Sedinum. Wiadomość z podziemi

Szczecin, stolica województwa zachodniopomorskiego. Szczecin – po łacinie Sedinum. Jak wiele miast w Polsce ma swoje tajemnice, nie wszystkie odkryte. Tymi sekretami zajął się wprawnie Leszek Herman, architekt, szczecinianin. Sam przyznał, że powieść wyszła trochę przez przypadek:

"- To wcale nie miała być powieść tylko... strona internetowa. Jestem architektem, specjalizującym się w konserwacji zabytków. To pozwala mi docierać do miejsc i materiałów historycznych, do których zwyczajnym ludziom trudno dotrzeć. Mam znajomą, która prowadzi popularny portal „Kocham Szczecin" i ona podsunęła mi pomysł utworzenia strony o tajemnicach Szczecina. Potem pomyślałem: a może jednak napisać książkę? I jakoś mi się fabuła urodziła..."

Leszek Herman został okrzyknięty polskim Danem Brownem. Z jednej strony to dobrze, bo być porównywanym do tak poczytnego pisarza chyba jest zaszczytem. Z drugiej zaś, lepiej zostać polskim Leszkiem Hermanem i nie mieć doszytej żadnej łatki. Tym bardziej na starcie. Jednak przyznać muszę, że coś tam z Browna w tej powieści jest. Bo mamy taki oto schemacik: tajemnice, trupy, zagadki… historia.

"W spokojny, piątkowy wieczór, w samym centrum miasta zapada się parking podziemny niedawno wzniesionego biurowca. Katastrofa budowlana odsłania nieznane podziemia, w których od końca wojny stoi wrak niemieckiej wojskowej ciężarówki. Za podziurawioną kulami szybą szoferki tkwi trup kierowcy, a na pace znajduje się ładunek, który wywraca do góry nogami spokojne życie kilku osób – architekta, który musiał się tutaj znaleźć z racji pełnionej funkcji, dziennikarki, która zostając po godzinach w redakcji mimowolnie stała się uczestniczką wydarzeń oraz potomka starej, pomorskiej rodziny, który na wieść o katastrofie przybywa do miasta swoich przodków – wszyscy wpadają w wir nieprawdopodobnej historii."

Katastrofa budowlana, tajemnica wskazująca na okres II wojny światowej, a może i wcześniej, niejeden nieboszczyk i średniowieczny sarkofag. Rozwiązywanie mnożących się sekretów przypada trójce młodych bohaterów: dziennikarce Paulinie, architektowi Igorowi i arystokracie Johannowi. Świetnie opisany Szczecin i region z jego historią, legendami, atrakcjami turystycznymi. Tajemniczy prześladowcy, nazistowska tajemnica, masoni, Gryfici i templariusze… oraz szyfry i stara mapa. Zdaję sobie sprawę, że dużo tego wszystkiego, ale należy pamiętać, że powieść ma prawie osiemset stron. Nasuwa się tylko pytanie, czy książkę tę oceniać w kategorii thrillera, którym niewątpliwie jest, czy też jako przygodówkę, którą jest bardziej. Postawiłabym jednak na powieść przygodowo-sensacyjną, z elementami historii.

"Mapa miała jakieś czterdzieści na pięćdziesiąt centymetrów, wykonana na pergaminie, dawniej zachwycająca bogactwem kolorów i fragmentami pokrytymi prawdziwym złotem, teraz była spatynowana i przyblakła. Przywodziła na myśl stare dokumenty, wykonywane ręcznie, nierzadko latami, przez sumiennych skrybów w niedostępnych klasztorach. Miała magiczną siłę zakrzywiania czasoprzestrzeni, tak jakby wpatrując się w nią, można było na chwilę przenieść się w czasie i dostrzec przeszłość, z której się wyłoniła."

