Nigdy nie jesteś sama

Jak co rano uporczywie wpatrywałam się w dwa zdjęcia przypięte magnesami do drzwi lodówki. Na tym czarno-białym byłyśmy jeszcze dziećmi – ja i moje trzy siostry: Agata, Milka i Róża. Kolorowa fotografia powstała dwa lata temu. Były na niej moje siostry, mam i trzy siostrzenice, a na odwrocie napisane było: „Brakuje tylko Anieli”.

Tak jak na tym zdjęciu brak było jednej z sióstr, tak w życiu Aniela izolowała się od najbliższej rodziny. Nigdy nie jesteś sama to obraz rodziny, rodziny złożonej z kobiet, niestety nie silnych. Matka – Wiktoria i jej cztery córki Agata, Milka oraz bliźniaczki Aniela i Róża. I jak to w tak dużej rodzinie bywa, raz jest lepiej, raz gorzej. Renata Adwent napisała książkę o życiu i o często niełatwych więziach rodzinnych. Jak ktoś ma rodzeństwo, to wie co mam na myśli.

Rywalizacja i zazdrość wśród rodzeństwa to coś całkiem naturalnego. Starsze dzieci nie akceptują młodszych, gdyż te zajmują ich miejsce, a i zainteresowanie rodziców kręci się wokół młodszych pociech. W tej powieści starsze dziewczynki są bez zarzutu. Pomagają matce, jak tylko mogą. Problem stanowią bliźniaczki Róża i Aniela. Dziewczynki rywalizują ze sobą w każdej dziedzinie, a ich stosunki bardzo odbiegają od schematu bliźniąt. Z czasem małe zaczepki i kłótnie rozrastają się i nabierają wielkich kształtów. Wiadomo też, że zarzewiem konfliktów jest Aniela.

Życie wśród sióstr jest jak jazda na karuzeli. Ktoś kogoś lubi, a z kimś nie rozmawia, ktoś komuś czegoś nie może wybaczyć za nic w świecie albo czegoś oczekuje (…) Ktoś komuś zazdrości, ustępuje lub ciągle robi coś za kogoś innego. Ktoś z kimś ma wielkie tajemnice (…) Relacje się zmieniały dość szybko i nawet w ciągu jednego dnia siostry bywały dla siebie na przemian jak najlepsze przyjaciółki i śmiertelni wrogowie.

Obserwujemy, jak z dzieci stają się nastolatkami z problemami, a później młodymi kobietami. Dziewczyny marzą o lepszym świecie i często nie zgadzają się z zastaną rzeczywistością. Niestety biletem wstępu do tego lepszego świata, w którym będą spełnione, ma być mężczyzna.

Małgorzata Foremniak, aktorka, w jednym z wywiadów stwierdziła, że kobieta bez mężczyzny nie może być szczęśliwa. Renata Adwent skorzystała chyba z tego zdania, bo jej bohaterki, to nie są kobiety silne, to kobiety, które na siłę szukają tej drugiej połówki. Dosłownie jakby bez faceta kobieta nie mogła istnieć. Skąd w takim razie te wszystkie zadowolone z życia kobiety-singielki, spełnione, szczęśliwe, odnoszące sukcesy? Adwent postawiła na inne bohaterki. Czy dobrze zrobiła? Odpowiedź kryje się na kartach powieści Nigdy nie jesteś sama.

Bycie na siebie skazanym budzi nienawiść. Bycie na siebie skazanym z miłości wyzwala zdolność do kompromisów.

Mimo tego książkę czytało mi się dość dobrze. Piszę „dość” ponieważ momentami odczuwałam zwyczajną nudę. Historia stworzona przez Adwent jest nierówna, chwilami nieciekawa, a za moment interesująca. Biorąc pod uwagę, że to dopiero druga książka autorki, można mieć nadzieję, że kolejne będą lepsze. Chciałabym żeby tak było.

Nigdy nie jesteś sama to opowieść dla wielbicieli powieści obyczajowych dla kobiet. Nie jest to książka wybitna, ale można z nią przyjemnie spędzić czas. Ja, mimo kilku zastrzeżeń, spędziłam. Polecam kobietom.

