Gniew i świt. Tom 1

Chorasanem rządzi młody, okrutny władca, kalif Chalid al-Raszid. Co wieczór bierze sobie nową żonę, tylko po to, by zabić ją o świcie. Kiedy ten sam los spotyka jej przyjaciółkę Sziwę, Szahrzad al-Chajzuran chce pomścić jej śmierć i dobrowolnie zgłasza się, aby zostać kolejną żoną władcy. Szahrzad nie tylko planuje przeżyć, ale i odkryć wszystkie słabości kalifa, by przy pierwszej możliwej okazji pozbawić go życia. Jej mąż okazuje się jednak być całkiem inny, niż się spodziewała i Szahrzad wkrótce odkrywa, że droga od nienawiści do miłości jest bardzo krótka. Ale chociaż dziewczynie udaje się uniknąć śmierci, jej życie ciągle wisi na włosku - nie może zaufać nikomu w pałacu, a tajemnica kalifa ciągle czeka na odkrycie…

“Gniew i świt” to jedna z tych pozycji, które od miesięcy pojawiają się na zagranicznych i polskich blogach, kontach na Instagramie, czy Tumblrze. Nie wiem, czy natknęłam się przy tym na chociaż jedną negatywną opinię. Z jednej strony to dobrze, ale z drugiej to tak wysoko podnosi poprzeczkę oczekiwań, tak bardzo nastawia czytelnika na wyjątkową lekturę, że kiedy już zacznie się czytać, można się zawieść. Ja się niestety trochę zawiodłam. Ale zacznijmy od plusów.

Renee Ahdieh pięknie zarysowała arabski świat, pełen kolorów, zapachów i smaków. Widać, że poświęciła dużo czasu na zapoznanie się z kulturą wschodu, zwyczajami, ubiorami, językiem. Z tyłu książki znajduje się też słowniczek, wyjaśniający wszystkie pojawiające się w książce trudniejsze pojęcia, można więc przy okazji trochę się nauczyć. Styl powieści jest bardzo przyjemny w odbiorze, zdecydowanie królują dialogi - często zabawne - przez co książkę czyta się błyskawicznie. Autorka wplotła w fabułę mniej i bardziej znane opowieści i baśnie, przez co całość jest jeszcze ciekawsza.

Podobało mi się, jak Ahdieh wykreowała bohaterów - są interesujący, wzbudzają emocje, może czasem negatywne (do ciebie mówię, Tarik, irytujący idioto!), ale zawsze to lepsze niż obojętność. Co do Szahrzad, naszej heroiny, mam dość mieszane uczucia. Z jednej strony ją polubiłam, bo jest sprytna, wygadana, zabawna i odważna, ale z drugiej - strasznie irytowała mnie jej niekonsekwencja i cały wiążący się z tym motyw insta love. Przybywa do pałacu pełna nienawiści i żądna zemsty, a już drugiego dnia ma motylki w brzuchu na widok człowieka, który zabił jej przyjaciółkę i wiele innych niewinnych dziewczyn. Ba, trzeciego dnia już ma ochotę go pocałować! Chociaż nie mam nic przeciwko dalszemu rozwojowi tego wątku, to jednak te początki trochę mi zgrzytały i jak dla mnie częściowo zepsuły świetną postać.

Druga rzecz, która chwilami przeszkadzała mi w lekturze, to natłok trudnych imion i tytułów, przez który czasem się gubiłam i musiałam wracać do wcześniejszych rozdziałów, żeby zorientować się, kto jest kim. Ale to już specyfika książki o innej kulturze, trzeba się przestawić na charakterystyczny dla niej język.

Zanim zaczęłam czytać “Gniew i świt” słyszałam, że ta książka zniszczy mnie emocjonalnie, liczyłam więc na uczucia jak po skończeniu “Dworu mgieł i furii”, ale spotkało mnie rozczarowanie. Chociaż powieść mi się podobała, to jednak nie wywołała we mnie zachwytu, nie czuję też naglącej chęci sięgnięcia od razu po drugi tom. Przynajmniej mogę spokojnie na niego poczekać, bez przykrego kaca książkowego ;)

Niezaprzeczalnym atutem książki jest piękny świat – wszędobylska magia, orientalne bogactwo, niezwykłe ogrody czy architektura. Mnogość fantazji staje się ozdobą niepowtarzalnego i charakterystycznego uniwersum, które skutecznie odrywa Cię od rzeczywistości – zwroty akcji budują napięcie, płomienne uczucie wydobywa się z kart niczym dym, a bohaterowie, żywcem wyjęci z „Baśni tysiąca i jednej nocy”, zachwycają. „Gniew i świt” to przede wszystkim opowieść o miłości, zdradzie, dylematach czy trudnych wyborach, których konsekwencje nie zawsze są przyjemne. Powieść jest podróżą do magicznego świata, przepełnionego baśniowym klimatem, który pochłonie Cię na długie godziny i pozostawi po sobie niezwykłe doznania czytelnicze. Jeśli zatem chcesz poznać nowe spojrzenie na historię Szeherezady – nie zwlekaj!