Sedinum. Wiadomość z podziemi to bardzo obszerna książka i aż dziw bierze, bo to przecież jest debiut Leszka Hermana. Można się przyczepić do paru spraw, ale po co? Debiut powinien być oceniany trochę inaczej, choć ta książka broni się sama. Kawał pracy włożył autor, aby wszystko miało ręce i nogi i trzymało się „kupy”. Może jest trochę jak w przygodach Indiany Jonesa, chwilami za łatwo, za szybko, ale przecież to powieść przygodowo-sensacyjna, więc ma rozerwać i trzymać w napięciu – z tego zadania się z powodzeniem wywiązuje.

Jestem przekonana, że nie tylko szczecinianom powieść przypadnie do gustu. Ja ze Szczecina nie jestem, a bawiłam się przednio. Było ciekawie, intrygująco, niebezpiecznie i tajemniczo. Książka czytała się praktycznie sama, ja tylko przewracałam kartki. Mam nadzieję, że Leszek Herman napisze jeszcze niejedną powieść, która będzie cieszyła się nie mniejszym powodzeniem co Sedinum. Wiadomość z podziemi. A może autor pokusi się o zbadanie innych miejsc na mapie Polski? W końcu wiele można by napisać o niektórych miejscowościach i miastach. Kraj nasz wszak tajemnicami stoi.

"Tak się przyzwyczaiłaś do bylejakości tego miasta, do tych różowych bloków (...) To my zrobiliśmy z tego miasta blokowisko, my rozebraliśmy teatr, stare miasto, to my odsunęliśmy Szczecin od rzeki. Żyjemy tu, nic nie wiedząc o jego byłych mieszkańcach, nie znając jego historii i uważając Szczecin za prowincję, za jakieś byle jakie miejsce, w którym nic się nie może zdarzyć. A przecież to nie jest byle jakie miejsce. Tutaj urodziły się caryca Katarzyna Wielka i caryca Maria Piotrowna, tutaj powstawały największe transatlantyki. To w tym mieście odbywały się pierwsze loty braci Wright, to tutaj lądował Hindenburg. Mamy najstarsze na świecie kino. To miasto jeszcze przed wojną uchodziło za jedno z najpiękniejszych w północnej Europie."

Sądzę, że nie pozostaje mi nic innego, jak zaprosić was do przeżycia przygody i odkrywania sekretów z bohaterami powieści Sedinum. Wiadomość z podziemi. Jeśli lubicie a) książki Dana Browna i Philippa Vandenberga; b) powieści przygodowe i sensacyjne; c) odkrywać tajemnice i bawić się szyframi, to jest to powieść dla was. Nie zastanawiajcie się długo, przeczytajcie Sedinum już teraz. Świetnie nada się do czytania w parku, na działce, tym bardziej, że robi się coraz cieplej. A ja wam szczerze polecam.

https://monweg.blogspot.com/2016/05/sedinum-wiadomosc-z-podziemi-leszek.html

"Cudze chwalicie swego nie znacie" ten słynny cytat Jachowicza w pełni odzwierciedla moje odczucia po przeczytaniu Sedinum. Człowiek goni po świecie (w moim przypadku dosłownie) i nie ma czasu docenić tego co ma tuż pod nosem. Z przykrością, a zarazem ze wstydem muszę przyznać jak mało wiem o mieście w którym się urodziłam i spędziłam połowę swego życia. Dzięki tej powieści miałam okazję znacznie uzupełnić wiedzę na temat Szczecina i okolic, a przede wszystkim jego historii. Podziwiam ludzi takich jak Leszek Herman, którzy potrafią się oddać pasji i ją rozwijać, na co dowodem jest ta oto książka.

"W spokojny, piątkowy wieczór, w samym centrum miasta zapada się parking podziemny niedawno wzniesionego biurowca. Katastrofa budowlana odsłania nieznane podziemia, w których od końca wojny stoi wrak niemieckiej, wojskowej ciężarówki. Za, podziurawioną kulami szybą szoferki tkwi trup kierowcy, a na pace znajduje się ładunek, który wywraca do góry nogami spokojne życie kilku osób – architekta, który musiał się tutaj znaleźć z racji pełnionej funkcji, dziennikarki, która, zostając po godzinach w redakcji, mimowolnie stała się uczestniczką wydarzeń oraz potomka starej, pomorskiej rodziny, który na wieść o katastrofie przybywa do miasta swoich przodków.?

