Jerzy Kukuczka w swojej książce Mój pionowy świat tak skomentował wydarzenia, które rozegrały się po Lhotse:
"Tadek Piotrowski był na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych najwybitniejszym polskim taternikiem, wielkim specjalistą od wejść zimowych, miał na swoim koncie liczne pierwsze przejścia w Tatrach, Alpach i górach Norwegii. Razem z Andrzejem Zawadą dokonali pierwszego zimowego wejścia na Noszak, co było niezwykle cenne, gdyż nikt przed nimi nie wszedł zimą na siedmiotysięczną górę. W roku 1974 uczestniczył w wyprawie na Lhotse, w której zginął Staszek Latałło.
Rzecz działa się w latach, kiedy zawsze musiał się znaleźć winny. Kierujący wyprawą Andrzej Zawada dał sobie jakby narzucić to myślenie, a stąd był już tylko krok od obciążenia winą za tę śmierć właśnie Tadka. Zrodziła się z tego zła fama, nieproporcjonalna do „winy ”, skończona tym, że Tadka wykluczono z klubu. Przez kilka lat zniknął z pola widzenia, funkcjonował jednak skutecznie w świadomości wielu ludzi jako autor kilku książek o górach, które w tym czasie napisał. Nie wspinał się, ale nie można go było skazać na wypuszczenie z ręki pióra. Pisał więc, a jego książki były dobrze przyjmowane przez licznych czytelników."
Śmierć Stanisława Latałły na Lhotse, o którą obwiniono Tadeusza Piotrowskiego, położyła się długim cieniem na jego karierze himalajskiej.
| Autor | praca zbiorowa |
| Wydawnictwo | Stapis |
| Rok wydania | 2017 |
| Oprawa | twarda |
| Liczba stron | 314 |
| Format | 22.0 x 22.0 cm |
| Numer ISBN | 978-83-7967-050-5 |
| Kod paskowy (EAN) | 9788379670505 |
| Data premiery | 2017.01.31 |
| Data pojawienia się | 2017.01.31 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
„Dzień ten na zawsze pozostanie w mojej pamięci (…). Tragedia rozegrała się w najmniej oczekiwanym miejscu, w terenie zdawałoby się absolutnie bezpiecznym i łatwym. Jeden nieostrożny krok, złe ustawienie raka, a może nagły, gwałtowny poryw wiatru były początkiem końca” – tak wspomina dzień 17 grudnia 1974 roku polski taternik, alpinista i himalaista, autor książek o tematyce wspinaczkowej, Tadeusz Piotrowski. Data ta już na zawsze odcisnęła piętno na jego życiu, bowiem wówczas zginął jeden z członków wyprawy, w której Piotrowski był uczestnikiem – operator filmowy, Staszek Latałło, on zaś został uznany odpowiedzialnym za tę tragedię.
Latałło to nie jedyna ofiara szczytu w środkowej części Himalajów Wysokich, na granicy Nepalu i Chin. Lhotse, czwarty szczyt Ziemi (8511 m n.p.m.), ma na swojej liście również Rafała Chołdę, który odpadł od ściany i poleciał w przepaść będąc zaledwie kilkaset metrów od wierzchołka. Jeszcze inna ofiara, to Czesław Jakiel, lekarz wyprawy himalaistów, który zginął na miejscu w 1987 roku, a także Jerzy Kukuczka, mistrz świata sportowej wysokogórskiej wspinaczki. Polska poniosła ogromne straty, a Lhotse tylko wydaje się drwić z prób jej eksplorowania przez śmiałków. Może to zemsta za to, że przez wiele lat była spychana na margines, w cieniu Mount Everest, dokąd podążały wyprawy.
Zemsta góry odbiła się cieniem na życiu i karierze Piotrowskiego, choć on sam nie czuł się winny. Nie mógł jednak zrozumieć, jak okrutny los mógł tak z nich zadrwić i odebrać komuś życie na jednym z najłatwiejszych odcinków. O pechowej wyprawie, od samego niemal początku naznaczonej niesprzyjającymi okolicznościami, o walce z żywiołem, o majestacie i bezwzględności gór czytamy w pięknej i zapadającej w pamięć publikacji „Lhotse 1974”, wydanej nakładem Stapis. To już kolejna, po albumie „K2 1986” książka z serii „IN MEMORIAM Tadeusz Piotrowski”, po którą sięgnąć mogą nie tylko miłośnicy wspinaczki wysokogórskiej, zawodowcy i zajmujący się tym hobbystycznie, ale również wszystkie osoby, które chcą poczuć magię gór, zrozumieć potrzebę ich eksplorowania, a także … nauczyć się pokory i szacunku.