O tej książce słyszałam już od dawna. Głównie dzięki zagranicznym książkoholikom, którzy zachwycali oraz zachwycają się nią, co rusz! Kiedy dowiedziałam się, że zostanie u nas wydana, nie mogłam się jej doczekać. A kiedy przybyła do mnie, taka piękna, czerwona (chociaż szkoda, że nie jest to wydanie takie jak zagraniczne), nie mogłam się jej oprzeć. Byłam ciekawa, co też jest w niej takiego wspaniałego i, czy ja również będę pod jej urokiem. I jak?

Chyba nie ma osoby, która nie znałaby Księgi tysiąca i jednej nocy. Znacie? Lubicie? Bo wiecie... "Gniew i świt" jest inspirowana tą historią. Dzięki temu jest taka magiczna... Taka czarująca. Oj tak. Historia, jaką napisała Renee Ahdieh oczarowała mnie całkowicie. Jestem nadal pod jej urokiem i nie mogę przestać o niej myśleć. Nie mogę przestać myśleć o tym zakończeniu (jak to!) i o tym, co będzie w kolejnej części (chcę już!).

Ja nie wiem jak ja przetrwam do premiery kolejnego tomu. Nie wiem!

Zacznę od mojej ulubionej kwestii, jeśli chodzi o tę powieść. A mianowicie o postaci, które są świetnie wykreowane. Postaci, które obdarzyłam ogromną sympatią... Nie wiem nawet od której zacząć. Czy od Shahrzad, której osobowość, siła, inteligencja, charyzma i w ogóle - wszystko - mnie przekonało. Czy może od potwora Chalida, nieustępliwego, potężnego władcy Chorasanu, który przechodzi pewną zmianę... A może od złośliwego zawadiaki i flirciarza, jakim jest kuzyn kalifa? Czy może równie złośliwą, ale i ciepłą służkę Sharzad? A może Tarik... Oj mogłabym wymieniać i wymieniać, ale naprawdę doceniam każdą jedną postać, jaką stworzyła autorka. Poruszyły mnie ich losy i wciągnęłam się w tę historię całkowicie.

Owszem, bez schematów się nie obyło, jednak jak przeważnie mnie drażnią, tym razem kompletnie mnie nie zraziły, co więcej, jakoś nie zwracałam na nie większej uwagi... Bowiem całość jej, skupiłam na relacji potwora i pięknej Szazi. Autorka stopniowo rozpalała uczucie pomiędzy bohaterami. Nie na hop siup... Nie. I to było naprawdę fajne, chociaż finał tej relacji, był do przewidzenia. Niemniej i tak się cieszę, że wyszło tak, a nie inaczej.

Klimat, jaki stworzyła autorka kupił mnie całkowicie. Te stroje, opisy miejsc, wydarzeń... Zachowanie bohaterów, wszystko idealnie się ze sobą skomponowało, a ja biorę to w całości. Tak, moi drodzy. Zachwalam, bo jestem całkowicie zauroczona niniejszą powieścią. Magia, miłość, poświęcenie, zemsta... To wszystko i jeszcze więcej w "Gniew i świt". Polecam gorąco i czekam na drugi tom!

sol-shadowhunter.blogspot.com

Gniew i Świt to książka, która powstałą dzięki inspiracji, jaką autorka czerpała z Księgi tysiąca i jednej nocy. Choć Księga zawiera tak naprawdę opowieści i legendy wielu narodów, to na pewno nikomu nie trzeba tłumaczyć, z jakim klimatem mamy tutaj do czynienia. Piękne złote pałace, gorące tańce brzucha, latające dywany, rozbójnicy, intrygi, żywe barwy, turbany – to moje pierwsze skojarzenia i myślę, że pokrywają się ze skojarzeniami wielu innych osób. Wiele osób doszukuje się tutaj nawiązania do kultury indyjskiej i perskiej, ale to ledwie zalążek. Renne Ahdieh postanowiła zabrać nas do tego urokliwego świata, choć niewątpliwie prezentuje jego mroczną i brutalną stronę. I zaraz Wam to udowodnię!

