Grób mojej siostry

"Grób mojej siostry" bo o tej książce mowa, to thriller autorstwa Roberta Dugoni, opowiadający mocno zaplątaną historię życia Tracy Crosswhite. Kobieta w latach młodości przeżyła najgorszą, niewyobrażalną życiową tragedię, zaginęła jej siostra, której ciała nigdy nie odnaleziono. W efekcie, główna bohaterka postanowiła zweryfikować swoje życiowe plany i zrobić wszystko, aby odkryć prawdę o tym, co przytrafiło się jej siostrze. Wstąpiła w szeregi policji stając się detektywem w wydziale zabójstw w Seattle i rozpoczęła swoje własne, prywatne śledztwo. Przez lata próbuje znaleźć choć najmniejszy trop, który naprowadziłby ja na prawdziwego mordercę jej siostry. Zbierając dowody podważa dotychczasowe śledztwo, w wyniku którego skazany został Edmund House. Kiedy po dwudziestu latach nieopodal jej domu rodzinnego zostaje odnalezione ciało, Tracy już wie, że to jej zaginięta przed laty siostra. Ta sytuacja staje się początkiem nieuchronnej katastrofy. Fabuła tej powieści miała ogromny potencjał na trzymający w napięciu thriller, jednak po drodze do finału coś się wydarzyło, że w mojej ocenie to ani thriller, ani mocno emocjonalny kryminał. Akcja powieści toczy się własnym, wolnym tempem. Jest lekko przewidywalna, pomimo tego, że autor starał się jak mógł podsuwać czytelnikowi kolejne fałszywe tropy. Smutno mi to przyznać, ale praktycznie przez całą książkę byłam znużona i miałam nieodpartą ochotę odłożyć ten tytuł na półkę. Kiedy zdecydowałam dobrnąć do końca, ucieszyłam się, że jednak postanowiłam poznać zakończenie. To właśnie ono odkupiło swoje winy, przez co, moja końcowa ocena jest dwukrotnie wyższa. W tej książce nie znajdziecie mocnych emocji, nagłych zwrotów akcji. Nie wywoła w was dreszczy, nie będzie trzymać w napięciu jak to bywa w przypadku thrillerów, ale za to punkt po punkcie zmierza do momentu kulminacyjnego, w którym to cała prawda wychodzi na jaw.

Tak naprawdę, to cały czas, mam mieszane uczucia co do tego tytułu. Trudno mi było zebrać się do publikacji tej opinii bo ciągle pojawiały mi się inne przemyślenia. W ogólnym rozrachunku książka "Grób mojej siostry" zyskuje, ale jedynie dzięki zakończeniu.

20 lat temu Tracy Crosswhite straciła siostrę. Nie znaleziono ciała, ale winny całęj tragedii trafił do więzienia. Obecnie Tracy pracuje w sekcji ciężkich przestępstw kryminalnych w Seattle i do dziś kwestionuje przebieg śledztwa w sprawie zaginięcia jej siostry. Kiedy po wielu latach wreszcie udaje się odnaleźć szczątki Sary, Tracy wraca do rodzinnej miejscowości, by rozprawić się z przeszłością i wreszcie wyjaśnić wszystkie wątpliwości. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że otwiera puszkę Pandory i przez jej dociekliwość zostanie zagrożone życie wielu osób. Prawda okaże się szokująca.

Jak wiecie, często sięgam po literaturę kryminalną i dlatego już prawie nie zdarza mi się w tej kwestii dokonywać złych wyborów. Tym razem również trafiłam w przysłowiową dziesiątkę. "Grób mojej siostry" zafascynował mnie już samym opisem fabuły. Kiedy wreszcie zaczęłam czytać, okazało się, że książka wciągnęła mnie w swój świat praktycznie od pierwszego zdania. Bardzo spodobał mi się wątek tajemnicy śledztwa w sprawie śmierci Sary, od początku snułam swoje domysły, ale poległam na całej linii. Długo nie udało mi się odgadnąć zakończenia.

Sposób pisania Roberta Dugoni jest bardzo łatwy i przyjemny w odbiorze. Niewymuszony i prosty język sprawiają, że przez każdą kolejną stronę powieści mknie się z prędkością światła. Bardzo cieszy mnie fakt, że "Grób mojej siostry" to pierwszy tom serii o detektyw Tracy Crosswhite, bo niesamowicie polubiłam tę bohaterkę i bardzo jestem ciekawa jej dalszych losów. Powieść Dugoniego nie jest typowym kryminałem, ale połączeniem tego gatunku z thrillerem prawniczym. Sporo część akcji odbywa się bowiem na sali sądowej. Według mnie jest to olbrzymim plusem tej powieści i ten zabieg sprawia, że książka nie jest schematyczna, a niesie ze sobą powiew świeżości.

