Duszan. Przygody prawie prawdziwe

Las potrafi skrywać wiele tajemnic - przekonał się o tym Duszan. Choć początkowo wakacje w domu babci, w małym miasteczku, w miejscu gdzie natura wychodzi na pierwszy plan nie zapowiadały się interesująco, mały chłopiec z pewnością zapamięta je na bardzo długo.

Czytając tę krótką historię, a w zasadzie wakacyjny pamiętnik chłopca z sentymentem wracałam myślami do czasów mojego dzieciństwa. Podobnie jak on często spędzałam je w niesamowitym miejscu, tam gdzie jezioro "rozmawiało" z lasem, razem z moją siostrą i całą ferajną, więc uwierzcie, że dużo się działo. Każdy dzień był dla nas w pewien sposób magiczny, tam zapominało się o rzeczywistości. Choć nie spotkałam tak niezwykłego niedźwiedzia, jak Duszan to na mojej drodze stanęli inni... czaple, nutria, zaskrońce, małe ptaki i każde z nich opowiadało mi o świecie.

Pewnego lata zakopaliśmy nawet kapsułę czasu, dokładnie tak jak chłopcy z tej książki. Bardzo jestem ciekawa czy dalej jest pod tym drzewem (na wprost od naszego domku i trzy kroki w prawo, duża sosna w drugim rzędzie).

Ta historia to nie tylko wspaniała podróż do dzieciństwa, ale również do świata magii i beztroski, choć chłopcy musieli uporać się z wieloma przeszkodami jakie napotkali i niewątpliwie ten wakacyjny czas wiele ich nauczył - właśnie za to kocham bajki!

Bez wątpienia należy tutaj również wspomnieć o ilustracjach pani Doroty Wojciechowskiej. Są niezwykłe, oddające klimat całej historii w pełni, a młodszym czytelnikom z pewnością pomogą zanurzyć się w tą opowieść z większą mocą.

Polecam z całego serca i zapraszam Was do świata pełnego tajemni, magii i przygód.

?Duszan? Antoniny Todorović z absolutnie zachwycającymi ilustracjami Doroty Wojciechowskiej od wydawnictwo tadam to jedna z książek, która od razu przypadła mi do gustu. Dwóch braci, stary, trochę tajemniczy dom babci, wakacje, a co za tym idzie wolność, kreatywna nuda i niesamowite wydarzenia.

Przez dłuższy czas, kiedy czytałam tę książkę, nie do końca wiedziałam, co właściwie ma się wydarzyć. Czy dzieje się to już w tym momencie, czy chłopcy właśnie odkryli wielką tajemnicę, czy dopiero dążą do poznania nieznanego? Jaką rolę w ich odkrywaniu świata odegra wilk i osioł? Kim jest pan Śmiejko i jak ten nieobecny człowiek może być przyjacielem rezolutnej, uśmiechniętej babci?

W książce dzieci odkryją wartości uniwersalne: przyjaźń, miłość, braterstwo i bohaterstwo, zaufanie. Dowiedzą się, że czas jest względny w zależności od tego, co w danym momencie przeżywamy. Mały czytelnik dzięki tej książce uwierzy w spełnienie marzeń, z których nigdy nie można rezygnować. ?Duszan? jest jak baśń - przeplata się w nim jawa ze snem, rzeczywistość z magią. Chłopcy, przyjeżdżając do babci, realizują w pewien sposób jej przepowiednię. Wszyscy zyskują, ucząc się czegoś nowego, odnajdując dawno zapomniane emocje i wspomnienia.

NIesamowity klimat książki tworzą także biało-czarne ilustracje, przełamane pomarańczowym i zielonym kolorem, a także liście oplatające tekst. Książka została nagrodzona w konkursie Wielokropek w 2016 roku. Przekonajcie się sami dlaczego.

Antonina Todorović, il. Dorota Wojciechowska ?Duszan?, wyd. Tadam

Wiek czytelników: 5+

Liczba stron: 70

"Duszan" to piękna książka dla dzieci. Tu rzeczywistość dyskretnie miesza się z wyobraźnią.

