Na białym koniu

To moje trzecie spotkanie z twórczością Adama Dzierżka. Zdecydowanie najlepsze. Zdecydowanie najmroczniejsze. Książka na białym koniu to bardzo mocny, klimatyczny, ciężki thriller psychologiczny. Bardzo szybka, płynna akcja pełna niepokojących zwrotów. Idealna dla miłośników prawdziwie mocnych wrażeń. Lektura pozwoli Wam sprawdzić jak dużo człowiek potrafi zapłacić, aby zaspokoić swoje najgorsze instynkty.

Jak dowiaduje się, że będzie premiera nowego tytułu autora to idę w to nie czytając opisów. Uwielbiam, bo znam już dwie poprzednie książki autora. Uprzedzam, że opisów książki jest sporo w necie, więc można śmiało nadrobić. Mnie osobiście bardzo podobała się książka, a to za sprawą pewnego problemu, jaki porusza, a mowa o… No może lepiej napisze, że nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, co nam ludziom w duszy, w głowie gra. Myślisz sobie spokojny starszy pan, czy może grzeczny, dobrze ułożony młodzieniec, a w głowach w najciemniejszych zakamarkach skrywają się takie bestie, że lepiej nic nie mówiąc, ale czy aby na pewno? Autor ma fantastyczne poczucie humoru i cięty język, ale tutaj miałam wrażenie, że tak bardziej poważnie jest, co było dla mnie taką lekką nowością oczywiście na plus. Ten tytuł należy do kategorii kryminał, sensacja, thriller z elementami gore.

Obraz postaci, i to, co tam się dzieje może dla niektórych być zbyt brutalny, dlatego wracając do tego, co wcześniej napisałam o osobowości to tutaj autor zrobił kawał świetnej roboty. Jeżeli zastanawiasz się co was czeka podczas czytania, to tytuł jest bardzo wymowny. Kto z was może napisze lepiej nie będę czytał/ła, bo tam jest strasznie albo nie lubię mocnych scen z krwią w roli głównej itp. to rozumie, ale czytając nawet najtrudniejszy, brutalny moment autor pokazuje, że pewne sprawy, „upodobania” nie biorą się znikąd?! Nie można usprawiedliwiać krzywdy wyrządzonej drugiej osobie, ale zastanawiałaś się, dlaczego inni lubią przemoc, krzywdę w sensie zadawanie bólu? Od czego to zależy? Co trzeba mieć w głowie, albo inaczej co pcha nas do takich czynów? Mamy bohatera, który będzie próbował ratować osobę, która była w przeszłości bliska jego sercu, ale co z tego wyjdzie to już przekonacie się sami. Podpowiem, że ja byłam w szoku na końcu. Zresztą w większości książek jakie przeczytałam jestem/byłam w szoku, ale tylko na plus i mam nadzieję, że to nigdy się nie zmieni.

Polecam i gratuluję autorowi całej tej historii. Inna od poprzednich, ale tylko na plus.

Mocna lektura, w której aż kipi od emocji. Mroczna, brutalna i długo pozostająca w głowie. Wciąga i trzyma w napięciu do samego końca. Dla czytelników o mocnych nerwach!

„Na białym koniu” to kolejny wciągający kryminał spod pióra Adama Dzierżeka. Książka wzbudza ogrom emocji. Nie raz, nie dwa nie mogłam uwierzyć co tam dzieje się. Dreszcz niepokoju to najlżejsze określenie na wydarzenia w tej książce. Nie spodziewałam się aż takich emocji. Było brutalnie, momentami strasznie, a niektóre wydarzenia były wstrząsające i nie mogłam w nie uwierzyć.

Początek książki nie zapowiadał takiej akcji i fabuły. Główny bohater będzie musiał zagłębić się w świat dark webowy, który niestety istnieje. Czyny są niemoralne, moralność ludzka nie zna granic i nie wiem czy jeszcze istnieje. Zakończenie też zostawia Nas z kilkoma pytaniami. Jak dla mnie bardzo mocna historia, która nie jest łatwa. Autor dał w kość swoim bohaterom. Ale też podziwiam za pomysł na książkę. Bardzo wciągająca pozycja, której nie sposób odłożyć.

„(…) przeszłość tak naprawdę nie istnieje. Przez to, że każdy pamięta ją inaczej, tak jak chce pamiętać...”.

Poznajcie Karola. Dwudziestoczteroletniego singla. Korpoludka. Z pozoru wiecznie niezadowolonego gościa z charakterystyczną blizną na twarzy, spokojnego, ułożonego, starającego nie rzucać się w oczy. Faceta z bolesną przeszłością, ostrożnie stawiającego kroki w przyszłość..