Ścieżki trojga nieznajomych łączy, niewinna początkowo, misja odkrycia tożsamości nieboszczyka. Okoliczności zaczynają się jednak coraz bardziej komplikować, a pojawiające się nowe pytania zmuszają ich do zagłębienia się w trudnej i pogmatwanej historii miasta i poszukiwania okruchów wydarzeń sprzed wielu wieków.

Dopóki jedynymi problemami, które mają na głowie są demoniczna była żona, nadopiekuńcza matka czy wścibski szef nie jest tak źle. Gdy w lochach znajduje się jednak kolejny nieboszczyk, sprawy przybierają poważniejszy obrót. Na scenę wchodzą tajemniczy prześladowcy, a w tle pojawia się nazistowska tajemnica, w którą zamieszany był Werwolf.

Tymczasem, na krystalicznie czyste od tygodni niebo zaczynają ściągać coraz ciemniejsze chmury.

Do miasta zbliża się burza, jakiej bardzo dawno tutaj nie było…"

Leszek Herman to szczeciński architekt, pasjonat historii, "wie o Szczecinie i okolicach więcej niż niejeden zawodowy przewodnik".

W dobie wszechobecnej grafomanii, powieści sprawiających wrażenie pisanych przez przedszkolaka, okazuje się, że jednak można trafić na bardzo dobry debiut. Nie będę się rozwodzić na temat stylu autora i kreacji bohaterów, bowiem od strony technicznej, moim skromnym zdaniem, książka jest bez zarzutu. Niezmiennie i od zawsze zachwyca mnie używanie przez autorów ładnej i poprawnej polszczyzny (co w dzisiejszych czasach nie jest takie oczywiste), pan Herman nie zawiódł i w tej materii. Nie zamierzam również porównywać go do Dana Browna (Dan mógłby wypaść blado ;)) choć akcja powieści przypomina nieco Kod Leonarda da Vinci. Całkowicie zgadzam się z autorem, że Sedinum bardziej odpowiada stylowi awanturniczych i przygodowych powieści Joanny Chmielewskiej.

„Dlaczego nie miałoby wydarzyć się tutaj nic ekscytującego? To nie Szczecin jest byle jaki, tylko my, jego aktualni mieszkańcy!”

"Sedinum - Wiadomość z podziemi". Thriller, sensacja, kryminał i niesamowita przygoda. Dla trójki bohaterów to podróż przez odmęty historii, począwszy od starożytnego Egiptu, poprzez średniowiecze, czasy panowania Książąt Pomorskich, po drugą wojnę światową i teraźniejszość. Dobrze skonstruowana fabuła usiana intrygami, zagadkami i łamigłówkami, rozwiązanie, których nie raz doprowadza naszych bohaterów do balansowania na granicy prawa. Stawia w sytuacjach kiedy niejednokrotnie ocierają się nawet o śmierć. Pomimo takich niedogodności nasi bohaterowie nie tracą jednak rezonu i poczucia humoru, co nadaje powieści lekkości. Książka mogłaby śmiało służyć również za przewodnik po Szczecinie i okolicach. Uwielbiam czytać książki, których akcja rozgrywa się w miejscach, które znam, choć zdarza się to niezbyt często. Dzięki Sedinum miałam okazję odkryć od nowa dobrze znane mi i ciekawe miejsca w Szczecinie, które teraz stały się jeszcze bardziej interesujące. Poznałam wiele fascynujących ciekawostek dotyczących niektórych zabytków i lokalizacji, o których podejrzewam, że nie tylko ja nie miałam pojęcia.

