Mistyczne marzenie

Delfy – jako siedziba najważniejszej panhelleńskiej wyroczni, miejsce igrzysk pytyjskich, ośrodek Amfiktionii Delfickiej, pępek świata wyznaczony przez omphalos i wreszcie źródło promieniowania mądrości Siedmiu Mędrców – stanowią rzeczywiste centrum greckiej kultury. Śledzenie związków i wzajemnych wpływów mantyki – tradycji profetycznej – i literatury sapiencjalnej okazało się fascynującą podróżą po samej istocie greckości. Sentencje ze świątyni delfickiej zawierają podwójny komunikat: z jednej strony przypominają wchodzącym do świątyni, że odpowiedzi Pytii zawsze mają w sobie tę mądrość, której z pozoru zdają się pozbawione, a z drugiej wskazują, że z trudem wypracowana mądrość mędrców dopiero w legitymizacji u delfickiego boga zn...

Autor analizuje w przystępny sposób źródła, stan i kondycję teatru współczesnego oraz przedstawia swoją koncepcję powrotu do korzeni tej sztuki. Książka oprócz rozważań teoretycznych zawiera osobną część nader praktyczną, gdzie analizowany jest gest aktora, pojęcia techniki i scenografii teatralnej, rolę słowa, muzyki i ruchu scenicznego. Lektura konieczna nie tylko dla ludzi związanych z teatrem, ale również dla tych wszystkich, którzy chcą zrozumieć teatr współczesny.

Bruno Schulz jest ofiarą stereotypu interpretacyjnego. Zrobiono z niego fetyszystę i masochistę. Podstawą tej diagnozy są wyznania artystyczne – rysunki i Xięga bałwochwalcza. Wystawa w MOCAK-u oraz towarzysząca jej publikacja starają się podważyć taki wizerunek, ponieważ wydaje się zbyt dużym uproszczeniem tej niezwykłej indywidualności. Schulz używał dwóch języków. Historia literatury i sztuki zna twórców, którzy operują i słowem, i obrazem. Jednak rzadko się zdarza, aby na obu polach pojawił się talent równej klasy. Jego literatura zachłystuje się nadmiarem samej siebie. Jego rysunki drążą temat na wzór mantry. Schulz próbował poznać i zrozumieć siebie. Używał do tego dwóch narzędzi – słowa i obrazu. Niestety żadne nie okazało się kul...

Publikacja podzielona jest na dwie części. W pierwszej znajduje się wybór cytatów na temat II Grupy Krakowskiej zestawionych przez Karolinę Czerską, przedrukowane w całości teksty Macieja Gutowskiego i Adama Walacińskiego, wspomnieniowy esej Marka Świcy, a także tekst Marii Anny Potockiej skupiający się na poszczególnych członkach Grupy. Druga część publikacji zawiera fotografie i reprodukcje prac artystów. Artyści (autorzy reprodukowanych prac): Jerzy Bereś, Tadeusz Brzozowski, Józef Chrobak, Maria Jarema, Julian Jończyk, Jerzy Kałucki, Tadeusz Kantor, Janina Kraupe-Świderska, Alfred Lenica, Adam Marczyński, Jadwiga Maziarska, Kazimierz Mikulski, Daniel Mróz, Jerzy Nowosielski, Jan Pamuła, Andrzej Pawłowski, Marek Piasecki, Maria Pinińska-Bereś, Mieczysła...

W 1836 roku w Glarus (kanton i miasto w Szwajcarii, w miejscowym niemieckim – Glaris) ukazał się pierwszy tom dzieła o znamiennym tytule: Eros. Die Männerliebe der Griechen, ihre Beziehung zur Geschichte, Erziehung, Literatur und Gesetzgebung aller Zeiten. Autorem był szwajcarski pisarz-samouk, Heinrich Hössli (1784–1864). Tom drugi wyszedł dwa lata później w St. Gallen (stolica sąsiedniego kantonu o tej samej nazwie). Autor nie uniknął licznych kłopotów, po ukazaniu się tomu pierwszego zabroniono jego rozpowszechniania na terenie kantonu Glarus, a drukarzowi zakazano druku tomu drugiego (i dlatego ukazał się w sąsiednim kantonie). Książka ta była przez długi czas zapomniana, większość egzemplarzy znajdujących się w posiadaniu autora przepadła w czasie wielk...

