Rewizja

Są takie książki, które wciągają czytelnika od samego początku. Zdarza się jednak, że pomimo tego, iż powieść czytało nam się bardzo dobrze i świetnie się przy niej bawiliśmy – ta, po pewnym czasie całkowicie ulatuje z naszej pamięci. Dlaczego?

„Rewizja” Remigiusza Mroza jest dla mnie dość specyficzną książką. Nie chodzi mi o treść, sposób narracji, czy rozwinięcie akcji i oczywiście zaskakującego zakończenia. Powieść przeczytałam w kilka godzin i założę się, że gdybym zrecenzowała ją tego samego dnia, kiedy ją skończyłam – moja ocena byłaby zgoła inna. Ponownie Chyłka i Zordon muszą spełniać swe zawodowe obowiązki, broniąc człowieka, któremu ubezpieczyciel odmawia wypłaty pieniędzy, argumentując, że rzekomo to pogrążony w żałobie mężczyzna zamordował swoją rodzinę. Problemy nawarstwiają się, a sprawa z każdym dniem staje się coraz bardziej zawiła. „Pewnych rzeczy po prostu się nie wybacza. Czy Hitlera by oszczędzono, gdyby nie zabił się w tamtym bunkrze i dzień po podpisaniu kapitulacji stał się dobrym człowiekiem? Nie, podobnie jak nie powinno się wybaczać ojcom, którzy z życia swoich córek zrobili holocaust.” Przed napisaniem tej recenzji postanowiłam ponownie przeanalizować sobie tą książkę, by nie pominąć niczego istotnego. W „Rewizji” występuje wątek kulturowy. Jest to właściwie główny trzon, na którym opiera się akcja książki Remigiusza Mroza. Pomysł na fabułę muszę pochwalić, ponieważ szybko wciągnęłam się w tę historię. Myślę jednak, że powieść ta nie jest tak dobra jak poprzednie tomy tej serii. Dlaczego? Otóż wkradła się tutaj pewna schematyczność. Mniej więcej wiemy, w których momentach książki akcja rozwija się szybciej i gdzie może dojść do przewidywanego zwrotu akcji. Plusem jest to, że pomimo tego, iż domyślam się gdzie może mnie coś zaskoczyć – nadal nie wiem CO może mnie zaskoczyć. „Weszła do domu i odłożyła wódkę do szafki. Wystarczy na jeden dzień. Czas wziąć się za tequilę.” Postać Joanny Chyłki, choć nadal uważam, że jest to jedna z najlepiej wykreowanych postaci żeńskich w literaturze, tym razem zaczęła mi działać na nerwy. Myślę, że z każdym kolejnym tomem prawniczka nie jest już tą samą niezależną i silną kobietą, choć w tym momencie wiele osób może się ze mną nie zgodzić. Być może w następnych tomach tej serii będzie inaczej i Chyłka wróci do formy. W książce ponownie dominuje niespodziewane zakończenie, jednak tym razem jest to dla mnie odrobinę za mało. O ile po przeczytaniu tej książki, męczyłam znajomych, by koniecznie po nią sięgnęli – tak, teraz myślę, że moja fascynacja książką, była zbyt duża i potrzebuję chwili odpoczynku od książek Remigiusza Mroza.

„Rewizja” Remigiusza Mroza to już trzeci tom o przygodach przebojowej pani adwokat Joannie Chyłce. Wcześniejszymi tomami zostałam „kupiona” przez autora. A jak było tym razem? Czy to kolejna książka, od której nie potrafiłam się oderwać? Zapraszam na recenzję.