Kobiecie, która ma przy sobie siostrę bliźniaczkę, można powiedzieć, że Nigdy nie jesteś sama. Tym bardziej, jeżeli oprócz bliźniaczki w rodzinie ma jeszcze kilka kobiet: dwie siostry, mamę i babcię. Jednak główna bohaterka powieści, Aniela od zawsze czuła się inna, opuszczona i samotna, często zamykała się w sobie i zatapiała we własnych myślach. Z bliźniaczką łączył ją jedynie identyczny wygląd oraz ciągłe kłótnie. Przez większość życia się odpychały i traktowały, jak największego wroga i nic nie można było z tym zrobić. Czuły się sobie obce i odległe jak dwoje nieznajomych ludzi.

Każdy oczekuje, że bliźniaczki powinny stać za sobą murem, rozumieć się bez słów i mieć zdolność odczuwania swoich problemów. Nikt nie pomyśli, że mogą stać się najgorszymi wrogami, a wszystko przez zazdrość o los tej drugiej, o to, że może być mądrzejsza, fajniejsza czy bardziej uzdolniona. Przyznanie się przed samą sobą, że siostra jest naprawdę wspaniałą osobą, jest jak akceptacja własnej niedoskonałości.

Aniela była zdystansowana i wyniosła, chowała się pod warstwą złośliwości i sarkazmu, a przy tym często mówiła każdemu prosto w oczy całą prawdę bez ogródek. Do tego lubiła plotkować i donosić na innych, a jej umiejętność obserwacji i zadawania dociekliwych pytań często prowadziły ją do różnych kłopotów.

Renata Adwent w swej najnowszej powieści przedstawiła zawiłą historię pewnej rodziny. Na jej przykładzie pokazała, że nikt nie jest doskonały i w każdej familii pojawiają się niesnaski. Paradoksalnie rzecz biorąc, pokazała też, jak ważne są więzi rodzinne, bo w końcu rodziny się nie wybiera. Jednak mimo ciągłych kłótni bohaterki powieści wiedziały, że w rodzinie jest siła i zawsze mogą na sobie polegać, wspierać się i być wobec siebie lojalnymi. Opisała pokrótce losy każdej z bohaterek, w oddzielnych rozdziałach poznajmy: Agatę, Różę, Milkę i Anielę. Przez to możemy dowiedzieć się o nich czegoś więcej, co siedzi w ich głowach, czym się kierują, co jest dla nich najważniejsze.

Mimo że treść nie jest łatwa, bo opisuje ciężkie choroby psychiczne, jak: depresja, psychoza, mutyzm, autyzm; to jej piękny język, w który wkrada się humor, niebanalna historia przedstawiona z lekkością, oryginalne i dopracowane postaci wyróżniają tę książkę na tle innych w tym gatunku. Chwyta za serce i daje do myślenia. Niby opisuje zwyczajne i można powiedzieć, że nudne życie, ale za sprawą żywych bohaterów i ich problemów wciąga od pierwszych stron.

Gorąco polecam Nigdy nie jesteś sama Renaty Adwent, w której główna bohaterka postanowiła zamknąć trudną przeszłość i zacząć żyć na nowo, a wszystko za sprawą miłości. Ponieważ czasami, aby przypomnieć sobie o swojej sile, która pozwoli na dokonanie życiowych zmian, potrzebny jest ktoś, kto pokocha cię wraz z twoimi słabościami i dziwactwami. Jednak nie jest to kolejna historia o poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi, ta książka posiada przekaz, który jeśli chcecie poznać, musicie ją przeczytać. Warto!

Natłok wszelkich obowiązków uniemożliwiał mi ostatnio czytanie w takim wymiarze, jak zwykle, ale na szczęście znalazłam chwilę, żeby sięgnąć po "Nigdy nie jesteś sama" Renaty Adwent. Książkę, która bardzo mnie zaskoczyła...

Historia dotyczy w zasadzie czterech sióstr, chociaż ta jedna — Aniela, odgrywa tutaj znaczącą rolę. Na początku wszystko wydaje się być w porządku. Zgodna rodzina, bez większych problemów, a jedynie jakieś drobnostki, które szybko udaje się zniwelować. Niestety, pewnego dnia dochodzi do tragedii, którą każdy przeżywa na swój sposób. Jednak nie to jest najgorsze. Najgorsze dopiero nadejdzie i dotknie właśnie bezpośrednio Anielę...

Dlaczego zdecydowałam się przeczytać tę powieść? Zaintrygował mnie jej opis. Dawno nie czytałam książki, w której bohater czy bohaterka musi się zmierzyć z przeciwnością losu, jaką jest choroba psychiczna. Wiadomo, jest to przerażające, ale z drugiej strony bardzo ciekawe. Poruszenie tak trudnego tematu to nie lada wyzwanie. Chociaż wiedziałam, bo w końcu zaznajomiłam się z opisem na okładce, czego mniej więcej się spodziewać, byłam zaskoczona. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy i tego, co dokładnie stanie się z główną bohaterką. Aż ciarki przechodzą po ciele...