Towarzyszymy członkom ekipy już od chwili przygotowań i – znając tragiczny finał – nie można oprzeć się wrażeniu, że losy tej wyprawy były przesądzone już na starcie. Psujący się samochód, który był środkiem transportu części sprzętu i pierwszej grupy, zagubiony bagaż Piotrowskiego, a jeszcze wcześniej porażka wykonawcy namiotów, które zostały specjalnie na tę wyprawę zaprojektowane, a także brak zezwolenia na podjęcie próby podejścia na najwyższy szczyt świata, być może były znakami ostrzegawczymi. Ekspedycja zdecydowała się jednak – po dwukrotnej odmowie pozwolenia wejścia na Mount Everest – na Lhotse.
Uczestnicy od samego niemal początku zmagali się z niekorzystną aurą, a podmuchy gwałtownego wiatru wielokrotnie zmuszały ich do zmiany planów. Wreszcie, 21 października została założona baza na lodowcu Khumbu, a następnie, po pokonaniu Ice Fall, obóz I na wysokości 6050 metrów. 1 listopada stanął obóz II w Kotle Zachodnim, natomiast 11 listopada – obóz III, na północno-zachodniej ścianie Lhotse. Gwałtowne pogorszenie się pogody wymagało podjęcia decyzji o założeniu kolejnego obozu – bez niego nie mieli szans na zdobycie szczytu. Zadania tego podjął się Piotrowski, który wraz z Jurkiem Surdel, filmowcem, ale i alpinistą z ponad 25-letnim stażem wyruszył w drogę. Do obozu III towarzyszyć im miał Staszek Latałło – szedł na spotkanie z przeznaczeniem. Niestety po dwóch dniach przeczekiwania złej pogody w namiocie, zdecydowali się na odwrót. Teren, który przemierzali, był technicznie łatwy, nikt nie korzystał na nim z asekuracji, szli zatem niezwiązani liną – to jedna z decyzji, mających swoje tragiczne konsekwencje…
„Lhotse 1974” to nie tylko opowieść o śmiertelnym wypadku czy próba przedstawienia wydarzeń tak, jak widział je Piotrowski, ale też niezwykle wciągająca relacja z wyprawy, w której mamy możliwość uczestniczyć dzięki zamieszczonym w książce fotografiom. W publikacji zmieszczono również „Kalendarium wyprawy Lhotse 1974”, a także wykaz dokumentów dotyczących postępowania dyscyplinarnego po wypadku, w tym orzeczenie Polskiego Związku Alpinizmu, na mocy którego Piotrowski został wykluczony z Klubu Wysokogórskiego. Wszystko to stanowi dowód bezwzględności Lhotse, ale jednocześnie oszałamia nas pięknem i surowością uwiecznionej na zdjęciach przyrody.
„Dzień ten na zawsze pozostanie w mojej pamięci (…). Tragedia rozegrała się w najmniej oczekiwanym miejscu, w terenie zdawałoby się absolutnie bezpiecznym i łatwym. Jeden nieostrożny krok, złe ustawienie raka, a może nagły, gwałtowny poryw wiatru były początkiem końca” – tak wspomina dzień 17 grudnia 1974 roku polski taternik, alpinista i himalaista, autor książek o tematyce wspinaczkowej, Tadeusz Piotrowski. Data ta już na zawsze odcisnęła piętno na jego życiu, bowiem wówczas zginął jeden z członków wyprawy, w której Piotrowski był uczestnikiem – operator filmowy, Staszek Latałło, on zaś został uznany odpowiedzialnym za tę tragedię.
Latałło to nie jedyna ofiara szczytu w środkowej części Himalajów Wysokich, na granicy Nepalu i Chin. Lhotse, czwarty szczyt Ziemi (8511 m n.p.m.), ma na swojej liście również Rafała Chołdę, który odpadł od ściany i poleciał w przepaść będąc zaledwie kilkaset metrów od wierzchołka. Jeszcze inna ofiara, to Czesław Jakiel, lekarz wyprawy himalaistów, który zginął na miejscu w 1987 roku, a także Jerzy Kukuczka, mistrz świata sportowej wysokogórskiej wspinaczki. Polska poniosła ogromne straty, a Lhotse tylko wydaje się drwić z prób jej eksplorowania przez śmiałków. Może to zemsta za to, że przez wiele lat była spychana na margines, w cieniu Mount Everest, dokąd podążały wyprawy.
Zemsta góry odbiła się cieniem na życiu i karierze Piotrowskiego, choć on sam nie czuł się winny. Nie mógł jednak zrozumieć, jak okrutny los mógł tak z nich zadrwić i odebrać komuś życie na jednym z najłatwiejszych odcinków. O pechowej wyprawie, od samego niemal początku naznaczonej niesprzyjającymi okolicznościami, o walce z żywiołem, o majestacie i bezwzględności gór czytamy w pięknej i zapadającej w pamięć publikacji „Lhotse 1974”, wydanej nakładem Stapis. To już kolejna, po albumie „K2 1986” książka z serii „IN MEMORIAM Tadeusz Piotrowski”, po którą sięgnąć mogą nie tylko miłośnicy wspinaczki wysokogórskiej, zawodowcy i zajmujący się tym hobbystycznie, ale również wszystkie osoby, które chcą poczuć magię gór, zrozumieć potrzebę ich eksplorowania, a także … nauczyć się pokory i szacunku.
Towarzyszymy członkom ekipy już od chwili przygotowań i – znając tragiczny finał – nie można oprzeć się wrażeniu, że losy tej wyprawy były przesądzone już na starcie. Psujący się samochód, który był środkiem transportu części sprzętu i pierwszej grupy, zagubiony bagaż Piotrowskiego, a jeszcze wcześniej porażka wykonawcy namiotów, które zostały specjalnie na tę wyprawę zaprojektowane, a także brak zezwolenia na podjęcie próby podejścia na najwyższy szczyt świata, być może były znakami ostrzegawczymi. Ekspedycja zdecydowała się jednak – po dwukrotnej odmowie pozwolenia wejścia na Mount Everest – na Lhotse.
Uczestnicy od samego niemal początku zmagali się z niekorzystną aurą, a podmuchy gwałtownego wiatru wielokrotnie zmuszały ich do zmiany planów. Wreszcie, 21 października została założona baza na lodowcu Khumbu, a następnie, po pokonaniu Ice Fall, obóz I na wysokości 6050 metrów. 1 listopada stanął obóz II w Kotle Zachodnim, natomiast 11 listopada – obóz III, na północno-zachodniej ścianie Lhotse. Gwałtowne pogorszenie się pogody wymagało podjęcia decyzji o założeniu kolejnego obozu – bez niego nie mieli szans na zdobycie szczytu. Zadania tego podjął się Piotrowski, który wraz z Jurkiem Surdel, filmowcem, ale i alpinistą z ponad 25-letnim stażem wyruszył w drogę. Do obozu III towarzyszyć im miał Staszek Latałło – szedł na spotkanie z przeznaczeniem. Niestety po dwóch dniach przeczekiwania złej pogody w namiocie, zdecydowali się na odwrót. Teren, który przemierzali, był technicznie łatwy, nikt nie korzystał na nim z asekuracji, szli zatem niezwiązani liną – to jedna z decyzji, mających swoje tragiczne konsekwencje…
„Lhotse 1974” to nie tylko opowieść o śmiertelnym wypadku czy próba przedstawienia wydarzeń tak, jak widział je Piotrowski, ale też niezwykle wciągająca relacja z wyprawy, w której mamy możliwość uczestniczyć dzięki zamieszczonym w książce fotografiom. W publikacji zmieszczono również „Kalendarium wyprawy Lhotse 1974”, a także wykaz dokumentów dotyczących postępowania dyscyplinarnego po wypadku, w tym orzeczenie Polskiego Związku Alpinizmu, na mocy którego Piotrowski został wykluczony z Klubu Wysokogórskiego. Wszystko to stanowi dowód bezwzględności Lhotse, ale jednocześnie oszałamia nas pięknem i surowością uwiecznionej na zdjęciach przyrody.