Joanna Chyłka po głośnym odejściu z kancelarii Żelazny&McVay, pracuje w centrum handlowym, gdzie zajmuje mały boks i udziela tanich porad prawnych. Nie jest to praca jej marzeń, ale w obecnej sytuacji to i tak dużo więcej niż się mogła spodziewać. Podczas jednego z takich dyżurów, spotyka Cygana, którego żona oraz córka zostały zgwałcone oraz zamordowane w bestialski sposób. Jak było do przewidzenia głównym podejrzanym zostaje Bukano, a na jego niekorzyść przemawia zebrany na miejscu zbrodni materiał genetyczny, który należy do niego. Prokuratura stawia zarzuty, a towarzystwo ubezpieczeniowe wstrzymuje wypłatę milionowej polisy. Chyłka postanawia bronić Bukano w procesie karnym, jak i cywilnym. Tylko czy to jedynie chęć pomocy? Czy może chęć utarcia nosa byłym pracodawcom, gdyż w sprawie cywilnej ubezpieczyciela będzie bronił adwokat z byłej kancelarii. A może to decyzja podjęta tylko i wyłącznie pod wpływem alkoholu, którego Chyłka uważa w ostatnim czasie za niezbędnego przyjaciela? I najważniejsze pytanie... Czy Bukano rzeczywiście jest niewinny? Na te wszystkie pytania znajdziecie odpowiedzi w „Rewizji” Remigiusza Mroza.

WYŚMIENITA, tak mogę określić najnowszą powieść Remigiusza Mroza o kolejnych prawniczych przygodach Joanny Chyłki oraz Kordiana Oryńskiego, idealnego duetu, którego drogi niestety na jakiś czas musiały się rozejść. Każdy z nich wybrał inną drogę. Z Chyłką wygrało sumienie i zdradzając tajemnice klienta skazała się na prawniczą banicję. Czy Konrad pójdzie w ślady swej byłej patronki? Czy może ważniejsza okaże się kariera i pieniądze? Nic Wam nie zdradzę, ale wierzcie mi na słowo, że będzie się działo.

Jestem pod ogromnym wrażeniem kreacji bohaterów, którzy z tomu na tom cały czas ewoluują. Uwielbiam tak barwne postacie, które cały czas czymś mnie zaskakują, niekoniecznie pozytywnie. Chyłka w tej części stąpa po kruchym lodzie, igrając ze zdrowiem oraz z życiem. Alkohol zaczął przejmować nad nią kontrolę i widać, że kobieta ma olbrzymi problem. Momentami miałam ochotę nią potrząsnąć, dać kopa i przemówić do rozsądku. Wychodzi także coraz więcej sekretów z przeszłości Joanny, które można by rzec, są wręcz dramatyczne. Jeśli zaś chodzi o Kordiana to przez długi czas miałam ochotę go zamordować, przez jego zachowanie względem Chyłki, z którą był kiedyś dość blisko. Na szczęście później wiele się wyjaśnia i mogłam bardziej przychylnym okiem spojrzeć na młodego aplikanta.

„Rewizja” to nie tylko bardzo dobra powieść kryminalna, to książka, która pokazuje jak ważne jest dążenie do prawdy oraz jak polska społeczność dyskryminuje mniejszości rasowe, które zamieszkują nasz kraj. Główny podejrzany jest Romem i w stu procentach zgadzam się z autorem, że każdy Rom uważany jest za złodzieja, mordercę oraz gwałciciela. Co złego by się nie stało, a w pobliżu byłby Cygan, to momentalnie on staje się winnym... ot taka nasza mentalność. Autor pokazuje nam również, jak ważna w naszym życiu powinna być tolerancja względem drugiego człowieka i uświadamia nam, że nie każdego trzeba mierzyć tą samą miarą.

Akcja książki toczy się wielotorowo oraz z naprzemienną narracją między Chyłką, a Oryńskim, a to jest to co uwielbiam w czytanych książkach. Tym razem wspaniale było poznać myśli Kordiana, który był po innej stronie niż Chyłka.

Remigiusz Mróz ma niesamowity talent do lawirowania między wątkami i wprowadzania nas czytelników w błąd. Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć co znajdziemy na kolejnej stronie, a to dodaje całej powieści aury tajemniczości. Oczywiście tak jak w poprzednich tomach zakończenie jest całkowicie nieprzewidywalne i z chęcią chciałoby się czytać od razu kolejną część. Ale niestety tak łatwo nie jest i muszę dalej ćwiczyć mą cierpliwość.

Remigiusz Mróz to autor, którego powieści hipnotyzują i wciągają w głąb fabuły. Śmiem nawet stwierdzić, że jest on jednym z najlepszych polskich autorów młodego pokolenia.

Polecam Wam serdecznie wszystkie książki Remigiusza Mroza i jestem przekonana, że się nie zawiedziecie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.