Nie chcę zdradzać szczegółów tej strasznej dolegliwości, jaka zabrała Anieli radość życia. Warto natomiast skupić się na tym, co doprowadziło ją do takiego stanu, ponieważ osób o podobnym charakterze i sposobie myślenia jest na tym świecie całkiem sporo. Chodzi o poczucie, że czegoś nam brakuje, że wszyscy wokół są od nas lepsi, mają więcej, wszystko im się udaje i tak dalej. Często dochodzi do tego stopniowa utrata wiary w siebie, brak akceptacji, poczucie osamotnienia i ciągłe poszukiwanie drogi do zainteresowania innych swoją osobą. Chęć zaimponowania. Jednym do rozwiązania tego typu problemu wystarczy rozmowa z rodziną, przyjaciółmi, znalezienie nowego hobby. Niestety, inni idą dalej, co może doprowadzić do swego rodzaju obsesji, która z kolei może zakończyć się tragedią. Jest to przerażające, ale też często występujące zjawisko w rzeczywistości. Z jednej strony mnóstwo bogatych celebrytów, którym, wydawałoby się, wszystko się udaje, a z drugiej strony coraz więcej osób z kompleksami, niskim poczuciem własnej wartości, wszechobecna depresja. Myślę, że warto się nad tym zastanowić.

To moja kluczowa refleksja po przeczytaniu tej powieści. Co do samej książki i jej bohaterów muszę napisać, że są to bardzo ciekawe postacie. Każda z nich jest inna, wyrazista. Każda ma inny charakter. Jedne lubi się bardziej, drugie mniej. Wszystkie są, moim zdaniem, bardzo dobrze wykreowane. Nie będę opisywać po kolei, kto jaki jest, bo zajęłoby to zdecydowanie za wiele miejsca. Największą uwagę należy jednak zwrócić na Anielę, ponieważ to ona odgrywa tutaj znaczącą rolę i momentami nadaje historii klimat dobrego dreszczowca, za co przyznaję tej książce ogromnego plusa.

Skupiając się na stylu autorki, jest to bardzo lekko napisana powieść, chociaż dotyka trudnych tematów. Ostatnio miałam problem z czytaniem tak, jak dawniej, czyli po trzysta stron dziennie, nie tylko ze względu na brak czasu, ale przełamałam to właśnie przy "Nigdy nie jesteś sama", co świadczy o tym, że jest to historia wciągająca i nie dająca się odłożyć nawet na chwilę. Pochłonęłam ją prawie na poczekaniu. To kolejna jej zaleta.

O tej powieści mogłabym pisać i pisać, ponieważ bardzo przypadła mi do gustu i nie pozostawiła mnie po przeczytaniu bez kilku refleksji, a takie lektury wprost uwielbiam i najbardziej cenię. Chwyciła mnie za serce nie tylko fabułą i niebanalnymi bohaterami, ale przede wszystkim próbą poruszenia trudnego tematu, jakim jest choroba psychiczna, a także przekazaniem czytelnikowi tego wszystkiego w sposób niezwykle przystępny. Gorąco polecam.

http://fascynacja-ksiazka.blogspot.com/2017/03/nigdy-nie-jestes-sama-renata-adwent.html

Życie rodzinne nie zawsze jest łatwe. Nie zawsze lubimy się z rodzeństwem i nie zawsze zgadzamy się z rodzicami. Czasami bywa ciężko, ale jednak jest to zawsze najbliższa rodzina i staramy się ją traktować z szacunkiem. Renata Adwent w swojej najnowszej powieści „Nigdy nie jesteś sama” pokazała, jak ważne są więzi rodzinne. Choć czasami skomplikowane, to jednak zawsze to rodzina łączy i scala, lecz nie zawsze trzeba być przy niej. Czasami potrzeba ucieczki od najbliższych i nie oznacza to porzucenia, lecz pewnego rodzaju wolność.

„Choć życie wydaje się czasami podłe i sytuacje są z pozoru bez wyjścia, to jedyną radą jest żyć dalej i się nie poddawać.”

