Na gwiaździstych morzach

"Dokonując życiowych wyborów, nie zapomnij żyć".

Jednym z moich czytelniczych upodobań; a właściwie uzależnień i ulubionych kwestii jest zatapianie się w lekturach, których akcja osadzona jest w XIX czy XX wieku. Dlatego tak bardzo cenię sobie klasyki takie jak te spod ręki Jane Austen czy sióstr Brontë. Uwielbiam klimat tamtych czasów, zwłaszcza angielskich, gdzie maniery, dobre wychowanie, poprawna etykieta zachowania, pozory, gra słów i gestów - odgrywały największą rolę. Nigdy nie mogę się oderwać od czytania o tym, jak mężczyzna zdobywał kobietę; jak walczył zaciekle o jej względy, jak posiadał swój honor, gdzie kodeks postępowania był jeden i nikt nigdy go nie kwestionował. Lubię wczuwać się w sytuacje postaci; patrzeć zza wachlarza na mojego adoratora, debatować nad doborem codziennej garderoby, używać wysublimowanego słownictwa i dawać się zdobywać. Coś pięknego. Dlatego tak bardzo się ucieszyłam, gdy w moje ręce wpadło "Na gwiaździstych morzach" autorstwa Sary Sheridan. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z powyższą autorką, jednak opis fabuły, jak i cu-do-wna (chyba jedna z najpiękniejszych, jakie dane mi było widzieć!) okładka sprawiły, iż nie wahałam się ani chwili przed lekturą.

Maria Graham to słynna pisarka (postać autentyczna!), podróżniczka, sawantka, wdowa po oficerze marynarki; kobieta inteligentna i idąca pod prąd. Dużo podróżuje, zwiedza, ale i odkrywa, porównuje - co zamieszcza w swoich książkach. Jej opowieści o krajach i zwyczajach w nich panujących podbijają angielski rynek wydawniczy, co nieszczególnie podoba się rodzinie kobiety. W wyniku zbiegu okoliczności i doświadczeń życiowych Maria ląduje w Brazylii, na dworze cesarzowej, gdzie ma być guwernantką jej córki. Zanim to jednak nastąpi, musi udać się do Londynu, by zakupić materiały dla swojej podopiecznej, ale również po to, by oddać swoje najnowsze rękopisy na temat Brazylii i Chile - swojemu wydawcy Johnowi Murray'owi. Brazylia jest ogarnięta wojną domową, zatem Maria musi dokładnie przemyśleć swoją długą podróż - jej rodzaj i charakter. W tamtych czasach wykształcona kobieta, wdowa - musiała się bardzo pilnować, gdyż każdy, nawet najmniejszy błąd, mógł kosztować ją reputację i wsparcie otoczenia. Wybór kobiety pada na statek "Bittersweet", należący do kapitana Jamesa Hendersona. Podróż ta nie będzie zwyczajna...

James Henderson to prawdziwy mężczyzna, z krwi i kości, przemytnik, który do Brazylii trafia po śmierci swojej mamy. Do końca wierzyła, iż jej mąż, a ojciec Jamesa - jest w Ameryce Południowej znanym plantatorem. Niestety, gdy James dołączył do taty, okazało się, iż trudni się on szmuglowaniem artykułów do Europy. Chłopiec więc stał się taki jak on. Gdy jednak James spotyka Marię, zaczyna rozumieć, iż dzięki tej damie może się zmienić; stać się na powrót dżentelmenem godnym jej ręki, odzyskać dobre imię i znaleźć uznanie w oczach Londynu. Wspólna podróż wiele mu uświadamia...

Sara Sheridan pisze bardzo plastycznie i obrazowo. Z wręcz fotograficzną dokładnością. Oprócz wątku Marii i Jamesa, który jest powiedziałabym motywem pobocznym, pojawia się... Czekolada. Upał i skwar brazylijskiego lądu, charakterystyczna kultura i narodowość, ziarna kakaowca, wytwarzana z nich płynna czekolada, która w tamtym okresie jest rarytasem dla bogaczy, pomysły i sposoby na pozyskanie jej w innych częściach globu, szeroko rozwinięty przemyt... To tylko niektóre tematy, które pojawiają się w tej powieści. Przewracając kolejne strony, wręcz czułam namacalnie słony smak oceanu, rozpuszczające się na języku kakao, promienie słońca; słyszałam rozmowy marynarzy na "Bittersweet", nieśmiałe próby zbliżenia się Jamesa do Marii - jakby stali tuż obok mnie. Autorka wykreowała bardzo wyraźny obraz swojej powieści; po prostu się przez nią płynie. Styl jej jest lekki, przemyślany, skonstruowany tak, by Czytelnik łatwo się w nim mógł odnaleźć, pomimo tego, iż akcja dzieje się w XIX wieku. Pojawia się cudowny Londyn, jego dzielnice, charakterystyczne miejsca; na uwagę zasługuje fakt, iż tłumaczka dodała od siebie sporo przypisów, które są niezwykle pomocne przy lekturze. Jeszcze bardziej unaoczniają swoją wiarygodność. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Dodaję tę powieść do ulubionych.

Klimat XIX wieku, rozległy opis poprawnego zachowania się dam i dżentelmenów w tym okresie, normy i zasady obowiązujące w wyższych sferach, reputacja jako dobro najwyższe kobiety, pochwała i krytyka wyzwolenia oraz feminizmu kobiet, zapach i urok Brazylii, klimat eleganckiej Anglii, smak czekolady, upór, pasja, MIŁOŚĆ, przekonania... To i o wiele więcej znajduje się w "Na gwiaździstych morzach". Polecam bardzo serdecznie i na pewno jeszcze kiedyś wrócę do tej wspaniałej książki, którą pochłania się wręcz jednym tchem!

www.ksiazkolubna.pl

„Na gwiaździstych morzach” to powieść, która zaintrygowała mnie opisem. Nie znałam wcześniej tej autorki, po sprawdzeniu okazało się, że u nas wydano dopiero jedną jej książkę, tą którą właśnie skończyłam czytać.