To już trzeci tom z serii "Chyłka i Oryński". Każda kolejna książka jest obszerniejsza od poprzedniej i tym razem możemy delektować się ponad 600 stronami historii o naszych dwóch ulubionych prawnikach. A co tym razem zgotował nam Remigiusz Mróz?

Nie wiem, jak to mogło się autorowi udać, ale sprawa kryminalna prowadzona w "Rewizji" przewyższa sprawę Langera w "Kasacji" i Szlezyngiera w "Zaginięciu". Tym razem autor wymyślił jeszcze coś lepszego, tzn. bardziej bulwersującego i tragiczniejszego - gwałt, a następnie morderstwo matki i córki. Może nie byłabym to aż tak ciekawa sprawa, gdyby mąż zamordowanej nie był Cyganem (pamiętajcie - nie Romem!), a polisa którą miały wykupioną zmarłe nie wynosiła 1 mln złotych. Sprawa wydaje się przesądzona, jednak do akcji wkracza Chyłka. Tym razem bez Kordiana, który znajduje się po drugiej stronie barykady (jeśli chcecie wiedzieć dlaczego, odsyłam do dwóch poprzednich części). Czy Kordian czegoś się nauczył od swojej patronki i czy pokaże pazury? Zdecydowanie... Powraca również jeden z głównych bohaterów jednej z dwóch poprzednich części i jest jeszcze okrutniejszy, niż wcześniej... Tylko jaką rolę odegra tym razem?

Humor Remigiusza Mroza sprawia, że kąciki ust podnoszą mi się w taki sam sposób, jak podczas lektury Harlana Cobena. W recenzji jego książki "Wszyscy mamy tajemnice" napisałam, że ironiczne komentarze Myrona i Wina nigdy mi się nie znudzą i tak samo jest z komentarzami Chyłki. Ona nie zna granic w rzucaniu sarkastycznych wypowiedzi i w obrażaniu nielubianych przez siebie osób. Jej wyzwiska pod adresem Buchelta to naprawdę mistrzostwo. Już dawno nie miałam tak wielkiej ochoty już na samym początku przeczytać kilku ostatnich stron. I bynajmniej nie chodzi mi to, że chciałam ją jak najszybciej skończyć, lecz nie mogłam doczekać się zakończenia sprawy oskarżonego, pojedynku między bohaterami oraz tego, jakie relacje będę panować pomiędzy Zordonem a Chyłką po całej sprawie. Ale się powstrzymałam, całe szczęście. Bohaterowie zdecydowanie rozwijają się. Chyłka dotyka dna, aż nie mogłam uwierzyć jak bardzo się stoczyła. Pan Remigiusz Mróz nie ma dla naszej bohaterki litości. Zordon również się zmienił i zaskoczył mnie wielokrotnie swoim zachowaniem, jednak na szczęście czasami po przemyśleniu swojego postępowania wracał dawny Oryński. Remigiusz Mróz zdecydowanie zaskoczył fabułą (choć nie powinno to już być zaskoczeniem, gdyż ZAWSZE zaskakuje!) i sprawą, którą musieli rozwiązać bohaterowie, ale zakończeniem przeszedł samego siebie. No jak można było tak zrobić! Trzeba już się chyba przyzwyczaić do nieprzewidywalności autora.

Jeżeli szukacie zaskakującej powieści kryminalnej, z nutką polityki i ciętego dowcipu oraz z bohaterami, których nie da się nie pokochać od samego początku, to lepszego wyboru nie dokonacie, niż sięgnięcie po Mroza! U niego adwokaci nie tylko bronią oskarżonego na podstawie dowodów, którymi dysponują, ale sami je znajdują, choć często przez to uwikłani są w bardzo niebezpieczne sytuacje.

Autor zdecydowanie uzależnia od siebie, od kreowanych przez siebie postaci, wątków i całych historii, które tworzą się w jego wyobraźni. I przez to czekanie na kolejne tomy jego serii staje się męką. Mam jednak nadzieję, że jeżeli już jest zapowiedź kolejnej części, to premiera nastąpi już niedługo. I że duet wróci razem, bo osobno nie wiedzie im się tak dobrze...