"Grób mojej siostry" to nie jest nic wybitnego, ale czyta się świetnie. Ostatnio mam naprawdę mało czasu na czytanie i rozważnie dobieram lektury. Ta powieść doskonale spełniła moje oczekiwania i powinna spodobać się fanom kryminałów. Polecam!

Miałam ostatnio okazję przeczytać thriller Roberta Dugoni pt. „Grób mojej siostry”, jest to pierwszy tom z cyklu o detektywie Tracy Crosswhite.

Tracy Crosswhite porzuca zawód nauczyciela chemii, aby wstąpić do policji i odnaleźć sprawcę śmierci swojej siostry. Co prawda człowiek oskarżony o zabicie Sary siedzi w więzieniu, jednak Tracy nie wierzy w winę Edmunda Hausa. Dlatego, gdy po wielu latach od zniknięcia Sary, zostają odnalezione jej zwłoki, Tracy od razu wyrusza w podróż w rodzinne strony i od nowa rzuca się w wir pracy, by odkryć prawdę na temat śmierci, za którą się obwinia, ponieważ pewnego wieczora 20 lat wcześniej pozwoliła jej odjechać samej, bez jej opieki. Chodź Tracy, była bardzo dobrą siostrą, zawsze jej broniła, opiekowała się nią i po prostu była zawsze, kiedy ta jej potrzebowała. Jednak tego wieczora postanowiła trochę odpuścić rolę nadopiekuńczej siostry i pozwoliła jej samej wrócić do domu, nie zdawała sobie wtedy jeszcze sprawy, co możne się wydarzyć, że z tym związane będą takie konsekwencje.

„Grób mojej siostry” jest to książka niezwykle wciągająca, czytałam ją praktycznie na jednym tchu. Od samego początku zdobyła moją sympatię. Tajemnicze zagadki, nieoczekiwane zwroty akcji, bardzo trafiły w moje gusta. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że to jedna z lepszych przeczytanych przeze mnie książek, którą gorąco wszystkim polecam.

Natalia, lat 17

źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Tracy wstępuje do policji w Seattle, ponieważ chcę odnaleźć zaginioną 20 lat temu siostrę Sarę Crosswhite. Nigdy nie odnaleziono jej zwłok, jednak za jej "domniemane" zabójstwo został oskarżony Edmund House, który wcześniej odsiedział wyrok m.in. za seks z szesnastolatką. Pewnego dnia na dawnym terenie Cascadii, obok zapory Cascade Falls zostają odnalezione zwłoki Sary. Tracy, która od początku nie wierzyła w wine oskarżonego. Postanawia wrócić do rodzinnego miasteczka i przeprowadzić śledztwo na własną rękę. Pomaga jej w tym adwokat Dan O'Leary. Niestety ktoś ciągle próbuje odwieźć dwójkę znajomych od pomysłu rozgrzebywania przeszłości. Tajemnicza postać, która śledzi Tracy i zagraża zarówno jej życiu jak, i życiu Dana. Nie pomaga również Szeryf, który za wszelką cenę stara się zniechęcić Tracy do podejmowania jakichkolwiek działań. Jaki miał związek z tą sprawą? Czy za kratkami, wyrok odsiaduje właściwy człowiek?

Książka R. Dugoniego zasługuję na wiele pochwał. Muszę przyznać, że od pierwszej strony cała historia bardzo mnie wciągnęła, jednak rozwijała się powoli, tak aby czytelnik mógł wszystko zrozumieć i "przetworzyć". W ciągu zaledwie kilku stron akcja nabrała niesamowitego tempa i czytałam powieść z zapałem i ekscytacją. Na jaw zaczęły wychodzić kolejne tajemnice z przeszłości, dowody, a także zaczęły pojawiać się nowe postacie, które miały bardzo ważny związek ze śmiercią Sary. Do samego końca nie wiedziałam, kto tak naprawdę stoi za tą straszną zbrodnią. Autor w znakomity sposób bawił się moimi emocjami i podejrzeniami :). Ostatnio bardzo polubiłam czytać książki w których znajdują się adwokaci, rozprawy sądowe, a tego tutaj nie zabrakło, co dodatkowo zwiększyło ocenę książki :). Jeśli szukacie naprawdę dobrego kryminału z zaskakującym zakończeniem, koniecznie musicie sięgnąć po tę pozycje! :)