Pewnego dnia uporządkowane i do bólu przewidywalne życie Karola zmienia się nieodwracalnie. Ciąg następujących po sobie z zawrotną prędkością zdarzeń wywraca jego teraźniejszość do góry nogami. Sprawia, że wnętrze jego własnej głowy, staje się „wrogim terytorium”.. Młody mężczyzna mimo woli bierze udział w krwawym przedstawieniu, mało tego – należy do jego obsady i wkrótce osobiście pozna reżysera..

Adam Dzierżek nie po raz pierwszy zagania czytelnika w kozi róg. Rzuca między oczy hasła – stany, emocje, uczucia. Spycha myśli poza zasięg świadomości. Tu nic nie pomoże zaklinanie rzeczywistości, gdy z mroku wyłania się „coś”, co w mgnieniu oka chwyta za gardło i odcina dopływ tlenu..

„Na białym koniu” to nieszablonowy thriller psychologiczny, którego nie da się odzobaczyć. Nie da się też go odłożyć nie doczekawszy finału. Warto dać się zaskoczyć i porwać historii, która mrozi krew z żyłach, obnaża ludzkie słabości i brutalnie zmusza do spojrzenia poza nawias widocznej gołym okiem rzeczywistości. Czytacie na własne ryzyko. Od siebie powiem, że polecam?.

"Na białym koniu" to thiller psychologiczny...i to nie byle jaki. Przeznaczony dla osób mocnych nerwach, pokazuje nam całą "brudną" i okrutną prawdę o psychice ludzkiej. Autor, obnażając nam jej meandry i docierając do najczarniejszych jej zakamarków, szokuje i wzbudza całą gamę tych emocji, które epatują złem. Czytelnik, wraz z bohaterami, pozostaje w atmosferze pełnej zagrożenia i niepewności. Książka wzbudza momentami wstręt i obrzydzenie. Wszechogarniający strach zaraża czytelnika. Dzieje się tu bardzo dużo. Akcja jest dynamiczna i nieprzewidywalna. Bohaterowie - świetnie wykreowani, a zakończenie? Z efektem wow... Z każdą przeczytaną strona, akcja nabiera rozpędu, pobudzając wyobraźnię i budując narastające napięcie, aby na sam koniec totalnie wbić w fotel. Ukazanie brutalnego, okrutnego świata, w którym jakiekolwiek więzy, rodzinne czy przyjacielskie, odgrywają drugorzędną rolę nie napawa zbytnim optymizmem. Tam, gdzie jakąkolwiek moralność ulega degradacji, dzieją się rzeczy najgorsze, które ludzki umysł nie jest nawet w stanie zrozumieć. Mocna fabuła, z całą swoją surowością i brutalnością - to zdecydowany atut tej książki, ale nie jedyny. Umiejętne poprowadzenie narracji, wzbudzanie silnych emocji i nieprzewidywalny finish... Wszystko to sprawiło, że książka wywarła na mnie ogromne wrażenie i zostanie ze mną na dłużej. Książka świetna - polecam ją głównie dla czytelnika o mocnych nerwach!

To nie jest książka dla wszystkich. Jest mocna, nawet bardzo. Ale dla wielbicieli literatury tego gatunku będzie ciekawą alternatywą dla wielu dość przeciętnych thrillerów, które wydano w tym roku. Gorąco i z przerażeniem polecam!

Adam Dzierżek doskonale balansuje między realizmem a surrealistycznymi elementami, co sprawia, że "Na białym koniu" jest tak samo nierealistyczna, jak wciągająca. To lektura, która zaskakuje, wciąga i prowadzi czytelnika przez labirynt zwrotów akcji, nie pozostawiając go obojętnym. Makabryczny finał tej opowieści to prawdziwy szczyt emocji, który pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. "Na białym koniu" to książka, która udowadnia, że Dzierżek doskonali się w tworzeniu niepokojących i mrocznych historii, które pozostawiają trwały ślad w umyśle czytelnika. To literatura, która sięga do najgłębszych zakamarków ludzkiej psychiki i nie zawiedzie miłośników thrillerów psychologicznych oraz horrorów.

Autor świetnie podąża obraną drogą na tę historię, ona od samego początku do końca jest równa. Bardzo podoba mi się styl, w jakim jest napisana, wszystko można sobie bardzo dobrze wyobrazić, aż za dobrze... Nie jest to książka dla każdego - raczej dla osób o mocnych nerwach, bo w kulminacyjnym punkcie sceny są naprawdę drastyczne. Thriller psychologiczny z elementami gore - tak jest opisana i moim zdaniem jest to opis idealny. Zdecydowanie dla fanów gatunku.