Polecam tę książkę wszystkim tym, którzy lubią zgłębiać wydarzenia zapisane na kartach historii. Mieszkańcom Szczecina, którzy być może tak jak ja odkryją dla siebie coś nowego o swoim mieście, a przede wszystkim miłośnikom powieści sensacyjno kryminalnych. Jestem pewna, że znajdą tu wszystko to co powinno znajdować się w książkach z tej kategorii. Generalnie nie jestem wielką fanką tego gatunku, mimo to z przyjemnością przeczytałam tę powieść i mogę sobie nawet wyobrazić, że kiedyś zasiądę przed ekranem kinowym i obejrzę film nakręcony na podstawie "Sedinum - wiadomość z podziemi" Leszka Hermana........ i już wiem nawet kto mógłby zagrać główną rolę ;)

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Muza.

„Ars est celare artem.”

„Sztuką jest ukryć sztukę”

/Owidiusz/

Ostatnimi czasy media huczały o znalezionych podziemiach kryjących powojenne skarby. Dzieła sztuki, skarby, bomby czy tajemnicze pociągi – oczyma wyobraźni widzimy to, co być może faktycznie znajduje się pod powierzchnią ziemi. Wszak zwolennicy Hitlera nie przepuszczali żadnych okazji na pozyskanie wartościowych rzeczy, a o miejscach ich ukrycia krążyły i wciąż krążą rozliczne legendy – mniej czy też i bardziej prawdziwe. Co byście jednak powiedzieli na to, gdyby chowające się dotąd podziemia same postanowiły dać o sobie znać? Co, gdyby uchyliły rąbek potężnego sekretu mogącego oszołomić nie tylko historyków czy konserwatorów zabytków, ale także zmienić czyjeś życie? Zapraszam do Szczecina, dotąd zwykłego miasta, które wstrząśnięte niemałym odkryciem już nigdy nie będzie takie samo. Przed Wami „Sedinum”, obszerne tomiszcze, które zabierze Was w przygodę życia, a Leszek Herman postara się, byście o niej pamiętali przez bardzo długi czas.

W Szczecinie dochodzi do katastrofalnego w skutkach wydarzenia. W nowoczesnym, niedawno zbudowanym biurowcu zapada się parking, jednakże ze względu na wieczorną porę, na szczęście obywa się bez ludzkich ofiar. To jednak nie kwestia felernej konstrukcji wywołuje poruszenie, a odkrycie, do którego przypadkowo dochodzi. Otóż okazuje się, że pod zawaloną budowlą znajdują się podziemia kryjące nietypową pozostałość wojenną. Stara, ostrzelana niemiecka ciężarówka wyposażona w siedzącego za kierownicą trupa to jeszcze nic w porównaniu z tym, co zawiera paka. Właśnie tam znajduje się zapomniana, zakurzona skrzynia z dziwnymi, niezrozumiałymi napisami. Wkrótce okazuje się, że nie jest to zwykłe pudło, a bardzo cenny sarkofag. Dziwne znalezisko uruchamia lawinę zaciekawienia, a w pościg odkrycia tożsamości znaleziska wyruszają nie tylko ci mający dobre intencje. Młoda dziennikarka, architekt budynku oraz człowiek wiedziony historią opowiedzianą przez dziadka. Wszystkich łączy to samo – pragnienie odkrycia pełnej zagadek tajemnicy, ale czy są oni jedynymi osobami, którym na tym zależy?

Jednakże nikt nie ma pojęcia, jak pełna wrażeń i niebezpieczeństw może okazać się ta misja. Otóż w niedługim czasie pojawia się kolejny nieboszczyk – tym razem całkiem „świeży”. Stróż pełniący wartę na wejściu do podziemi zostaje bowiem przedwcześnie pozbawiony życia. Kim zatem jest człowiek, który w dążeniu do celu potrafi nawet zabić? Rozpoczyna się wyścig z czasem, gra, której finału tak naprawdę nikt nie potrafi przewidzieć.