Duszan i Janko to dwójka braci, którzy spędzają wakacje u swojej babci w Zalesiu. Przytłoczeni miejskim życiem chłopcy odnajdują na wsi coś niezwykłego i przeżywają niesamowite przygody. Zaprzyjaźniają się ze zwierzętami, wspólnie budują szałas, dobrze spędzają razem czas, a dzięki temu zbliżają się do siebie. Autorka w subtelny sposób splata ze sobą to, co rzeczywiste z tym, co jest dziełem wyobraźni. Podobało mi się też to, jak sprytnie przemyciła tu istotne wartości.

Książka napisana jest w formie pamiętnika, który był zakopany wraz z ciekawymi ilustracjami w Kapsule Czasu. Już samo to pobudza wyobraźnię czytelnika. A jak dodamy do tego wartościową treść, to mamy tu książkę godną polecenia.

Opowieść, która pachnie lasem i farbami. Wybrzmiewa w plusku wody i dźwiękach wydawanych przez zwierzęta. Lśni słońcem oświetlającym zboża i tym, jakie ogrzewa uśmiechnięte twarze.

Witajcie w Zalesiu. Miejscu, gdzie trzeba być bardziej upartym od osła, a na szacunek wilka należy długo pracować. Gdzie znajduje się jedna z wielu bram do świata wyobraźni.

Wakacyjny wyjazd na wieś pachnie przygodą, a dom otoczony lasem to miejsce idealne, by odkryć siebie. Szczególnie, gdy jest się małym chłopcem, który przywykł do nakazów i zakazów rodziców. Duszan i jego brat Janek odkryją noc wyobraźni, spotkają nadprzyrodzone, a ich kreatywność, która przez lata była tłumiona, w końcu będzie miała szansę się rozwinąć. Odkryją jak ważni są dla siebie i znajdą to, co sprawia im radość. Na pobycie tam nie zyskają jednak tylko oni ? w końcu na samotne serca, które zapomniały jak to jest cieszyć się życiem, nic nie działa tak dobrze jak dzieci.

To i trochę więcej znaleźć można w tekście Antoniny Todorović. Powieść została napisana w formie pamiętnika Duszana, a czytelnik ma trafić na niego w odkopanej Kapsuje Czasu, co buduje bardzo fajną otoczkę. Tym bardziej, że ilustracje Doroty Wojciechowskiej to podobno te same prace, które to główny bohater stworzył podczas pobytu u babci. Dzięki wspomnieniu o czymś takim wyobraźnia dziecka powinna mieć większe pole do zabawy, a mi zabieg ten ogromnie się podoba! Równie bardzo jak całą historia.

Na początku nie byłam przekonana do stylu pisania Todorović, ale choć nie do końca był on dla mnie, to ani trochę nie odbierał mi przyjemności, jaką czerpałam z lektury. Dzięki autorce przeniosłam się do pięknego świata, który już samym klimatem przekonał mnie do siebie, ale najbardziej zyskał w moich oczach wszystkimi drobnymi elementami, z których czytelnik miał wynieść naukę. Przesłanie nie było jedno, a każde z nich wydawało mi się równie istotne.

Oto nagle ja, dorosła osoba, przytulam książeczkę do serduszka i mam ochotę przeczytać ją jeszcze raz, choć skierowana jest do zdecydowanie młodszego czytelnika. Ale właśnie takie historie kocham. I o takich pragnę mówić. Wiem, że nie znajdzie się w czołówce moich ulubieńców dla dzieci, ale zdecydowanie będzie wysoko!

,,To język zwierząt mój chłopcze(...) Żeby się go nauczyć, musisz najpierw oswoić wilka, odnaleźć marzenia, wskoczyć w ogień, zgubić się i odnaleźć".