Chalid, osiemnastoletni kalif Chorasanu codziennie wybiera sobie nową małżonkę. Każda z nich ginie o świcie. Zostaje powieszona na jedwabnym sznurze. Ile niewinnych dziewcząt już zginęło, dlatego że ich władca jest potworem? Ile rodzin zdążyło go znienawidzić, że pozbawił ich córek, sióstr, kuzynek? Jedną z kolejnych ofiar staje się najbliższa przyjaciółka szesnastoletniej Szahrzad. Dziewczyna poprzysięga zemstę i zgłasza się na ochotniczkę, aby zostać nową żoną kalifa. Wie, że już z samego rana jedwabny sznur może zostać owinięty wokół jej szyi. Jednak zawzięta dziewczyna próbuje uniknąć tego za wszelką cenę, a co więcej – pragnie raz na zawsze zakończyć panowanie Chalida.

Szahrzad jest genialną postacią! Uwielbiam, po prostu kocham całym sercem silne, pewne siebie bohaterki. A Szahrzad właśnie taka jest – od początku do końca! Zawzięta, konkretna, stanowcza, odważna, harda. Ma w sobie niesamowitą siłę, wolę walki, ognistą duszę. Wiele razy stawała w trudnej sytuacji i już myślałam, że autorka ją stonuje, że Szazi podkuli ogon, bo tak to zazwyczaj bywa… Niby mamy do czynienia z silną bohaterką, a chwilami potrafi ona stracić swoją werwę, co bywa niezwykle irytujące. Jednak nie! Szazi jest cały czas szczera do bólu, potrafi pyskować i bronić swojego zdania, choć stąpa po naprawdę kruchym lodzie. Ale ciężko tej dziewczyny nie polubić, bowiem jest niezwykle wyrazista. Wraz z nią przeżywamy każdą chwilę, odczuwamy te same emocje, staramy się odnaleźć w nowej sytuacji i zrozumieć postępowanie Chalida. Odkrywamy go krok po kroku.

Wraz z Szazi wkraczamy w świat pałacowego życia. Dziewczyna zaintrygowała kalifa już tylko tym, że sama zgłosiła się na ochotniczkę, choć wiedziała, jak każda jego małżonka kończy. Chcąc uniknąć rychłej śmierci Szazi każdej nocy przemienia się w gawędziarza i próbuje urzec Chalida swoimi opowieściami, zaciekawić go na tyle, aby dożyć kolejnego świtu. Co ciekawe – udaje jej się. Z czasem zaczyna dostrzegać drugie oblicze władcy i okazuje się, że młody chłopak wcale nie jest takim potworem, jak mogłoby się wydawać. Chalid również jest złożoną i bardzo dobrze wykreowaną postacią, skrywającą mroczną przeszłość i sporo tajemnic. Oboje czują względem siebie przyciąganie, fascynację, a może nawet coś więcej. Jednak ich uczucie może się skończyć tragicznie. Może doprowadzić do zagłady.

Nie da się ukryć, że w dużej mierze mamy do czynienia z romansem. Jest to jeden z głównych motywów tej powieści, jednak nie jest zbyt nachalny, wręcz na odwrót – całkiem przyjemny. Istotną rzeczą jest jednak samo życie w pałacu i tajemnica skrywająca się za wszystkimi morderstwami żon, których dopuścił się kalif. Jednak wiecie co jest najlepsze w tej powieści? To, że czyta się ją jednym tchem, po prostu w mgnieniu oka. Jest tak doskonale napisana, tak przyjemna, tak wciągająca… Nawet nie wiem kiedy dotarłam do połowy tej historii, a potem mimo że chciałam trochę zwolnić tempo to się nie dało, bowiem zbliżałam się do punktu kulminacyjnego. Przyznaję szczerze, że pochłonęłam tę powieść, choć nie jest idealna. Pochłonęłam ją, bo Renne Ahdieh cudownie opowiedziała historię Szazi. Choć można by bardziej zadbać o sam klimat i specyficzną atmosferę, to naprawdę nie mogę postawić jej większych zarzutów, bo dawno w takim tempie nie pochłonęłam jakiegoś romansu YA.

Gniew i Świt to naprawdę dobra pozycja. Ciekawa, intrygująca, a co najważniejsze – wspaniale napisana i porywająca. Początkowo nie byłam do niej przekonana – nie mam na swoim koncie zbyt wielu historii inspirowanych Baśniami tysiąca i jednej nocy, ale może wypadałoby to zmienić? Być może rozpoczyna się nowy nurt w literaturze, osadzony właśnie w takich klimatach, a jeżeli tak, to dzieło Renne Ahdieh zdecydowanie zasługuje na uwagę. To doskonale wykreowani bohaterowie, wspaniały język, wciągająca fabuła i dobre tempo akcji. Rozrywające serce zakończenie, wzbudzające żal, że to już koniec – choć chwilowy, bowiem będzie drugi tom. Ale kiedy? I dlaczego nie już? Z czystym sumieniem polecam.

www.bookeaterreality.blogspot.com

" Sto istnień za jedno, które odebrałeś. Jedno życie, jeden świt. Jeśli któregoś dnia zawiedziesz, (...) po tysiąckroć odbiorę ci istnienie. "

Na " Gniew i świt " czekałam niecierpliwie, jak zapewne większość z was, od momentu pojawienia się jej zapowiedzi. Zagranicą wszyscy na jej punkcie oszaleli. Czy polskich czytelników również ogarnie szaleństwo tysiąca i jednej nocy? Mam nadzieję, że tak, bo historia jest fenomenalna!