Uniwersalny podręcznik poprawnej wymowy, przydatny nauczycielom, pedagogom, logopedom, dziennikarzom, aktorom, a także wszystkim, którzy chcieliby poprawić swoją dykcję. Pozwala dowiedzieć się, jak uniknąć najczęściej popełnianych błędów artykulacyjnych, pomaga opanować obowiązujące reguły poprawnej wymowy. Przemyślany układ książki oraz wyczerpujący materiał ćwiczeniowy umożliwiają samodzielną pracę.

Tematyka czarownic jest dość często rozpatrywana przez historyków, antropologów i kulturoznawców. Do tej pory znacznie mniej uwagi poświęcali jej badacze literatury. Książka Wizerunek wiedźmy w piśmiennictwie staropolskim XVI i XVII wieku jest pierwszą na polskim rynku literaturoznawczą monografią w pełni poświęconą konstruktowi czarownicy w tekstach I Rzeczpospolitej. Wspomniane w tytule stulecia to czas, kiedy w dawnej Polsce rozkwitła fascynacja postacią czarownicy z uwagi na ferment religijny wzbudzany przez ruchy reformacyjne i kontrreformacyjne oraz wzrost zainteresowania literaturą demonologiczną, co znajduje odbicie w tekstach tego okresu. Autorka gruntownie przeanalizowała wiele gatunków literackich i na podstawie obszernej literatury podmiotu (między inn...

Jerzy Giedroyc i Teodor Parnicki w latach 19461968 wymienili łącznie 625 listów. Dokumentują one niemal cały okres pobytu autora ?Nowej baśni? w Meksyku.Stanowią nieocenione źródło nie tylko dla badaczy jego życia i twórczości , ale też dla wzrastającego w ostatnim czasie kręgu jego czytelników. Jednocześnie są kopalnią wiadomości do przyszłego monograficznego opracowania historii Instytutu Literackiego w Maisons Laffitte. Na ich podstawie można z dość dużą skrupulatnością zrekonstruować strategię, jaką Giedroyc stosował w swoich politycznych grach tak z ośrodkami opiniotwórczymi emigracji, jak i z władzami komunistycznymi w kraju dla poszerzenia swobód kulturalnych w Polsce w latach 50. i 60. XX stulecia. Z listów wyłania się ciekawy portret Teodor...

„Książka Kamili Żukowskiej Poetyka totalna. O antropologii literatury Northropa Frye’a jest cennym uzupełnieniem prac poświęconych teorii mitokrytycznej wybitnego amerykańskiego badacza mitu. Autorka, opierając się na opus magnum badacza (słynna Anatomia krytyki ukazała się w Polsce zupełnie niedawno), przeprowadza wnikliwą analizę jego teorii, opierając się na swej szerokiej wiedzy z antropologii i literaturoznawstwa po to, by badania Frye’a nad mitem jako kategorią analizy literatury umiejscowić w kontekście szerszej refleksji humanistycznej. Zadanie to było niełatwe, bowiem Frye budując swój system, posługuje się klasycznymi pojęciami, nadając im zupełnie nowe znaczenie, wychodząc poza intuicyjne ścieżki hermeneutyczne. Autorka jednak potrafiła mu...

Inspiracji metodologicznych dostarczają tu przede wszystkim prace przedstawicieli tak zwanej Szkoły Frankfurckiej z Dialektyką oświecenia Horkheimera i Adorna na czele. Wychodząc z założenia, że Wiek Świateł jest epoką wewnętrznych aporii, autorka próbuje pokazać ich obecność w twórczości Krasickiego. Z jej rozważań wyłania się pisarz rozdarty pomiędzy tradycją a nowoczesnością, spadkobierca konserwatywnych idei szlacheckich, ziemiański obywatel i ? jednocześnie ? oświeceniowy intelektualista. Ukazanie tego fascynującego splotu sarmatyzmu z Oświeceniem w działalności artystycznej najwybitniejszego polskiego poety tych czasów, jest także przyczynkiem do chętnie w ostatnich latach podejmowanych rozważań na temat specyfiki rodzimej adaptacji idei Oświece...