Grób mojej siostry to pierwszy tom cyklu z detektyw Tracy Crosswhite. Kobieta ta porzuciła niegdyś zawód nauczycielki i wstąpiła do szkoły policyjnej, aby odnaleźć mordercę swojej siostry. Od lat na własną rękę prowadzi śledztwo, choć teoretycznego sprawcę mordu już dawno skazano. Tracy jednak nie wierzy w jego winę. Wydaje jej się, że Edmund House został wrobiony. Tylko przez kogo? Kto tak naprawdę zabił Sarę? I dlaczego? Przełomem okazuje się chwila, w której zostaje znaleziony bezimienny grób, a w nim ludzkie szczątki. Dzięki badaniom okazuje się, że należą do Sary. Czy teraz Tracy będzie w stanie odnaleźć prawdziwego zabójcę?

Nie da się nie zauważyć tego, że siłą napędową, która kieruje główną bohaterką jest sprawa niezwykle osobista. Tracy w pewien sposób obwinia się za śmierć siostry, gdyż tego feralnego wieczora jakieś 20 lat temu zostawiła ją samą, bez opieki. Choć zawsze, jako starsza siostra, opiekowała się Sarą i broniła ją przed złem tego świata, to nie udało jej się zapobiec temu tragicznemu obrotowi wydarzeń. Choć nie wiemy, czy Tracy w ciągu swojej kariery policyjnej prowadziła inne dochodzenia – ale zapewne tak – to to jest pierwszym które dokładnie poznajemy, jest bardzo osobiste. Mimo wszystko dobrze sobie radzi jako detektyw, nawet w tak trudnej dla niej sytuacji. Wiadomo, minęło już sporo czasu od śmierci Sary, ale jest to wydarzenie, które ciągnie się za Tracy i nie daje jej spokoju. Ta kobieta nie spocznie, póki nie pozna prawdy. Zawzięta dusza!

Robert Dugoni w bardzo ciekawy sposób zaprezentował całe dochodzenie. Z jednej strony wiele wskazuje na to, że Edmund House rzeczywiście jest winien zbrodni, za którą otrzymał słuszny wyrok. Ale jednak sama Tracy widzi, że część dowodów została spreparowana. Śledztwo, które zostaje na nogo rozgrzebane po 20 latach nigdy nie jest czymś łatwym, bowiem ciężko o nowe wskazówki, ciężko o nowych świadków, ciężko też dokładnie pamiętać – szczegół w szczegół – co się wtedy wydarzyło. Choć jak spojrzę na to z dalszej perspektywy, znając już zakończenie tej powieści, wydaje mi się, że motyw ten jest dosyć dziwny. Jakby zrobiony na siłę. To tak jakby iść krętą drogą tylko po to, żeby coś na siłę sobie utrudnić. Nie wiem, czy Robert Dugoni miał to zaplanowane od początku, czy może gdzieś zbłądził, ale chyba miałam chętkę na lepsze rozwiązanie tej sprawy.

Mimo wszystko książka potrafi naprawdę wciągnąć. Choć nie ukrywam, że spodziewałam się czegoś więcej po punkcie kulminacyjnym, to historia Tracy przypadła mi do gustu. Jest napisana porządnym i konkretnym językiem, a autor dobrze sobie radzi z opisywaniem miejsc, w których rozwija się akcja. Jego opisy są bardzo barwne i plastyczne, co pomaga w wytworzeniu dobrego klimatu i atmosfery. Nie jestem pewna, czy mogę tutaj mówić o trzymającej w napięciu akcji, bowiem chyba tylko niektóre końcowe sceny charakteryzują się czymś takim, jednakże samo dochodzenie śledzi się z zaangażowaniem. Problematyczne są jednak retrospekcje z przeszłości, bowiem chwilami nie mamy pewności, w którym punkcie czasowym się znajdujemy. Czy przed porwaniem? Czy po porwaniu Sary? Czy kilka miesięcy po jej śmierci, czy może jednak wracamy do innego momentu? Zdecydowanie pomocne mogłyby się tutaj okazać daty na początku każdego rozdziału, a przynajmniej tych, w których mamy do czynienia z przeszłością.

Nie brakuje tutaj dobrego zaprezentowania całej problematyki, która zawsze towarzyszy dochodzeniom. Często autor przenosi nas do sądu, ukazuje przesłuchania świadków, daje czysty obraz tego, jak złożoną procedurą jest śledztwo w sprawie śmierci. Pięknie zobrazowano również siostrzaną więź – zarówno w retrospekcjach, w których Sara jeszcze żyje, jak i w tym dozgonnym oddaniu Tracy i chęci przywrócenia sprawiedliwości. Nawet w punkcie kulminacyjnym pojawia się ten motyw, a i w całej powieści przewija się życie osobiste głównej bohaterki. W wielu aspektach trzymanie za nią kciuków wydaje się być rzeczą całkowicie naturalną. To kobieta, która z łatwością zyskuje sympatię czytelnika.

Grób mojej siostry to dobry thriller, który czyta się z ogromną przyjemnością. Mimo kilku drobnych minusów ciężko jest oderwać się od lektury. Uważajcie zwłaszcza wtedy, gdy należycie do osób czytających w autobusach! Dwa razy prawie przegapiłam swój przystanek! Myślę, że przyjemnością sięgnę po kolejne tomy przygód Tracy, ciekawi mnie, co też w następnej kolejności zafunduje jej Robert Dugoni. Tym razem mieliśmy do czynienia ze sprawą bardzo osobistą, która była nie lada wyzwaniem. A co będzie dalej? Kto wie! Mam nadzieję, że autor ma w głowie wiele dobrze skonstruowanych pomysłów, które w umiejętny sposób przeleje na papier, abym mogła cieszyć się jego twórczością po raz kolejny!

www.bookeaterreality.blogspot.com

Wiecie, że mam zwyczaj przeglądania książkowych zapowiedzi i przygotowywania dla Was zestawień z najbardziej obiecującymi pozycjami. Prawdopodobnie nie zdajecie sobie jednak sprawy z tego, że zdarza mi się zaglądać na strony niektórych wydawnictw w poszukiwaniu ciekawych tytułów nawet z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. O powieści Roberta Dugoniego dowiedziałam się z dużym wyprzedzeniem i od tamtej pory oczekiwałam premiery. Wybierane przez wydawnictwo Albatros thrillery rzadko okazują się rozczarowaniem (ostatnio na pewno nie miało to miejsca) a i porównanie autora jako połączenie twórczości Johna Grishama i Harlana Cobena brzmiało nadzwyczaj obiecująco. Tylko czy naprawdę było takie w rzeczywistości?

Tracy Crosswhite poświęciła wiele lat na badanie faktów związanych ze sprawą zaginięcia swojej młodszej siostry. Chociaż za kratami więzienia wyrok odsiaduje mężczyzna skazany za jej uprowadzenie i (prawdopodobnie) morderstwo, kobieta nie potrafi pogodzić się z tym, że niektóre dowody wskazują na to, że mogło dojść do okropnej pomyłki. Po tym jak Tracy porzuciła stanowisko nauczycielki chemii, została detektywem w wydziale zabójstw w Seattle i bez reszty oddała się tropieniu przestępców. Po latach ciało jej siostry - Sary zostaje znalezione w pobliżu ich rodzinnego miasta i Tracy na nowo rzuca się w wir pracy by odkryć prawdę na temat śmierci, za którą tyle lat się obwiniała.

Powinnam chyba zaznaczyć, że nie miałam nigdy do czynienia z twórczością Johna Grishama a jedyne co wiem na jego temat, to fakt, że znany jest jako jeden z najlepszych twórców thrillerów prawniczych. To jednak wystarczy, żeby wytłumaczyć dlaczego jego nazwisko zostało przywołane w kontekście „Grobu mojej siostry”. Powieść Roberta Dugoniego przez znaczną część nie skupia się na próbie odpowiedzenia na pytanie kto naprawdę stał za zabójstwem Sary, czego oczekiwałam zasiadając do lektury. Fabuła zostaje osnuta wokół śledztwa sprzed lat i zbadania tego czy naprawdę odbyło się ono zgodnie z prawem, a jeśli nie - komu zależało by mężczyzna raz oskarżony o gwałt, ponownie trafił za kratki.

Pomimo tego, że główną bohaterką powieści pozostaje postać Tracy - policyjnego detektywa, „Grób mojej siostry” stanowi raczej przykład procedurala prawniczego. Ogromną rolę dla fabuły odgrywają procesy sądowe - zarówno przywołany w retrospekcjach proces sprzed lat, jak i ten, który toczy się współcześnie, już po odnalezieniu ciała Sary. Elementy takiego klasycznego thrillera - kiedy mamy gęsią skórkę na rękach z niepokoju - pojawiają się dopiero w ostatniej, stosunkowo krótkiej części, gdzie rozwinięty zostaje wątek prawdziwego mordercy. Trudno tu mówić o zaskoczeniu z rozwiązania sprawy jeśli chodzi o tożsamość sprawcy, ale pewne ujawnione fakty kreują klimat grozy i niepokoju, który doskonale wpisuje się w moje oczekiwania względem thrillera.