"Na białym koniu" Adama Dzierżka to literacki majstersztyk, który wciąga od pierwszej strony. Ta mroczna opowieść o poszukiwaniach zaginionej dziewczyny, która prowadzi przez mroczne zakamarki internetu, jest pełna napięcia i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Elementy gore nadają jej ostrości, a pytania o granice moralności sprawiają, że nie sposób oderwać się od tej niepokojącej opowieści. Idealna lektura dla miłośników psychologicznych thrillerów.

Spokojny świat Karola w jednej chwili legł w gruzach. Gdy w nocy do drzwi chłopaka puka ojciec jego dawnej przyjaciółki i prosi go o pomoc w znalezieniu córki żaden z nich nie spodziewa się, co przyniesie im życie w najbliższym czasie.

Mężczyźni ruszają na poszukiwania Natalii. Ich jedynym tropem jest link do filmu, w którym główną rolę gra zaginiona kobieta.

Wszystko, co Karol dotychczas znał zamienia się w koszmar.

Dwa dni. Tyle wystarczyło, abym poznała tę historię od pierwszej do ostatniej strony. Czy to długo? Nie, wydaje mi się, że nie. Historia, jaką zafundował nam autor to bestialski rollercoaster emocji.

„Na białym koniu” to historia, która zabiera nas w najmroczniejsze odmęty internetu. To, co zostało w niej opisane wdziera się w człowieka i nie chce już go opuścić. Wizje drastycznych scen oplatają czytelnika swoimi czarnymi mackami. Najgorsza jest ta świadomość, że takie rzeczy być może mają miejsce w rzeczywistości.

Oprócz ciemnej strony internetu autor przedstawia nam również człowieka, którego psychika jest doszczętnie skrzywdzona, złamana. Któremu wydaje się, że zbawi świat w taki lub w inny sposób…

Ta książka jest naładowana napięciem do granic możliwości. Mistrzowska robota! Jestem pod wrażeniem i z pewnością sięgnę po pozostałe książki pana Adriana.

Lubię książki, które długo nie pozwalają o sobie zapomnieć. A ta właśnie taka jest!

„ Na białym koniu ”.

Tytuł jakby bajkowy.

Jednak z bajką nie ma wspólnego nic.

Z tej książki posoka się leje.

Jest gęsta i lepka.

Śmiercią pachnie.

Cierpieniem emanuje.

Brutalnością zionie.

Świat miał na pozór spokojny.

Życie na pozór ułożone.

Jednak drzwi przeszłości otworzył.

I już odwrotu nie było.

Dopadł go koszmar. Najciemniejszy.

Chciał tylko swoją przyjaciółkę odnaleźć.

Zrozpaczonemu ojcu córkę pomóc odszukać .

A śmierci wrota uchylił.

Poznał przemocy i wypaczonego umysłu smak.

Brutalne odmęty internetowych ciemności chore ludzkie żądze ujawniły.

Szaleństwo i okrucieństwo.

Ból i strach.

Zezwierzęcenie.

Zmysłów pomieszanie.

Gdzie człowieczej moralności kres?

Jak daleko apogeum zła sięga?

Czy w beznadziei łatwo o nadzieję?

Ta książka to mocna rzecz. Wybrzmiewa tutaj brutalności i brudu ludzkiej duszy echo. Okrucieństwo z niej kipi. Nie ma chwili na oddech.

Jest prawda okrutna, podana na tacy złożonej z tematów dosadnych i zatrważających - dark net, handel ludźmi, sadyzm.

Ta książka to emocje silne.

Z gatunku tych, które oplatają mocno. I nie puszczają, póki oddechu nie weźmie się głębokiego. Dla ludzi o mocnych nerwach to historia. Zdecydowanie.

Autor szokuje, prowadzi przez ludzkie zdziczenie i bezwzględność. Niepokój serwuje. I to taki, który sięga głęboko umysłu.

Daje do myślenia, jak życie ludzkie niewiele jest warte.

Za to liczy się zło, które nie ma granic.