W końcówce „Zaginięcia” Chyłka popełniła największy grzech, jaki popełnić może adwokat – złamała tajemnicę adwokacką. W prawdziwym życiu po czymś takim, nie byłoby już dla niej miejsca w Palestrze, jednak w fikcyjnej rzeczywistości konsekwencje były pozornie mniej dotkliwe – Joanna musiała opuścić Kancelarię Żelazny & McVay i zacząć od nowa. Oprócz pracy, straciła jednak coś ważniejszego – zaufanie Zordona, który dotychczas darzył swoją patronkę nie tylko szacunkiem, ale wręcz uwielbieniem. Z dużą dozą niecierpliwości czekałam na kolejną przygodę prawników i zastanawiałam się jak autor wybrnie w tego impasu.

Kordian Oryński awansował. Ma już własny gabinet (i to nawet z oknem), a przed drzwiami wisi dumna tabliczka z jego imieniem i nazwiskiem. Nowy patron nie wzbudza w nim wielkiego respektu i wydaje się niesamowicie nudny, jednak Zordon postanawia skupić się na karierze i jak najszybciej wspinać się w kancelaryjnej hierarchii. Kiedy w jego ręce wpada sprawa ubezpieczeniowa, w której beneficjent polisy z dużym prawdopodobieństwem dopuścił się mordu na ubezpieczonych, chłopak myśli, że drzwi do sukcesu stanęły przed nim otworem. Tymczasem Joanna Chyłka spadła na prawnicze dno – zamiast luksusowego biurowca w centrum, zasiada teraz za biurkiem w boksie z poradami prawnymi w jednym z warszawskich supermarketów, niebezpiecznie blisko półek zapełnionych „małpkami”, po które wyjątkowo chętnie i często sięga. Nic nie zapowiada, że zagubiony mężczyzna, którego prawniczka niemal siłą ściąga do swojego boksu, będzie wkrótce jej klientem i oskarżonym w jednej z najgłośniejszych spraw…

„Rewizja” nie rozczarowuje. Remigiusz Mróz po raz kolejny udowadnia, że potrafi pisać niesamowicie wciągające historie i chyba pokuszę się o stwierdzenie, że to póki co moja ulubiona część przygód prawniczego duetu. Tym razem było nieco więcej prawa i procesu, a mniej kryminału i mordobicia Zordona (;)), ale cała historia wciągnęła mnie jeszcze bardziej, niż „Kasacja” czy „Zaginięcie”. Mogłabym przez chwilę popastwić się nad moim ulubionym autorem i popisać coś o prekluzji w cywilu, czy chwili wnioskowania o karę w karnym ale po co? Dla czytelników to w zasadzie obojętne, a książka nie jest protokołem z rozprawy, tylko fikcją stworzoną w celach rozrywkowych. Dodam tylko, że tym razem togi leżały jak ulał na kim trzeba;)

Kusi mnie, żeby napisać kilka zdań o rozwiązaniu intrygi i zakończeniu, ale obawiam się, że mogłabym zdradzić zbyt wiele. Napiszę więc tylko, że rozwiązanie kryminalnego wątku trochę mnie rozczarowało i póki co, nie jestem do niego przekonana, za to samo zakończenie? Genialne i całkowicie w stylu Mroza. Tylko on potrafi z końcówki książki zrobić to, czego niektórzy autorzy nie potrafią stworzyć w opasłych tomiskach.

Kto mnie zna albo chociaż regularnie czyta, wie, że Mrozem zarażam wszystkich w około. Mam nadzieję, że po premierze „Rewizji” do grona wiernych fanów autora dołączą kolejne osoby, a ja sama czekam na kolejne tomy tej serii i inne książki autora, ciesząc się, że jest on tak literacko płodny;)

W internecie aż się roi od pozytywnych opinii na temat książek Remigiusza Mroza. Coraz więcej czytelników ulega i sięga po jego powieści. W czym tkwi fenomen autora? Czy jego książki są rzeczywiście tak dobre jak wszyscy mówią?