Nanga Parbat. Naga Góra. Daleki, wyniosły masyw ośmiotysięczny, dźwigający się kilometrami pionu ponad spieniony w szalonym pędzie Indus. Rzeka przewala swe brunatne wody skalnym korytem, wrzynającym się w głąb spalonych słońcem gliniastych zboczy. Hen, wysoko, majaczy spowity kłębami chmur śnieżny kolos. Naga Góra. Nanga Parbat. Marzenie wielu zapaleńców i mogiła wielu. Zmierzali ku jego świetlistemu wierzchołkowi z uporem, na przekór wszelkim przeciwnościom losu, nie bacząc na ponoszone trudy i ofiary. Wybrańcy, do których uśmiechnął się łaskawie przekorny los, stawiali zwycięską stopę na śnieżnej kopule, sycili się radością spełnionego marzenia, spoglądali na ciągnące się aż po kres horyzontu mrowie nieznanych w większośc...
Książka odkrywa tajemnice podróżowania motocyklem. Poradnik dla osób planujących motocyklową wyprawę po drogach publicznych Polski, Europy, Świata. Analiza i opis zagadnień będących wynikiem wieloletniej praktyki autora. Zaskakujące i ciekawe spostrzeżenia, rozwiązania problemów i triki oraz niespotykane dotąd podejście do tematyki motocyklowej.
Austria, najbliższy i najłatwiej dostępny dla Polaków kraj alpejski oferuje pieszym turystom wiele widokowych tras wędrówkowych, ubezpieczonych ferrat i atrakcyjnych szczytów, w tym również trzytysięcznych. Niezwykle urozmaicona sceneria obejmuje zarówno nagie skaliste wierzchołki, urwiste granie i lodowce jak i łagodne trawiasto-lesiste wzgórza, rozległe hale w dolinach, malownicze jeziora oraz liczne schroniska, ukwiecone wioski i miasteczka. Pierwszy tom przewodnika Alpy Austriackie przedstawia pasma górskie w Vorarlbergu i zachodnim Tyrolu: Rätikon, Grupę Silvretty, Alpy Ötztalskie, Stubajskie i Zillertalskie. Przedstawione w przewodniku trasy są zwykle niezbyt trudne i dostępne dla wszystkich członków rodziny nieco obeznanych z górskimi wędrówkami. Tom pierws...
Dyskretny urok tenisa Jacka luby to bogato ilustrowana historia tenisa, z historycznymi zdjęciami i dobrymi opisami. Sędziowie tenisowi to postacie szczególne. Przy ich przedstawianiu przed wielkimi finałami powtarzane jest z lekka żartobliwe określenie, że zajmą za chwilę najlepsze miejsce na korcie. Z wysokiego stołka albo wzdłuż linii ci ludzie faktycznie widzą lepiej i słyszą więcej, niż się nam czasami wydaje.
Barbara Jakomowicz-Klein w książce Dieta dla mózgu stara się odpowiedzieć na pytania: czy istnieje ścisły związek między tym co jemy, a wydolnością i możliwością zahamowania procesów starzenia się naszego mózgu? Czy można pomóc w utrzymaniu zdolności umysłowych poprzez dostarczanie organizmowi właściwych witamin i składników mineralnych? Czy stosowanie odpowiedniej diety wpływa na sprawność naszego umysłu? Ludzki umysł bywa niedoskonały, często zawodzi. Warto więc czasem popracować nad jego kondycją. Sposobów na poprawienie koncentracji i usprawnienie procesów myślowych są tysiące. W swojej książce autorka w formie pytań i odpowiedzi przystępnie opisała funkcjonowanie układu nerwowego i mózgu, przybliżyła pojęcia, takie jak pamięć, inteli...
Drugi tom przewodnika Alpy austriackie prezentuje wybór najciekawszych tras wysokogórskich w rejonie Alp Kitzbuehelskich, Kaisergebirg, Masywu Dachstein, Wysokich Taurów i Karawanków. Przedstawione w przewodniku trasy są zwykle niezbyt trudne i dostępne dla wszystkich członków rodziny nieco obeznanych z górskimi wędrówkami. Pierwszy tom obejmuje pasma górskie w Vorarlbergu i zachodnim Tyrolu: Rätikon, Grupę Silvretty, Alpy Ötztalskie, Stubajskie i Zillertalskie. Kev Reynolds jest niezależnym pisarzem, fotoreporterem i wykładowcą, mieszkającym w okolicach Kent wtedy, gdy nie wędruje lub nie wspina się w odległych rejonach górskich. Owocna kompilacja przewodników, Walks and climbs in the Pyrenees (Wędrówki i wspinaczka w Pirenejach) była jego pierwszym tytułem dla...