Podczas mrocznej, dusznej, stawiającej wszystkie włoski na ciele lektury Adama Dzierżka przez cały czas miałam z tyłu głowy tylko jedną myśl: błagam, zaklinam, aby mój twórczy i nigdy niebędący w stanie spoczynku mózg nie wpadł na pomysł odtworzenia podczas snu wydarzeń z fabuły. Jak wiesz, czytam prawie tylko lektury spod ciemnej gwiazdy, w związku z czym niewiele książek jest w stanie mną wstrząsnąć i zmrozić mnie do samego szpiku kości. „Na białym koniu” to jednak pozycja, której zdecydowanie się to udało. Choć doskonale zdaję sobie sprawę z tego, co znajduje się w mrocznej stronie sieci, nigdy nie chciałabym się tam znaleźć – i nie jestem w stanie pojąć, jak ktoś może mieć tak chore upodobania, aby to uczynić. Oglądać filmy, w których gwałci się dzieci. Masakruje ludzi. Bezcześci zwłoki. Głosuje w ankietach, przykładając rękę do tego, kto zostanie zamordowany na żywo… „Na białym koniu” to podróż w głąb najmroczniejszych z możliwych zakamarków ludzkiej (lub raczej zwierzęcej) psychiki. Wyprawa w najczarniejszą czerń. Mieszanka thrillera z ekstremalnym horrorem, slaherem – lub przynajmniej thrillera (bardzo) gore z pewnością na długi czas zostanie w mojej pamięci. Oprócz tej przerażającej strony jest jednak również ta dramatyczna – ukazująca, w jak wielkim stopniu dzieciństwo może rzutować na dorosłe życie. Jak łatwo naznaczyć na zawsze jego życie – zostawiając blizny tak samo gorejące, jak te znajdujące się w powstałych po nożu ranach. Przeczytawszy dokładnie sto książek w tym roku, myślałam już, że nic mnie nie zaskoczy – jednak „Na białym koniu” zdecydowanie to zrobiło. Choć to świetny wybór na naprawdę emocjonujący wieczór, ostrzegam, że nie jest to lektura dla osób o słabych nerwach. Uważam również, że na okładce powinno znaleźć się ostrzeżenie: „adult content”. Przeczytawszy tę książkę, już nigdy nie będziesz zastanawiać się, co kryje się w DarkWebie. Z pewnością jednak przez kilka nocy będziesz bać się zasnąć… 8/10

"Czasem, gdy puka przeszłość, lepiej po prostu udawać, że nas nie ma."

Adam Dzierżek w najnowszej powieści o bajkowo wręcz brzmiącym tytule „Na białym koniu” wciąga nas w najniższe kręgi piekła, które człowiekowi potrafi zgotować tylko inny człowiek. Opis na okładce nawet w części nie oddaje emocji, jakie towarzyszą zagłębianiu się w przepełnione gwałtem, perwersją i przemocą sceny. Czy ten mroczny i przerażający świat funkcjonuje naprawdę w cieniu naszego wypełnionego zwykłymi codziennymi radościami i troskami? Wolę nie próbować znaleźć odpowiedzi na to pytanie.

Z pewnością nie chciał jej szukać również Karol, który otwierając drzwi zdesperowanemu ojcu jego dawnej przyjaciółki nie spodziewa się, że jego monotonne i przewidywalne życie runie w przepaść, z której już nigdy nie uda mu się wydostać. Wyruszając na pomoc dziewczynie mężczyźni odkrywają ciemną stronę ludzkiej natury i brutalne rozrywki, za które wielu zapłaci grube pieniądze. Im również przyjdzie słono zapłacić za swoje wścibstwo.

Przeraża jak niewiele znaczy ludzkie życie, na jakie spaczone rozrywki jest popyt i z czego można uczynić patent na biznes. Zwykłemu człowiekowi to się nie mieści w głowie, ale z drugiej strony czy to nie tak zwani zwykli ludzie napędzają ten biznes oczekując coraz to nowych podniet i przekraczania granic?

Tempo następujących po dość spokojnym początku zdarzeń nie pozwala odłożyć książki nawet na moment. Przy lekturze trzymało mnie równie mocno przerażenie i chęć poznania granicy tego krwawego obłędu. Wierzcie mi, że niektóre obrazy pozostają w głowie na długo odbierając apetyt i wiarę w człowieczeństwo. To kawał krwistego, ociekającego brutalnością i zezwierzęceniem literackiego mięsa, który nie tylko bohaterów zmienia na zawsze.

Naprawdę mocna rzecz, ale zdecydowanie warto się z nią zmierzyć, a ja jestem ciekawa czym zaskoczy mnie Autor przy następnej powieści.

Najbardziej mroczny thriller psychologiczny tej jesieni. Autor przedstawia historię pozbawioną wszelkich granic moralnych, która odkrywa brutalne demony ludzkiej psychiki. „Czasem, gdy do naszych drzwi puka przeszłość, lepiej po prostu udawać, że nas nie ma” - główny bohater przekonuje się o tym aż za dobrze. Zostaje on wplątany do świata, z którego nie ma już ucieczki. Z poukładanego i spokojnego życia, wpada do rzeczywistości pełnej gęstej atmosfery i nieustannego zagrożenia. Całość spinają obecne w powieści elementy gore. Nie jest to lektura dla każdego, ale czytelnik, który lubi mocne wrażenia z pewnością to wszystko tutaj znajdzie.