Dochodzi do brutalnego morderstwa. Ofiarami są kobieta i jej córka, które zostały zgwałcone a później zamordowane. Pogrążony w żałobie mężczyzna romskiego pochodzenia składa wniosek o wypłacenie ich polisy na życie. Niestety ubezpieczyciel nie zamierza wypłacać pieniędzy, zwłaszcza że kwota jest ogromna – aż milion złotych. Dodatkowo mężczyzna zostaje oskarżony o zabójstwo swojej rodziny. Zrozpaczony szuka pomocy i tak trafia do Joanny Chyłki, która po odejściu z kancelarii Żelazny&McVay pracuje w boksie w supermarkecie gdzie udziela porad prawnych. Tymczasem to pracownicy Żelaznego&McVaya reprezentują firmę ubezpieczeniową która odmówiła wypłacenia polisy. Konrad Oryński, niegdyś bardzo bliski współpracownik Joanny będzie musiał zrobić wszystko aby jego klient odniósł zwycięstwo. Również Chyłka nie zamierza się poddać. Ma za zadanie wybronić Roma i udowodnić jego niewinność. Kto wygra w tym starciu?

Zwykle nie sięgam po książki o tematyce prawniczej, bojąc się prawniczego bełkotu i powolnego tempa akcji. I choć miałam pewne obawy w stosunku do „Rewizji” szybko się ich pozbyłam. Akcja jest niesamowicie płynna i zaskakująca. Od samego początku dużo się dzieje, a w miarę przebiegu wydarzeń pojawiają się nowe okoliczności które dodatkowo nakręcają czytelnika, wzbudzając ogromną ciekawość i zainteresowanie. To co od razu rzuca się w oczy, to lekkość pióra autora. Remigiusz Mróz pisze niezwykle płynnie i lekko, lawiruje między wydarzeniami podsuwając nam mylne tropy, by za chwilę wprowadzić nowe elementy, które budzą dezorientację i wątpliwości. I jak się okazuje rozwiązanie zagadki wcale nie jest takie proste, jak na początku mogliśmy sądzić.

W każdej książce ważnym elementem są bohaterowie. W końcu to oni nadają powieści charakteru i wyrazistości. U Remigiusza Mroza wszystko jest dopracowane w najmniejszym szczególe. Postacie są barwne i zróżnicowane. Autor w mistrzowski sposób tworzy portrety swoich bohaterów nadając im zróżnicowane cechy charakteru. Zauważyłam również, że ma tendencje do tego aby za bardzo ich nie oszczędzać. Rzuca ich na głęboką wodę, często podkłada kłody pod nogi, a nawet sprowadza na samo dno. Mam na myśli tu przede wszystkim Chyłkę, która zmaga się z ogromnym uzależnieniem. Właściwie przez cały czas jest pod wpływem alkoholu, co skutecznie wpływa na jakość jej życia. Choć mówiąc szczerze, ona wcale nie dostrzega problemu. Gdy coś ją przytłacza, gdy nie może sobie poradzić z nadchodzącym kacem, zawsze ma w zanadrzu butelkę w wysokoprocentowym trunkiem. Nie będę ukrywać, że w niektórych momentach trochę raziło mnie to w oczy, jednak zdaję sobie sprawę, że jest to element wizerunku bohaterki. Mam nadzieję, że w następnym tomie Joanna wróci na prostą i w pełni pokaże na co ją stać. Choć i tak w przypadku „Rewizji” dała wyśmienity pokaz swoich prawniczych możliwości. Nie da się zaprzeczyć, że Joanna Chyłka to niezwykle inteligentna, przebiegła i mistrzowsko wykreowana postać.

„Rewizja” to książka która potrafi zaskoczyć i wprowadzić czytelnika w stan zdumienia. Jestem zachwycona genialną kreacją bohaterów, szybkim tempem akcji i oryginalną fabułą, która na każdym kroku zadziwia. Książkę pochłonęłam w tempie ekspresowym, a zakończenie sprawiło, że nabrałam ochoty na więcej. Remigiusz Mróz wie jak zaintrygować czytelnika i jak uzależnić go od swoich książek. Nie dziwie się już, skąd bierze się tyle pozytywnych opinii na temat jego twórczości. A przede wszystkim, w końcu zrozumiałam jego fenomen. Jestem zachwycona i w pełni usatysfakcjonowana z lektury. „Rewizja” to fenomenalnie napisana powieść, a sam autor to mistrz powieści kryminalnych i sensacyjnych. Bez dwóch zdań – polecam!