Książka opowiada o rodzinnych więzach, które plątają się i tworzą supły czasem nie do rozwiązania. Poznajemy historię pewnej rodziny, która nie wyróżnia się niczym szczególnym. Rodzice i cztery siostry. Agata, Milka Róża i Aniela dorastają i miewają swoje problemy. Róża i Aniela to bliźniaczki, które o dziwo łączą tylko więzi rodzinne. Dziewczyny nie pałają do siebie sympatią. Gdy każda z sióstr osiąga już pełnoletność ich drogi się rozchodzą. U Anieli rozwija się choroba psychiczna, która przysłania cały jej świat.

„Życie się nie kończy, gdy odchodzi kochana osoba, ono się tylko zmienia.”

„Nigdy nie jesteś sama” to książka, która skutecznie odrywa nas od rzeczywistości. Czyta się ją lekko i bardzo szybko. „Nigdy nie jesteś sama” to idealny odstresowywacz dla osób strudzonych ciężkim dniem. Choć fabuła nie jest lekka, bo opisuje poważną chorobę psychiczną, to i tak relaksujemy się przy jej czytaniu. Dobre książki mają to do siebie, że dzięki nim relaksujemy się i zapominamy o całym świecie.

„Siostry to wspaniały wynalazek, bo są obok, kiedy ich potrzebujesz. Wśród nich jesteś zawsze kimś, masz swoje miejsce i dobrze znaną rolę.”

Bohaterowie powieści to zwyczajni ludzie, którzy miewają w swoim życiu wzloty i upadki, jak każdy z nas. Dlatego ta książka tak wciąga czytelnika, bo poniekąd opisuje zwyczajne życie, które dostrzegamy tuż za rogiem. Aniela jest nieco inna od swoich sióstr. Od początku sprawia problemy wychowawcze. Gdy poznajemy jej świat i to jak ona postrzega rzeczywistość, zaczynamy ją lepiej rozumieć. Ściska nam się serce, gdy w Anieli coś pęka i już nie postrzega rzeczywistości tak jak wszyscy. Choroby psychiczne są trudne i ciężkie do zdiagnozowania. Niektórzy nie rozumieją, że coś w głowie może się pomieszać. Niektórzy wstydzą się psychologa i omijają go szerokim lukiem. A choroba psychiczna im wcześniej wykryta, tym skuteczniej można ją wyleczyć. Dlatego warto wszystkie niepokojące zmiany zgłaszać innym, czy to najbliższym, czy lekarzowi.

„Bycie siostrami to najdziwniejsza więź, w której bliskość buduje nawet sterta złości albo chwila wspólnej ciszy.”

Każda z sióstr jest inna. Każda z nich próbuje na swój sposób poradzić sobie z zakrętami życia. Czytając książkę przeżywamy każde zmartwienie i każdą chwilę szczęścia razem z bohaterkami. Autorka idealnie opracowała portrety psychologiczne bohaterów i dzięki temu nie nudzimy się czytając książkę. Wyraźnie widać siostrzaną więź, poświecenie i przyjaźń. Mimo że bliźniaczki nie pałają do siebie wielką miłością to w trudnych chwilach gotowe są oddać za siebie życie. Czytelnik musi sam sobie wypracować opinię na temat bohaterek i sam dostrzec, co łączy każdą z nich. Autorka tak skonstruowała fabułę, że mamy okazję poznać każdą z nich bliżej i możemy spróbować ocenić postępowanie każdej z nich.

Książka napisana jest prostym językiem. Nie mamy trudności z jej przeczytaniem. Kartka przemyka nam za kartką. Dziwna sprawa jest z narracją. Czasami możemy się trochę pogubić. Raz narrator jest trzecioosobowy, raz pierwszoosobowy. I te przeskoki nie dotyczą rozdziałów, bo wtedy byłoby to dla mnie bardziej zrozumiałe, ale akapitów, a nawet zdań. Ale im dalej brniemy w opowieść, tym szybciej się przyzwyczajamy do stylu autorki.

„Bycie na siebie skazanym budzi nienawiść. Bycie na siebie skazanym z miłości wyzwala zdolność do kompromisów.”

„Nigdy nie jesteś sama” to książka wart polecenia i szczerze ją polecam wszystkim czytelnikom. Jest to literatura kobieca, nieco obyczajowa, jednak według mnie to czysty przykład literatury współczesnej. To książka idealna na wieczór w wygodnym fotelu i pod ciepłym kocem. Nie raz wzruszy i nie raz zszokuje. Jestem dumna, że kolejny raz tak bardzo przypadła mi do gustu książka polskiego pisarza. Szczerze polecam!

http://ksiazkomania-recenzje.blogspot.com/