Robert Dugoni obierając za ofiarę siostrę głównej bohaterki i wplatając w fabułę liczne retrospekcje z dzieciństwa i okresu młodości, sprawił, że „Grób mojej siostry” staje się powieścią znacznie bardziej emocjonalną. To, że autorowi udało się oddać siłę siostrzanej więzi zdecydowanie wpływa korzystanie na odbiór lektury. Nie ukrywam, że jestem ciekawa jak Robert Dugoni poradzi sobie z nakreśleniem fabuły, w której bohaterowie będą pozbawieni takiego personalnego podejścia do sprawy. I czy w kolejnej powieści z serii o Tracy Crosswhite znowu położy nacisk na pokazanie sprawy z prawniczego punktu widzenia czy wybierze inne rozwiązanie - chętnie przyjrzałabym się bliżej postaci Tracy w jej zawodowym środowisku.

Myślę, że gdybym wiedziała przed lekturą „Grobu mojej siostry”, że Robert Dugoni kładzie nacisk fabularny na zbadaniu sprawy śledztwa, a nie tropieniu zabójcy, przypadłby mi on do gustu bardziej. Chociaż doceniam efekt pracy autora i uważam, że świetnie radzi on sobie z przedstawieniem w interesujący sposób procesu o morderstwo i tego jakie emocje wzbudza ono w społeczeństwie, przez pierwsze kilkadziesiąt stron byłam lekko zdezorientowana lekturą. Jeśli jesteście wielbicielami thrillerów prawniczych czy procedurali, nie powinniście być rozczarowani lekturą.

"Tu idzie o moje życie. A wcześniej chodziło o życie mojej siostry i rodziców. O życie całej społeczności Cedar Grove. To, co wydarzyło się dwadzieścia lat temu, wywarło wpływ na życie wszystkich."

Zapowiada się ciekawy i pasjonujący cykl kryminalny, warto na niego zwrócić uwagę. Intrygująca fabuła, wzbogacona elementami thrillera, zaskakującymi zwrotami akcji, prowadzona w emocjonującym i dynamicznym rytmie. Wszystko utrzymane w atmosferze ponurego miasteczka, które utraciło dawny blask w wyniku rozegranej w nim tragedii przed dwudziestoma laty. Tragedii naznaczającej jego mieszkańców przenikliwie i trwale. Natychmiast po przekroczeniu granic Cedar Grove wyczuwamy, że otula go mroczna i posępna tajemnica, intensywnie przypominająca o swoim istnieniu i domagająca się natychmiastowego ujawnienia. Co tak naprawdę stało się z Sarą Crosswhite, młodą dziewczyną, której ciało zostało teraz przypadkowo odnalezione przez myśliwych?

Odpowiedzi na to pytanie poszukuje starsza siostra ofiary, Tracy Crosswhite, śledcza sekcji ciężkich przestępstw kryminalnych w Saettle. Jej powrót do miejsc z dzieciństwa, determinacja w ujawnieniu prawdy, nieustępliwa postawa potwierdzenia własnych podejrzeń i przypuszczeń, staje się wyjątkowo kłopotliwa i niewygodna dla części mieszkańców Cedar Grove. Kobiecie i jej sprzymierzeńcowi, Danielowi O'Leary, właścicielowi miejscowej kancelarii prawnej, sprytnemu i dociekliwemu adwokatowi, zaczyna grozić poważne niebezpieczeństwo. Dlaczego komuś tak bardzo zależy na zatuszowaniu okoliczności morderstwa, skoro ten kto je popełnił, od dawna odbywa już karę w więzieniu?

Autor umiejętnie stopniuje napięcie, wprowadza wiele niepokoju i wzburzenia w rozgrywający się scenariusz zdarzeń, urozmaica go sensacyjnymi wątkami, sprawnie utrzymując uwagę czytelnika. Przenosimy się między innymi na salę sądową uczestnicząc w interesującym i wymownym procesie. Nie zabrakło również wątków obyczajowych z prywatnego życia głównej bohaterki, zajmujących odniesień do jej przeszłości, stopniowo odkrywających nowe fakty i skłaniających do ich wielokierunkowej interpretacji. Książkę przeczytałam właściwie na jedno posiedzenie, wciągnęła mnie w swój świat, oferując intrygującą rozrywkę czytelniczą, przyjemnie spędzone czterysta stron. Może liczyłam na mocniejsze zakończenie, bardziej zaskakujące, ale tak też jest dobrze, gdyż nie brakuje w nim elektryzującego dreszczyku emocji.

bookendorfina.pl