Akcja powieści rozgrywa się w XIX wieku i opowiada historię Marii Graham, pisarki, sawantki, podróżniczki, która jest postacią historyczną oraz Jamesa Hendersona, kapitana statku, przemytnika, który jest postacią fikcyjną.

Ich losy splatają się, gdy Maria postanawia udać się z Brazylii, gdzie otrzymała posadę guwernantki na cesarskim dworze do Londynu. Aby zakupić odpowiednie pomoce naukowe dla cesarskiej córki oraz oddać do druku dwie swoje nowe książki decyduje się na podróż z Kapitanem Hendersonem na jego statku. Podczas rejsu tych dwoje zapała do siebie uczuciem, a dodatkowo Kapitan odkryje tajemniczą przesyłkę, która sprowadzi na niego ogromne niebezpieczeństwo.

„Na gwiaździstych morzach” to powieść, która rozpoczyna się dość spokojnie, żeby nie powiedzieć, leniwie.

Autorka przedstawia nam Marię, która znalazła się trochę na rozdrożu i musi podjąć decyzję, co dalej zrobić ze swoim życiem. Jest niezależną kobietą, wdową, pisarką i podróżniczką. Do tego sawantką i kobietą z silnym charakterem. Postanawia udać się do Brazylii, gdzie otrzymuje posadę na cesarskim dworze. W kolejnym rozdziale autorka przedstawia czytelnikowi wątek kryminalny, który odegra bardzo ważną rolę w tej powieści i przy okazji poznajemy kapitana Hendersona, jego przeszłość i teraźniejszość. Swoich bohaterów pisarka kreśli bardzo dobrze, wyraziście, tworzy z nich postacie z krwi i kości.

Marię Graham przedstawia zgodnie z tym jaka była w rzeczywistości, jako odważną, z otwartym umysłem, inteligentną i zdolną kobietę, kochającą podróżne. Jednocześnie jest ona mocno spętana konwenansami i nade wszystko zwracająca uwagę na opinię publiczną na swój temat.

Może dlatego nie do końca byłam w stanie ją polubić.

I choć byłam pod wrażeniem jej osiągnięć, które w tamtych czasach przynależały głównie mężczyznom. Ona jako kobieta często nie była traktowana poważnie, z szacunkiem dla swoich odkryć i twórczości, to miałam do niej trochę żalu, że mimo otwartości umysłu, nie pozwoliła sobie jednak na odrobinę więcej swobody.

Za to od pierwszej chwili polubiłam kapitana Hendersona. Ciekawiło mnie jego postrzeganie świata, jego dążenia i ogromna chęć do zmiany swojego życia, która zrodziła się w nim na skutek spotkania z Marią.

Autorka snując opowieść o tej dwójce, stworzyła fascynujące tło społeczne i historyczne, barwnie opisując panujące w Anglii obyczaje, życie w Brazylii, poruszając również problem niewolnictwa na plantacjach nie tylko cukru, ale również kakaowców. Pokazała jak w Anglii rozpoczęła się i rozwijała fascynacja czekoladą.

Do tego dobrze nakreśliła obraz przemytnictwa, które było wtedy plagą na morzach.

Co ważne, poprzez wątek kryminalny ukazała, że to nie tytuły i wysoka pozycja społeczna świadczyły o wartości człowieka, ale jego czyny i charakter.

Sara Sheridan ma bardzo lekki i dobry styl. Pisze tak plastycznie i obrazowo, że czytając jej powieść czułam wiatr na twarzy podczas rejsu z kapitanem Hendersonem, widziałam gwiazdy nad Atlantykiem i czułam wspaniały smak czekolady tak chętnie pitej przez bohaterów.

Mimo, że akcja powieści nie pędzi na złamanie karku, to ani przez chwilę nie nudziłam się podczas lektury.

Z fascynacją i podziwem śledziłam poczynania kapitana Hendersona, jego dążenia do zmiany swojego życia i zdobycia serca i ręki Marii Graham. Początkowo sądziłam, że ta powieść będzie się koncentrować właśnie na niej, ale czym dłużej czytałam, tym wyraźniej widziałam jak kapitan Henderson staje się na równi ważnym bohaterem.

Autorka bardzo sprawnie zmieszała ze sobą fakty historyczne z fikcją literacką. Wiele wydarzeń z powieści miało miejsce, sporo jest fantazją pisarki.

Wątek kryminalny jest ciekawy i intrygujący, ukazał ciemną stronę tamtych czasów. I muszę przyznać, że byłam ogromnie ciekawa jak ostatecznie się rozwiąże ta niebezpieczna sytuacja, w którą całkiem niechcący wplątał się kapitan Henderson. Przy okazji tego wątku, w powieści pojawi się również kilkoro bohaterów drugoplanowych, które odegrają w fabule dość ważna rolę.

„Na gwiaździstych morzach” to powieść, którą się smakuje, którą człowiek się delektuje jak najlepszej jakości czekoladą.

Pięknie napisana, przedstawiająca blaski i cienie tamtych czasów, kreśląca obraz Brazylii i Anglii w sposób bardzo plastyczny, sprawia, że lektura tej książki jest sama przyjemnością.

Jestem oczarowana tą powieścią i historią przedstawiona przez autorkę i chętnie sięgnę po kolejne jej książki.

Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz