Odległość między Tobą a mną

''Bo tak już jest, kiedy znajdziesz się obok kogoś dla ciebie ważnego: świat kurczy się do właściwych rozmiarów. Dopasowuje się do was obojga, nie zważając na całą resztę.''

Cały Nowy Jork spowiła ciemność. Z powodu niewiarygodnych upałów, w całym mieście wyłączono prąd. Tego dnia winda w pewnym z wieżowców stanęła pomiędzy dwoma piętrami z dwójką nastolatków, którzy się w niej znajdowali. Obydwoje się nie znają, chociaż mieszkają w tym samym budynku. Pochodzili z dwóch różnych światów. Ona mieszkała na jednym z najwyższych pięter, gdzie mieszkali bogaci, a on w suterenie przeznaczonej dla pracowników wieżowca. Chociaż wcześniej nie zamienili ze sobą ani słowa to w zamkniętej przestrzeni starają się poznać, aby wypełnić wolny czas w oczekiwaniu na pomoc. Wywiązuje się pomiędzy nimi niezwykła więź, która pozostanie z nimi na długo. Wkrótce los rzuca ich w różne zakątki świata. Jedynym ich łącznikiem będą pocztówki wysyłane z odwiedzonych przez siebie miejsc. Nie ważne czy znajdą się w Pradze, Paryżu, czy Edynburgu - nie będą potrafili o sobie zapomnieć.

''Odległość między Tobą a mną'' to lekka i przyjemna w czytaniu młodzieżówka. Chociaż nie należy do książek, które czytałabym z zapartym tchem to nie mogę powiedzieć, że straciłam na nią czas. Jest to wakacyjna opowieść, która rozgrzeje Wasze serducha. Opowiada o dwójce nastolatków którzy podczas paru godzin stali się sobie bliscy. Przewijają się w niej również strata, żałoba, relacje rodzic - dziecko, samotność i chęć przeżycia przygody. Z czystym sercem poleciłabym ją każdej nastolatce. Może nie sprawi, że mocniej zabije Wam serduchu, że na długo zachowa się w pamięci, ale na zrelaksowanie, czy odmóżdżenie się jest w sam raz. Pokaże Wam, że warto cieszyć się z małych, na pozór nieistotnych rzeczy, że czasem jedna nieistotna chwila nada naszemu życiu blasku. Będzie w sam raz również dla miłośniczek nieskomplikowanych romansów i młodzieńczej, niewinnej miłości.

Ktoś mi kiedyś powiedział, że najlepiej oglądać miasto z poziomu ulicy.

Przyznam się od razu, że totalnie nie mam pomysłu na opinię tej książki. Być może dlatego, że była specyficzna i nieco chaotyczna. Powieść ta opowiada o Lucy i Owenie, dwójce nastolatków, która spotyka się totalnie przez przypadek w windzie, która przy awarii prądu staje między piętrami. W ciągu tych kilku chwil coś między nimi iskrzy, a potem gdy spędzają ze sobą resztę dnia i poznają się nawzajem... Niestety ich drogi się rozchodzą. Książka podzielona jest na dwie perspektywy - Lucy i Owena, każde z nich choć w innym miejscu myśli o tym drugim. Żyjemy teraz w czasach, w których miłość i związek na odległość to kompletna fikcja, dlatego więc ten motyw w książce podoba mi się najbardziej. Są tak daleko, ale ich serca rwą do siebie bez względu na wszystko, choć nawiązują nowe związki to i tak należą tylko do siebie.

Zupełnie inaczej czuła się, czytając ją w miejscu, gdzie tysiące lat temu rozgrywały się opisywane tam wydarzenia.

Jedyny minus książki to chaotyczna narracja, a nawet zbyt krótkie rozdziały, działo się coś konkretnego tylko raz na jakiś czas (czyli niezbyt często). Podobał mi się natomiast styl autorki, przyjemny i lekki co pozwalało na szybką lekturę. Recenzja będzie przeraźliwie krótka , ale konkretna. Co prawda nie ciągnie się mnie do innych książek Jennifer E. Smith, ale ta wywarła na mnie pozytywne wrażenie, ale nie na tyle żebym chciała wracać. Naprawdę cudowna i pouczająca historia o miłości i poświęceniu, kartkach pocztowych, które dla nich znaczyły naprawdę wiele. Polecam, choć w większości dla młodzieży, to myślę, że starszym także może się spodobać, lekka i przyjemna akurat na takie upały.

Gwoli wyjaśnienia mojej dłuższej nieobecności, czekałam na nowego laptopa, a skoro już go mam to wszystko będzie na czas :) (a taką mam przynajmniej nadzieję)

Pozdrawiam, Sara ❤

niesamowity-swiat-ksiazek.blogspot.com

Prawdopodobnie większość z was doskonale zna Jennifer E. Smith, a to wszystko za sprawą takich tytułów jak: "Serce w chmurach" oraz "Tak wygląda szczęście", które odniosły dosyć duży sukces. Muszę przyznać, że osobiście nie czytałam żadnej z tych książek, więc "Odległość między tobą a mną" było moim pierwszym spotkaniem z autorką. Nie będę ukrywać, że byłam bardzo szczęśliwa kiedy powieść trafiła w moje ręce i postanowiłam, że zabiorę się za jej czytanie najszybciej jak tylko będę mogła. Zastanawiałam się co takiego może zaoferować mi autorka i nie mogłam doczekać się kiedy się tego dowiem. Czy najnowsza historia stworzona przez Jennifer E. Smith przypadła mi do gustu? Czy losy głównych bohaterów skradły moje serce? Czy będę chciała poznać pozostałe powieści stworzone przez tę autorkę? Zapraszam do przeczytania dalszej części recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Lucy i Owen jak dotąd nie zwracali na siebie uwagi. Kiedy jednak pewnego upalnego dnia w całym Nowym Jorku nagle wysiada prąd, bohaterowie zostają uwięzieni w windzie pomiędzy dziewiątym a dziesiątym piętrem. Czekając na jakąkolwiek pomoc zaczynają ze sobą rozmawiać. Ten krótki spędzony wspólnie czas zdecydowanie zmienia coś w ich życiu. Los rzuca głównych bohaterów do przeróżnych miast przez co podtrzymywanie znajomości staje się niezwykle trudne. Lucy i Owen zaczynają wysyłać sobie pocztówki i nie potrafią o sobie zapomnieć. Czy ta znajomość ma szansę przerodzić się w coś więcej?

Fabuła książki jest ciekawa, choć w niewielkim stopniu realistyczna. Przez cały czas czuć, że taka historia nie mogłaby wydarzyć się w prawdziwym życiu. Można to potraktować zarówno jako wadę tej powieści jak i zaletę. Z jednej strony szkoda, że "Odległość między tobą a mną" tak bardzo odbiega od rzeczywistości, a z drugiej nie można zaprzeczyć, że opowieść stworzona przez Jennifer E. Smith ma w sobie jakąś magię, która sprawia, że nie jesteśmy w stanie oderwać się od lektury.

Bohaterowie są poprawnie wykreowani i już od pierwszych stron wzbudzają naszą sympatię. Bardzo polubiłam zarówno Lucy jak i Owena, i z ogromną radością śledziłam ich dalsze losy. Nie ukrywam, że były momenty kiedy niezbyt podobało mi się ich zachowanie, ale zdecydowanie więcej było tych pozytywnych chwil. Zakończenie książki nie było dla mnie jakoś szczególnie zaskakujące - w zasadzie już na samym początku możemy z powodzeniem określić co wydarzy się w ostatnich rozdziałach.

Język, którym posługuje się autorka jest prosty i przyjemny w odbiorze, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę szybko. "Odległość między tobą a mną" to powieść, która liczy nieco ponad trzysta stron, więc dla wielu czytelników będzie to lektura na jedno popołudnie.

Podsumowując - "Odległość między tobą a mną" to powieść bardzo poprawna, posiadająca zarówno szereg zalet jak i wad. Pomimo tego, że nie wywołuje raczej większych emocji, z pewnością skutecznie umili wolny czas wielu czytelnikom. Jeśli będę miała okazję, aby zapoznać się z pozostałymi książkami Jennifer E. Smith to oczywiście z niej skorzystam, a wtedy na pewno przeczytacie recenzję na blogu.

Pomysł na fabułę jest dość niestandardowy - przypadkowe spotkanie w windzie… i utrzymywanie „kontaktu” poprzez wysyłanie pocztówek. Sami przyznacie, że jest to mało prawdopodobne, ale jednocześnie urocze i takie… młodzieżowe… I choć cała historia zakrawa nieco o bajkę lub piękny sen, jest tak przyjemnie i ciekawie skonstruowana, że spędzenie czasu nad książką to sama przyjemność.

Dużym plusem jest na pewno styl autorki. Plastyczny i prosty język, który wpływa na lekkość odbioru i który przypadnie do gustu nie tylko młodzieżowej części czytelników, ale i tym dorosłym.

Przeważająca ilość „zbitego tekstu” w powieści nie przytłacza tak, jak zazwyczaj zdarza się w przypadku większości powieści. Opisy są barwne, przyjemne „dla oka” i wyobraźni.

Dialogi, których jest stosunkowo mało, idealnie oddają charakter młodzieżówki, będąc jednocześnie uwypukleniem cech bohaterów.

Narracja w trzeciej osobie jest w wielu przypadkach tą najlepszą, dzięki niej bowiem czytelnik poznaje świat otaczający bohaterów od a do z i tak jest i w tym przypadku, ale to nie wszystko… Historię tę bowiem czytelnik poznaje dwutorowo – zarówno z perspektywy Owena, jak i Lucy, które zazębiają się, tworząc spójną całość, jednocześnie dodając całości głębi.

Autorka stworzyła postaci, które są naturalne, bardzo dobrze oddające obraz współczesnego nastolatka.

Podsumowując: Odległość między tobą a mną to przyjemna, lekka młodzieżówka, która idealnie sprawdzi się jako wakacyjna lektura. Niewymagająca, a jednocześnie relaksująca, przy której i młodzi i stary (ach! Jak to brzmi ;) ) spędzą miło czas, krocząc ścieżkami Owena i Lucy oraz odkrywając smaki i uroki pierwszej młodzieńczej miłości…

Skusicie się?

Tak się złożyło, że ostatnio w moje ręce trafiały głównie młodzieżówki poruszające temat jakiejś choroby. Zatęskniłam za romansami - chyba moim ulubionym gatunkiem, który mnie nigdy nie zawodzi. Odległość między tobą a mną to nadal młodzieżówka, ale duże serce na okładce i dobre opinie Magdy dotyczące twórczości autorki sprawiły, że uznałam tę książkę za odpowiednią do oderwania się od powieści o “przygnębiającej” treści.

Odległość między tobą a mną spełniła swoją rolę, ale zamiast przygnębienia zaczęłam czuć lekkie znudzenie. To raczej nie jest historia, która może się przydarzyć w życiu codziennym. Dwie osoby poznają się w windzie i spędzają ze sobą kilka godzin, a później nie mogą o sobie zapomnieć, choć ich znajomość opiera się tylko na pocztówkach? Opowieść ta nadaje się na bajkę na dobranoc dla małej dziewczynki, ale mimo to jej klimat sprawia, że nie odkładamy książki “na później”.

Powieść porusza temat pierwszej miłości, życiowych wyborów i radzenia sobie ze stratą bliskiej osoby. Choć wątki są interesujące, to nie ma tu nic, co sprawiłoby, że czytelnik będzie z zapartym tchem pochłaniał kolejne strony i zarwie dla niej noc. To po prostu przedstawienie życia dwóch nastolatków - bez pościgów, wybuchów czy wyjątkowych wydarzeń. Dodatkowo rozdziały Odległości… są naprzemiennie z punktu widzenia Lucy i Owena, więc mamy pełny obraz sytuacji. Trochę się czułam tak, jakbym czytała ich pamiętniki i była cichym obserwatorem głównych bohaterów.

Jennifer E. Smith poznałam przy okazji książki Tak wygląda szczęście. Było to lekka, przyjemna młodzieżówka. Prostota, humor i ciekawa historia od razu podbiły moje serce. Od tego czasu śledzę działalność autorki, więc gdy tylko pojawiła się informacja o utworze Odległość między tobą a mną wiedziałam, że muszę to przeczytać. Jednak niestety ta książka okazała się nie być tak zachwycająca jak swoje poprzedniczki.

Tak naprawdę, gdy myślę jak opisać tę pozycję przychodzi mi na myśl słowo “poprawna”. Czytało się ją szybko, bohaterzy byli dobrze skonstruowani, fabuła też idealna dla wakacyjnej książki, jednak czegoś zabrakło. Może to pełne niedowierzanie, że historia Owena i Lucy mogłaby być prawdziwa. Odległość tysiąca kilometrów i utrzymywanie kontaktu poprzez widokówki brzmi jak marzenie, lecz takie sytuacje przeważnie w sferze marzeń zostają.

Brakuje też w tej książce jakiegoś elementu, który sprawiłby, że czytałabym z zapartym tchem kolejne rozdziały, żeby tylko dowiedzieć się jak potoczy się historia bohaterów. Jednak przeskoki w czasie i pozorna normalność bohaterów, którzy przez większość historii zachowywali się na swój wiek, sprawia, że ciężko mi było wczuć się w ten romans rodem z hollywoodzkich filmów.

Myślę, że to dobra młodzieżówka, która sprawdzi się na odmóżdżenie, jednak nie zachwyci ani nie sprawi, że zapragniecie przeczytać więcej książek autorki. Jednak zalecam by zapoznać się z jej twórczością, bo pisze naprawdę ciekawie i ma dość niestandardowe pomysły na fabułę. Mimo wszystko historia Lucy i Owena pozwoli też na chwilę przenieść się w sferę marzeń i uwierzyć, że w każdym momencie życia może wydarzyć się coś, co na zawsze je odmieni.

Chyba każdy wie, jak rozległy jest rynek opowieści romantycznych dla młodzieży – o typowych romansach dla starszych nawet nie wspomnę, bo trudno jest ogarnąć ich ogrom. Co chwila pojawia się jakaś nowa gwiazda, co chwilę pojawia się nowy hit, a co wybrać ma przeciętny czytelnik? „Odległość między tobą a mną” nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale jedno można o tej książce powiedzieć: jeśli lubicie takie klimaty, warto jest po nią sięgnąć.

Wszystko zaczyna się od ciemności. Można rzec przypadkowej randki… w ciemno. Nastoletnia Lucy wyszła tylko na chwilę, windę dopadła w ostatnim momencie i kiedy ta pięła się w górę, w stronę dwudziestego trzeciego piętra, na którym dziewczyna mieszka, doszło w mieście do awarii prądu, a winda zatrzymała się między piętrami. Teraz Lucy czeka w ciemnościach, w towarzystwie pewnego chłopaka, aż wróci zasilanie. Zaczynają rozmowę, wymieniają się spostrzeżeniami, zapoznają się i… To się nie ma prawa udać. Ona pochodzi z bogatej rodziny, mieszka w najlepszym miejscu, chodzi do najlepszej szkoły, wszystko, co ma, także należy do najlepszych z możliwych. On jest synem konserwatora, mieszka w suterenie, jego szkoła daleka jest od bycia bezpieczną palcówką i nie przykłada takiej wagi do otoczki. Jednakże tych dwoje połączy uczucie wznoszące się ponad tak przyziemne sprawy. Niestety, choć ich światy i tak są już dalekie od siebie, wkrótce ta odległość powiększa się jeszcze bardziej. Lucy zmuszona jest przenieść się do Szkocji, Owen natomiast opuszcza Nowy Jork, bo jego ojciec traci pracę. Czy związek na odległość ma szansę przetrwać? Czy uczucie młodych ludzi jest silniejsze, niż dzielące ich kilometry?

Lekka, prosta, ale sympatyczna i emocjonująca – taka w skrócie jest najnowsza powieść Jennifer E. Smith. Poprzednich dzieł pisarki nie miałem okazji poznać, do lektury podchodziłem więc bez większych oczekiwań. Oczywiście spodziewałem się romantycznej historii, pełnej problemów i trudów, które bohaterowie przezwyciężą i będą razem, ale po okładce wyglądającej jakby zdobiła koszmarnie napisaną opowiastkę dla małoletnich czytelniczek, którym marzenie o księciu z bajki przyćmiło nie tylko umysł, ale też i wrażliwość na literackie wartości, miałem pewne obawy odnośnie samej treści i stylu. Na szczęście zawartość okazała się naprawdę dobra. Nie wybitna, nie powalająca na kolana i wyciskająca łzy, ale udana, nastrojowa i przyjemna w odbiorze.

Co się zaś tyczy stylu, jest lekki i nieskomplikowany, ale nie jest też infantylny. Autorka potrafi pisać, umie też budować odpowiednie emocje, łagodne, ale wystarczające dla nastoletnich czytelników. „Odległość między tobą a mną” to książka dobra nie tylko na czas podróży pociągiem, brzydkie popołudnie czy odreagowanie od szkolnych trosk. Miłośniczki (i miłośnicy) romantycznych uniesień w wykonaniu młodzieży będą zadowolone.