dynamicznych relacji międzyludzkich, często rozdartych głębokimi konfliktami moralnymi – prof. dr hab. Tadeusz Kononiuk, Uniwersytet Warszawski. „Prezentowana książka znakomicie wpisuje się w cykl przedsięwzięć związanych z setną rocznicą urodzin Ojca Świętego Jana Pawła II, jawi się przy tym jako wyjątkowo aktualna (nie może być inaczej, skoro wspólnym mianownikiem wszystkich zaprezentowanych tu tekstów jest postrzegana z różnych perspektyw komunikacja). Wysoko należy ocenić umiejętne rozłożenie akcentów tematycznych (gratulacje dla redaktorów!) oraz zaproszenie do grona autorów badaczy o świetnej renomie z dużych ośrodków naukowych (Kraków, Warszawa, Lublin, Katowice), przedstawicieli kilku pokoleń ludzi nauki (od doktorantów po profesorów zwyczajnych), a przy tym reprezentantów różnych dyscyplin naukowych, w ich zaś ramach – różnych specjalności. Bardzo dobrym posunięciem jest poszerzenie tomu o teksty napisane z innej niż naukowa perspektywy (np. refleksje dziennikarzy i edytora). Dla wszystkich, których interesują życie i dzieło św. Jana Pawła II, lektura obowiązkowa. Książkę pt. Jan Paweł II i komunikacja społeczna z pełnym przekonaniem rekomenduję do druku” – prof. UPJPII dr hab. Krzysztof Gajdka, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.

„Książka podejmuje problem niezwykle interesujący i ważny z punktu widzenia nauk społecznych, w tym procesów komunikacji. Spotkanie duchowości z mass mediami może kreować naszą przyszłość, ale także jest łącznikiem między nią a teraźniejszością. Autor wzbogaca pracę licznymi cytatami pochodzących w przeważającej części z dokumentów kościelnych udostępnionych w Internecie, co czyni ją materiałem żywym, poddaną oglądowi współczesności. Z wielkim wyczuciem, niezwykłą intuicją duchownego i medioznawcy punktuje istotne zworniki relacji łączących nowoczesność medialnego przekazu. Praca jest wynikiem głębokich przemyśleń i może być źródłem dalszych dociekań, zwłaszcza dla ludzi młodych zafascynowanych współczesnymi technikami przekazu medialnego i ich wpływem na duchowe przeżywanie globalnego technologicznie świata”. – prof. zw. dr hab. Maciej Kawka, Polska Akademia Umiejętności, Komisja Medioznawcza „Opublikowano wiele prac poświęconych środkom społecznego przekazu i komunikacji międzyludzkiej. Są to spojrzenia z punktu widzenia wielu dziedzin nauki: np. politologii, socjologii, pedagogiki, informatyki, nawet filozofii. A czy teologia, w dodatku ta, która zajmuje się duchowością, jest częstym uczestnikiem w tych dysputach? Dlaczego miałaby tu być mniej ważna? Te pytania należy uznać za zasadne. We wstępie Autor zauważa, że historia dostarcza niejednego przykładu, jak treści teologiczne, a dokładniej nadrzędna w stosunku do nich duchowość, wpłynęła na ludzkie losy. Niniejsza książka z pewnością stanie się przydatną lekturą dla osób z charakterem, dla których poziom przeżywanego życia nie pokrywa się np. z prymitywnym wyścigiem w walce o płytkie newsy, często nawet do końca niesprawdzone”. – ks. dr hab. Robert Nęcek, zastępca przewodniczącego Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Katedra Edukacji Medialnej

Książka Wojciecha Misztala poświęcona jest krytycznemu omówieniu i analizie poglądów jednej z najważniejszych postaci polskiej humanistyki i nauk społecznych XX w., jaką bez wątpienia była Maria Ossowska. Twórczość pisarska tej intelektualistki, twórczyni podstaw naukowego badania zjawisk moralnych, jej oddziaływanie na polską socjologię i nauki humanistyczne – a wciąż żyją jej uczniowie i kontynuatorzy, choć sama Ossowska zmarła w 1974 r. – od dawna zasługują na wnikliwe studium i całościową analizę. Dobrze zatem się stało, że wreszcie otrzymujemy taką kompletną i kompetentną biografię intelektualną, potrzebną środowisku akademickiemu, ale też – dzięki przystępnej formie – mającą szansę dotrzeć do szerszego kręgu odbiorców. „Maria Ossowska rozpoczęła swoją podróż intelektualną jako badaczka związana z neopozytywistyczną szkołą lwowsko-warszawską (…), fascynując się w tym wczesnym okresie analizami logiczno-semantycznymi, a zakończyła prekursorskim projektem nowoczesnego programu socjologii moralności. (…) Istotą tej koncepcji jest badanie moralności jako zjawiska społecznego, opisywanie i analizowanie norm i wartości moralnych jako czynnika, który jest przez życie społeczne kształtowany, ale też – z drugiej strony – jako czynnika, który wpływa na życie społeczne, gospodarcze, relacje międzyludzkie itd.” dr hab. Wojciech Pawlik, prof. UW Wojciech Misztal, ur. 1962, dr hab., socjolog, pracuje w Instytucie Socjologii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Kierownik Zakładu Socjologii Gospodarki i Organizacji. Jego zainteresowania naukowe zainspirowane twórczością Marii Ossowskiej (Wzór demokraty) oscylują wokół problematyki społeczeństwa obywatelskiego i dialogu obywatelskiego.

Praca Wojciecha Misztala dotyczy bardzo ważnego i interesującego tematu, jakim jest kształtowanie się instytucji i kultury dialogu obywatelskiego we współczesnej Polsce. Jest to zagadnienie zawierające w sobie i obrazujące podstawowy sens i wymiary polskich przemian demokratycznych. Jest specyficznym wskaźnikiem przechodzenia społeczeństwa polskiego od demokracji proceduralno-większościowej do demokracji partycypacyjnej, co wydaje się procesem o kardynalnym znaczeniu dla jakości życia społecznego w Polsce. Innymi słowy, bez dojrzałych instytucji demokracji partycypacyjnej nie mamy szans przezwyciężenia blokad rozwojowych i cywilizacyjnych uniemożliwiających pozytywne zmiany społeczne i instytucjonalne w Polsce. Problematykę podjętą w publikacji należy więc ocenić jako bardzo istotną, a także nowatorską, gdyż brakuje w literaturze polskiej wyczerpującej pracy na ten temat.