To naprawdę magiczna opowieść:-) Przepełniona pięknymi rysunkami, które są zabawne i urocze jednocześnie. Strony pięknie przyozdobione w miejscach, których dotyczy poruszana treść. W ogóle podobało mi się zaskoczenie samych bohaterów książki, którzy przyjechali w odwiedziny do babci i nie myśleli, że będą traktowani odwrotnie niż u nich w domu. Tam zawsze zmuszani do śniadania musieli napełnić żołądki, choć w ogóle nie mieli na to ochoty. Tutaj nikt ich na śniadanie nie woła. To wywołuje wpierw zadowolenie, a później dziwny szok, gdyż nie spodziewali się, że jednak przygody u babci będą się odbywały na głodnego. Do tego zaczęli się zastanawiać, dlaczego ich babcia jest inna, mówi dziwnymi skrótami, w ogóle opowiada rzeczy o których oni nie mieli pojęcia. Czyżby zwariowała?

Chłopcy są z miasta i rodzice nigdy nie wymagali od nich podejmowania jakichkolwiek decyzji. Zawsze decydowali za nich, a im pozostawało jedynie biernie się temu przyglądać. Tutaj panuje zupełna odwrotność. Muszą nauczyć się samodzielnego myślenia, co ich dziwi i ciekawi jednocześnie. Jak myślicie, jak się ta historia zakończy? Czy ich babcia faktycznie jest szalona, czy też zwyczajnie pozwala im swobodnie dorosnąć?

Cudowna bajka spisana jako pamiętnik. Pierwsze słowa z książki idealnie opisują jego tajemniczość. Wkraczamy w prywatny świat Duszana, który jest jego autorem. Podobno umieścił go w kapsule czasu, więc dobrze się zastanówcie, skąd macie tą książkę. Być może zawiera w sobie coś, co było warte ukrycia, więc możecie czuć się wyjątkowi:-)

Historia rozbudza nie tylko wyobraźnię, ale i myślenie dzieci. Z niej dowiadują się, że życie na wsi jest zupełnie inne od tego miastowego i widok dzikich zwierząt wcale nie musi być tragiczny w skutkach. Zresztą pod koniec książki można się zapytać naszych pociech jaka jest różnica między wsią, a miastem. Ciekawe, czy ją zapamiętali:-)

"DUSZAN" to książka dla dzieci i młodzieży autorstwa Pani Antoniny Todorović. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Tadam.

Historia opowiada o przygodach, które przeżyli u babci dwaj bracia - Duszan i Janek. Chłopcy przyjeżdżają na wakacje do Zalesia, w którym mieszka babcia. Jest to magiczne miejsce - stara leśniczówka po środku lasu. Tak inna od mieszkania w dużym mieście. Co spotka braci w tajemniczym lesie?

Co to była za lektura! Żałuję, że taka krótka. Powieść ma tylko 65 stron, ale jest napisana w bardzo przyjemny sposób.

Będziemy ją z dziećmi często czytać, jest to wyjątkowa opowieść. W dodatku bardzo wartościowa. Pokazuje, że świat dziecięcej wyobraźni jest piękny, że nie powinniśmy jej niszczyć dorosłymi wymaganiami. Ukazuje nam dorosłym, jak szybko zapominamy o dzieciństwie. Jak to beztrosko bawiliśmy się i używaliśmy wyobraźni, która potrafi zabrać w niezwykłe miejsca. Dzieci potrafią w cudowny sposób nadać zwykłym rzeczom magicznych funkcji. A przygody jakich doświadczą u babci bohaterowie uczą, jak ważna jest braterska miłość, że jesteśmy dla siebie oparciem, a w trudnych sytuacjach zawsze możemy na siebie liczyć.

Polecam tę powieść nie tylko dzieciom. Dorośli również znajdą tu wiele dobrego.

W książce znajdziemy też przepiękne ilustracje autorstwa Pani Doroty Wojciechowskiej.

"Duszan", czyli główny bohater książki Antoniny Todorović, to chłopiec mieszkający na codzień w dużym mieście. Razem z bratem Jankiem wyjeżdża na wakacje do Zalesia. Dom, w którym mieszka babcia chłopców jest wyjątkowy i różni się od wielu domów wystrojem i panującą w nim atmosferą. Stara, żółta leśniczówka ma w sobie coś magicznego, a sama babcia (inna niż wszystkie poznane dotąd babcie) nieco przypomina czarownicę. Żyje wśród kotów, z rudą kurą na piecu i popija ziołowe mikstury. Jej największa moc tkwi jednak w tym, że zna najpotężniejszy spośród wszystkich języków - język zwierząt. Spędzenie wakacji w tym dziwnym miejscu nie napawa chłopców optymizmem, lecz gdy poznają Pana Śmiejko zmienia się wszystko.