Być może Alpy są najlepiej poznanymi górami na świecie, obfotografowanymi, w całości przeniesionymi na mapy. Mimo to nadal ekscytują i zaskakują przy każdej wizycie. Przewodnik opisuje najwspanialsze trasy piesze w najważniejszym europejskim paśmie górskim. Każdy znajdzie tu coś dla siebie – zarówno na wolny tydzień, dwa tygodnie wakacji, jak i na całe lato. Kev Reynolds – redaktor przewodnika, zadbał o to, by nawet początkujący poradzili sobie z wyborem trasy – w książce znajdziemy informacje o poziomie trudności, rodzajach noclegów, poglądowe mapki, profile szlaków... A wszystko to bogato ilustrowane zdjęciami.
Każdy, kto spędza wiele godzin na siłowni, prędzej czy później doświadczy bólu lub kontuzji, które mogą stać się źródłem frustracji i uniemożliwić osiągnięcie wymarzonych celów. Dlatego wiedza, jak poradzić sobie z potencjalnymi urazami, jest tak istotna. Absolutnie nie wolno czekać tygodniami na wizytę u specjalisty lub zadowalać się lekami przeciwbólowymi i przerwą od treningów. Doktor Aaron Horschig doskonale zna ten ból i frustrację, ponieważ przez ponad dekadę był zawodnikiem dwuboju olimpijskiego. Doznał w tym czasie urazu pleców na trzy tygodnie przed ważnymi zawodami, bólu kolan uniemożliwiającego wykonywanie ciężkich przysiadów i ciągnącej się miesiącami kontuzji barku. Rekonstrukcja Milona stanowi kulminację jego pracy jako fizjotera...
Książka jest podróżą poprzez inspirujące bogactwo dziedzictwa muzeów zamkowych i pałacowych w Polsce oraz środowiska lokalne w procesie tworzenia rozwoju lokalnego. Opisano w niej efekty zewnętrzne generowane przez te muzea dla ich otoczenia gospodarczo-społecznego w tym efekty gospodarcze lokalizacji, zarówno związane z odwiedzającymi, jak i widokiem. Przedstawiono fenomen wykorzystywania przez firmy prywatne i samorządy terytorialne widoku, wizerunku i informacji o muzeach. Ponadto wskazano na efekty społeczne w postaci części tożsamości miejsca, rozwoju intelektualnego i integracji lokalnych mieszkańców.
O katastrofach można pisać książki, robić filmy, tworzyć poezję. Przez lata powstała ich niezliczona ilość. Jednak dziś Czarnobyl jest już czymś innym. Dla wielu stał się atrakcyjną przygodą, w której zatraca się jego sens i znaczenie. Masowa turystyka spłyca tragizm katastrofy, przy jednoczesnym, wciąż aktualnym cierpieniu ofiar. Czarnobyl jest wielkim paradoksem, znakiem naszych czasów. Paradoksalnie do Czarnobyla wrócili ludzie. Wrócili tylko na chwilę. To dziesiątki tysięcy turystów każdego roku. Niestety ta nowa forma aktywności człowieka w tym miejscu, często jest tożsama z deptaniem jego historii.
„Podróżników z różnych epok historycznych łączyły pewne uniwersalne oczekiwania i doznania. Dla każdego z nich ważny był wybór kierunku wyjazdu. Przy jego dokonywaniu brano pod uwagę już znane i przetarte trasy, ustne przekazy, opowieści, jak również literaturę podróżniczą. Oprócz tego w trakcie planowania wyprawy istotny okazywał się wymiar indywidualny osobiste oczekiwania, wiedza na temat miejsca oraz możliwości, w tym tak że te finansowe. Należy też podkreślić rolę wyobrażeń o dalekiej i tajemniczej egzotyce. Rozbudzały one pragnienie o podróży na skraj świata. Dla wielu podróżujących, jak można przeczytać w oddawanych czytelnikowi tekstach, nawet niezbyt odległy cel stawał się poznawczo równie niezwykły, interesujący i zaskakujący ja...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro
Powiadomienie