Szokująca najmroczniejszym obliczem ludzkiej natury. Wzbudzająca dreszcze niepokoju, które zuchwale suną po kręgosłupie czytelnika. Spowijająca gęstym i dusznym klimatem, który wyczuwalnie przenika fikcyjne scenerie, ale i dusze bohaterów.

„Na białym koniu” to mocna w wymownie, niestroniąca od dosłowności oraz skąpana w brutalnych aktach przemocy powieść z elementami gore, której tło wyjaskrawiono krwawą posoką. Niewątpliwie to kreacja wyzuta z dostrzegalnych emocji, nieco beznamiętna, za to ukierunkowana na dynamiczną narrację i psychologiczną wiwisekcję ludzkich słabości, zatrważających pragnień i chorych fascynacji. I zarazem tak sugestywnie klarująca w głowie nieoczywisty dylemat moralny, który echem odbija się przez całą lekturę. Tworzy ona atmosferę nieprzeniknionej grozy, która nie jawi się zjawiskami nadprzyrodzonymi, ale psychodelicznym szaleństwem, zakorzenionym w żądnym sadystycznych doznań umyśle. Adam Dzierżek umiejętnie kompiluje zanurzoną w niebezpiecznych incydentach teraźniejszość z naznaczoną małoletnim dramatem przeszłością. Nie szczędząc przy tym odmalowanym portretom psychologicznym traum, które z pewnością ukształtowały ich dorosłą egzystencję, ale i rzutują na aktualne wybory. To konstrukcja, którą śmiało można zamknąć w dwóch słowach – esencjonalność i intensywność.

Splot ryzykownych i obfitych w śmiertelne zagrożenie zdarzeń inicjuje tutaj niewinny dźwięk, który w odmętach spragnionej spokoju nocy nabiera złowróżbnego wydźwięku. Pukanie do drzwi staje się bowiem nośnikiem rozgrywanego na jawnie koszmaru, które znegliżuje brudne instynkty oraz zawoalowaną pod maskami normalności psychozę, być może wibrującą pod skórą niepozornego, mijanego na ulicy człowieka. Ta osnowa oblepia emanującą ze stron powieści bezduszną krzywdą – autor eksponuje bezwzględny świat kontrowersyjnych filmów ulokowanych w pomroczonej czeluści internetowych stron i obrazowo oddanego zezwierzęcenia. Surowość tę kontrastuje z uczuciami ojca, rozpaczliwie poszukującego córki, i przyjaciela chcącego uratować towarzyszkę dziecięcych lat. Buduje duet zdolny do największych poświęceń, ale i o utajnionych niecnych grzeszkach i sekrecikach. Prawda okaże się oburzająca, wstrząsająca i tak zaskakująca, że trudna do przyswojenia. Wszak rzeczywistość nie zawsze docenia książąt na symbolicznie zaakcentowanym, tytułowym białym koniu.

Nie sposób odmówić tej książce odstręczającego zabarwienia, które wyraźnie jawi się w jej fabularnej przestrzeni przesiąkniętej świądem krwi, ale i jawnym lękiem, który wyziera ze struchlałych oczu skrzywdzonych w obscenicznych zabawach kobiet. Nacisk na wulgarność i fragmentarycznie odrażające literackie kadry, które mimowolnie wizualizują się w podatnej na nośne bodźce wyobraźni, sprawia, że nie będzie to pozycja dla każdego odbiorcy. Z pewnością ukontentuje wielbicieli bezpiecznie pobudzanej adrenaliny i ekspresywnie odczuwalnych wrażeń, ale odstraszy unikających drastycznie naszkicowanych scen. To thriller psychologiczny powodujący przyspieszone bicie serca, paraliżujący odpychającymi zakamarkami ludzkich podniet, tak osobliwie paskudnych i wstrętnych. Tajemnice splatają się tu z ciężką, a wręcz przytłaczającą atmosferą, wyzysk nierozerwalnie pokrywa się warstwą bezpardonowej chciwości, a gotowość do zatarcia granic własnych wartości przyćmiewa całą resztę. Dzierżyk podkreśla także umowną linię między dobrem a złem, jednocześnie eksploruje wątpliwy charakter głośno artykułowanych intencji pomocy. Uwypukla blizny widoczne na pierwszy rzut oka, ale i te tkwiące pod kamuflażem obłudnych trosk.