"Duszan" to piękna historia o braterskiej miłości, przyjaźni i poszukiwaniu własnego "ja". To opowieść o byciu sobą, trudnych rodzinnych relacjach, o marzeniach i ogromnej sile wyobraźni.

Niesie w sobie cudowne przesłanie, mówiące o tym, że każdy z nas ma w sobie moc, która może zmieniać świat.

Napisana lekko w formie pamiętnika, jest ciekawą propozycją kierowaną nie tylko do dzieci, ale i do dorosłych. Unikatowe ilustracje Doroty Wojciechowskiej podkreślają jej wyjątkowość.

Lektura godna uwagi, która z pewnością zaciekawi niejednego czytelnika.

Tytułowy Duszan zapisuje wydarzenia, które miały miejsce podczas wakacji u babci. Mieszka w mieście, w którym nikogo nie zna, czuje się samotny i razem z bratem jadą do babci. Ten wyjazd zapamiętają na długo, ponieważ w Zalesiu czeka ich mnóstwo przygód. Później zapisany pamiętnik oczywiście trafia do Kapsuły Czasu.

Zacznę od tego, że okładka, jak i ilustracje są przepięknie wykonane i od razu przyciągają wzrok. Myślałam, że nie spodobają się córce, ponieważ są dość oryginalne, ale mocno się myliłam. Chętnie i z zachwytem im się przyglądała.

Ale nie tylko ilustracje pani Doroty Wojciechowskiej są warte uwagi. Najważniejsza jest treść, która ma wiele do przekazania czytelnikowi. Ukazuje, jak ważna jest braterska miłość, życie w zgodzie ze sobą i członkami rodziny, by korzystać z uroków dzieciństwa, pielęgnować wyobraźnię i marzenia, bawić się i czerpać z tego radość.

Historia Duszana i Janko nie jest długa, a pozorna jej prostota niesie ze sobą dużo mądrości i refleksji. Moja prawie już 7-latka czytała bez problemu i podobały jej się przygody braci. Uważam, że "Duszan" jest naprawdę warty uwagi i serdecznie go polecam.

Od kilku lat z dużą regularnością obcuję z literaturą dziecięcą. Tym razem wraz z córką miałam niebywałą przyjemność zmierzyć się z lekturą "Duszana" autorstwa Antoniny Todorovic. Tytułowy Duszan wraz ze swoim młodszym bratem Jankiem wybiera się na wakacje do babci. Chłopcy zamieszkujący na co dzień wielkomiejską dżunglę, gdzie ich dni wypełnione są obowiązkami mają szansę przeżyć przygodę życia. Wykorzystają ją w pełni budując szałasy, sprawdzając czy można oswoić wilka, poznając język zwierząt i odkrywając magię lasu, który otacza leśniczówkę ich babci. W tym wszystkim braci czeka miła odmiana - są wspierani przez babcię, która inspiruje ich do nabywania nowych umiejętności oraz pana Śmiejko, który nauczył chłopców, że jedynym ograniczeniem jest ich wyobraźnia. Czuła opieka dorosłych sprzyja rozwijaniu skrzydeł i odkrywaniu świata przez Duszana i Janka. Jest to przepiękna opowieść o braterskiej miłości, zdobywaniu wiedzy o świecie i radości płynącej z bycia sobą. Cudownie przedstawiono rzeczywistość widzianą oczami dzieci. Fantastyczna jest również przemiana braci, którzy stają się samodzielni, pewni siebie nie tracąc przy tym dziecięcej radości, odwagi i beztroski. Duszan to bardzo wartościowa pozycja, skierowana głównie do dzieci, ale niejeden dorosły odnajdzie wiele radości z lektury tej sympatycznej książki. Dużym plusem są przepiękne ilustracje. Polecam gorąco.