Chalid - osiemnastoletni kalif Chorasanu. Znienawidzony przez swój lud; szczerze kochany przez oddaną jemu służbę i żołnierzy. Skrywający niebezpieczną tajemnicę, która obciąża sumienie każdego, kto ją pozna. Władca, który każdego dnia pojmuje za żonę nową dziewczynę, by wraz z nadejściem świtu, skazać ją na śmierć. Młody człowiek, który sam siebie nazywa potworem...

Szahrzad - mądra, bystra, pyskata i oddana swojej rodzinie szesnastolatka, która zgłasza się na ochotniczkę jako kolejna żona kalifa. Jakie motywy nią kierują? Pragnienie zemsty. Chalid ożenił się z jej przyjaciółką, którą zabił, skazując rodzinę na niewyobrażalny ból.. Szahrzad zamierza nie tylko zabić władcę Chorasanu, ale również przeżyć nadejście świtu, nie tylko jednego, ale kilku oraz dowiedzieć się dlaczego wszystkie dziewczyny musiały umrzeć. Ma plan, odwagę w sercu i cel, do którego będzie dążyć.

W noc zaślubin, kalif pojawia się w jej komnacie, chociaż nigdy wcześniej nie uczynił tego wobec żadnej swej wybranki. Szahrzad ma okazję by spróbować poznać słabości swego męża, zaatakować i zabić. Postanawia wplątać go w pewną intrygę, w powodzenie której posłużą jej dawne niezwykłe opowieści...

Wiele spodziewałam się po tej książce, lecz to, co otrzymałam, przerosło moje oczekiwania! Nie chciałam opuszczać tego świata i wracać do rzeczywistości. Chciałam nadal móc przechadzać się po pięknie zdobionych komnatach, zasiadać do kolacji na miękkich i delikatnych poduchach, zajadać się orientalnymi smakołykami, a wieczorami spacerować wśród różanych alejek, w poszukiwaniu idealnego kwiatu. Przyznaję, początek nie należał do najłatwiejszych. Nieznana mi terminologia związana z arabską kulturą, imiona bohaterów, których do teraz nie wiem, jak prawidłowo wymawiać. Na szczęście z tyłu książki umieszczony jest pomocny słowniczek, który znacznie ułatwia czytanie i zrozumienie poszczególnych terminów. Próbowałam, naprawdę próbowałam przedłużać lekturę tej książki, ale było to po prostu niemożliwe. Zaczęłam i przepadłam. Ahdieh skupiła się nie tylko wyłącznie na akcji,która jest nieprzewidywalna, ale również na opisie otaczającego świata. Kolorowe stroje, smacznie dania, zapachy unoszące się w powietrzu, to wszystko stanowi całość powieści.

" Gniew i świt " pozwala na nowo poczuć klimat powieści o Szeherezadzie. Baśniowość towarzyszy nam na każdej stronie i z łatwością możemy odnaleźć odniesienia do historii znanych z " Księgi tysiąca i jednej nocy ". Autorka, Renee Ahdieh sprawi, że bohaterowie z dawnych opowieści oczarują nowych czytelników. Wykreowane przez nią postacie, choć wzorowane na innych, nabrały nowego, mocniejszego charakteru. Polubiłam Szahrzad, bo nie była kolejną niedorajdą, która kuli się w kącie i czeka na ratunek. Czasami gubiła się w swoim postępowaniu, ale i tak trafia to grona moich ulubionych bohaterek. Chalid, ach ten Chalid! Poza tym moje serce skradli wszyscy, dosłownie wszyscy bohaterowie drugoplanowi.

Nie jest to historia do poduszki, ale opowieść o klątwie, zdradzie, miłości i namiętności, która pochłonie was bez reszty i zapewni bezsenną noc aż do świtu. Opisany wątek miłosny wywoła prawdziwą burzę w sercu i chociaż niektórzy mogliby zarzucić mu pewną banalność, to ja jestem nim kompletnie zauroczona.

Czekam na wydanie drugiego tomu, tak, bardzo, BARDZO mocno!