Droga Krzyżowa z małą Arabką

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać. Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej. Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

Święta Teresa od Jezusa wprowadza nas w rozważania drogi krzyżowej, którą szedł Pan, byśmy się nie bali iść do nieba wąską drogą, niosąc krzyż swojego życia. Święta radziła, abyśmy też nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali się w Niego, aż zapragniemy Go naśladować. Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna i niedoskonała natura ludzka. „To paradoks, ale droga krzyżowa jest drogą do nieba, do wiecznych radości i szczęścia. Kluczem otwierającym bramę niebios jest krzyż”. Fragment wstępu Święta Teresa od Jezusa pomaga nam go przyjąć i umiłować.

Rozważania drogi krzyżowej inspirowane życiem i myślami św. Gerarda Majelli. Droga krzyżowa, czternaście stacji, czternaście okazji, by choć przez chwilę być bliżej Boga. Wymagająca czasu i skupienia, zmuszająca do zatrzymania się i wiernego trwania przy cierpiącym Chrystusie. Tak bliska postawie św. Gerarda, dla którego codzienne trudy były drogą do Pana. Ten jeden z największych cudotwórców w historii Kościoła uczy nas spokojnie, z wiarą i ufnością przyjmować Bożą wolę, współcierpieć z Chrystusem i Go naśladować. Rozważania drogi krzyżowej, które oddajemy do rąk czytelników, zostały zainspirowane życiem i myślami św. Gerarda. Mogą być traktowane jako pomoc w wypełnieniu warunków dobrej spowiedzi, wszak są zaproszeniem do przeżywania...

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni. Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej. Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Dla Małej Arabki przewodnikiem i mistrzem był Jezus. To On przeprowadzał ją przez wiele pokus i cierpień. Pośród tych doświadczeń Mariam nauczyła się czerpać miłość i radość z Ducha Świętego. Rekolekcje z Małą Arabką mogą stać się dla nas fascynującą przygodą, która odmieni nasze życie i pozwoli z zachwytem odkrywać ślady Bożej łaski nawet w tym, co nam spowszedniało.

Kieszonkowy modlitewnik ze rozważaniami drogi krzyżowej, opracowanymi na podstawie objawień bł. Anny Katarzyny Emmerich. W modlitewniku znajdziemy również Litanię do Męki Pańskiej, Litanię do Krzyża Świętego oraz Gorzkie Żale. Bł. Anna Katarzyna Emmerich (1774-1824) augustianka, mistyczka i stygmatyczka przez wiele lat doświadczała nadprzyrodzonych wizji o życiu Chrystusa i Maryi. W swoich opisach podawała wiele informacji, które zweryfikowały dopiero badania archeologiczne w drugiej połowie XIX i XX wieku. Na podstawie tych wizji francuscy lazarzyści odnaleźli między innymi w roku 1891 r. dom Maryi w górzystej części Efezu.

„Trwaj przed Panem, który wisi na Krzyżu z przebitym Sercem. Wylał swą serdeczną krew, aby zdobyć serce twoje. Jeśli chcesz iść z Nim w świętej czystości, ogołoć swoje serce z wszelkiego pożądania ziemskiego. Niech Chrystus Ukrzyżowany stanie się jedynym przedmiotem twoich pragnień, tęsknot i myśli”. – św. Edyta Stein

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi. Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga. „Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia...”

Prośmy w tej nowennie, byśmy mogli się cieszyć darami Ducha Świętego i ich owocami w swoim życiu. Ze św. Janem od Krzyża przyzywajmy Ducha Świętego, który jest „Żywym Płomieniem Miłości”, aż doświadczymy Jego mocy i będziemy mogli powiedzieć: „jak czule rani siła żaru Twego”.

Fascynująca biografia Mariam zwanej również „Małą Arabką” napisana przez ojca Estrate'a, który był jej duchowym kierownikiem. Zebrane relacje towarzyszących jej sióstr oraz wyznania, które s. Maria czyniła w imię posłuszeństwa, tworzą unikatowy zapis przeżywania zarówno niezwykłych łask mistycznych, jak i jej walki z szatanem. Na tle oszałamiającego bogactwa świata nadprzyrodzonego autor ukazał jej postawę wewnętrznej wolności, niezachwianą pośród cierpień fizycznych i upokorzeń. Bóg obdarował tę Karmelitankę wieloma nadzwyczajnymi łaskami takimi jak: ekstazy, stygmaty, bilokacje, opanowanie anielskie, dar poezji i wiele innych. Ta książka ma wartość cennego świadectwa, gdyż Mariam nie zostawiła po sobie żadnych pism.

Mała Arabka jest dziś bardzo ważną postacią. Reprezentuje odchodzący coraz szybciej do historii świat chrześcijańskich Arabów. W życiu Mariam Baouardy (w zakonie karmelitanek znanej jako Maria od Jezusa Ukrzyżowanego) nie brakowało żadnego ze współczesnych problemów chrześcijan. Była w nim zarówno szczera wiara okresu dzieciństwa, jak i konflikt z rodziną, próby siłowego nawrócenia na islam, a nawet męczeństwo. Jej życie obfitowało też w cuda, niewyjaśnione po ludzku przypadki ocalenia, fenomeny związane z obecnością zarówno Ducha Świętego, jak i Szatana. Postać Małej Arabki zawstydza tym, że osoba o wielkiej prostocie osiągnęła tak wiele w życiu duchowym ? a jednocześnie dodaje otuchy, że skoro ona tak bardzo doświadczyła Boga, to i my może...

Święty Józef całe swoje życie poświęcił Jezusowi i Maryi, Jego Matce. Był Im całkowicie oddany, podejmując każdego dnia zarówno codzienne obowiązki, jak i niespodziewane wyzwania, by zażegnać rozmaite niebezpieczeństwa grożące Świętej Rodzinie. Módlmy się wraz z nim, bo ma udział w każdej z tajemnic Ich życia. Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwania głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.

Święta Teresa od Trójcy Świętej często wychwalała wszechmoc i potęgę Boga, która w pełni objawiła się i zajaśniała w Maryi. Matka Boża była niesamowicie pokorna, więc swoją wolę oddała Bogu, będąc Mu całkowicie posłuszną, powtarzając fiat każdego dnia i w każdych okolicznościach, choć nie zawsze je zrozumiała.

Święta Teresa od Jezusa wprowadza nas w rozważania drogi krzyżowej, którą szedł Pan, byśmy się nie bali iść do nieba wąską drogą, niosąc krzyż swojego życia. Święta radziła, abyśmy też nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali się w Niego, aż zapragniemy Go naśladować. Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna i niedoskonała natura ludzka. „To paradoks, ale droga krzyżowa jest drogą do nieba, do wiecznych radości i szczęścia. Kluczem otwierającym bramę niebios jest krzyż”. Fragment wstępu Święta Teresa od Jezusa pomaga nam go przyjąć i umiłować.

Zelia i Ludwik Martin byli przekonani, że tutaj na ziemi niesienie krzyża jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde cierpienie staje się krzyżem. Stanie się nim dopiero wtedy, gdy ze swoim bólem pójdziemy pod krzyż Zbawiciela, by tam z wiarą szukać światła, siły i ochłody. W przeciwnym razie cierpienie może być pozbawioną nadziei udręką.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej. Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi. Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga. „Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia...”

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać. Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej. Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni. Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.