Informacja o zagadkowych podziemiach dość szybko wychodzi na światło dzienne. Nagłówek gazety głoszący o pojawieniu się ciężarówki i zamordowanego przed laty człowieka wprawia w osłupienie, a jednak gdzieś tam pojawiają się i tacy, którzy się tego spodziewali. Igor, architekt i znajomy właściciela budynku poznaje niejaką Paulinę – dziennikarkę pragnącą wykorzystać owo wydarzenie do rozwoju własnej kariery. Wkrótce do tej dwójki dochodzi Johann, mężczyzna noszący w umyśle opowieść przekazaną przez dziadka, która chociaż kiedyś brzmiała absurdalnie, teraz zaczyna mieć coraz bardziej klarowną i sensowną treść. Zdeterminowani i pełni pomysłów ludzie pragną rozstrzygnąć kwestię starego sarkofagu. Okazuje się, że należy on do niejakiego Barmina, a ta informacja staje się początkiem wielkiej zagadki – pełnej symboli, legend i szyfrów – której rozwiązanie okaże się skomplikowane i z pewnością niespodziewane. Wiedzeni kilkoma wskazówkami i wykradzionym trupowi, starym listem, muszą się spieszyć. Tutaj ceną jest nie tylko rozwikłanie tajemnicy odkrycia, ale także ich życie.

W świat starych, liczących setki lat egipskich symboli, w krąg planów i map, reliefów, szyfrów i mających znaczenie legend wkraczają ludzie, których codzienność toczyła się dotąd raczej z dala od takich tematów. Historia ożywa i staje się coraz bardziej namacalna, pragnąc ujawnić kolejną ze swoich tajemnic. Nie dzieli się jednak nią tak łatwo. Pojawiają się listy, łacińskie sentencje, szeregi liczb i setki domysłów. Wkrótce zaś okazuje się, że w grę wchodzą masońskie wpływy i chowane w obrazach przekazy. Czy beztrosko rozpoczynająca się misja nie przekroczy możliwości tych, którzy staną twarzą w twarz z potężnym sekretem i mającym uderzające znaczenie rozwiązaniem?

„Sedinum” to powieść kryminalno-przygodowa zawierająca także elementy powieści obyczajowej . Autor, sięgając do historii, planuje misternie skonstruowaną fabułę łączącą przeszłość pozornie zwykłego miasta, jakim jest Szczecin, z teraźniejszością, przepełnioną prowadzonym przez amatorów śledztwem. Powolnie stawiane kroki, chociaż początkowo nie zapowiadają niczego szczególnego, wkrótce prowadzą bohaterów do coraz większych zagadek. Cała zaś historia zostaje ukazana z różnych perspektyw, bo chociaż książka posiada jednego bohatera w trzeciej osobie liczby pojedynczej, to jednak co jakiś czas dotyka życia to Pauliny, to Igora czy też kogoś zupełnie innego.

Wątek kryminalny, tajemnica przeszłości, misja włączająca stos zaszyfrowanych wiadomości. Klimat powieści porywa od samego początku i prowadzi ścieżką zaciekawienia do samego końca – ostatniej strony zwieńczonej epilogiem. Leszek Herman nie szczędzi szczegółowych opisów. Słowa obrazujące każdą z sytuacji okazują się jednak bezcenne, ponieważ w przypadku takich treści niczego nie można pominąć. Wraz z pierwszą stroną czytelnik trafia więc w świat, którego bohaterem, na jakiś czas, z pewnością chciałby się stać. Niczym tropiciel tajemnic, podąża w ślad za Igorem, Pauliną i Johannem, próbując rozwiązać niektóre z niejasności samodzielnie. Książka, za co ja jestem ogromnie wdzięczna, zawiera sporą ilość obrazów symboli, kodów czy znaków. Dzięki temu można dokładnie przyjrzeć się temu, z czym mierzą się bohaterowie powieści. Nawet się nie obejrzycie kiedy przebrniecie przez te 800 stron. Obszerność książki to w tym przypadku ogromna zaleta, ponieważ bogata, literacka uczta trwa dłużej i nie ma tutaj mowy o jakiejkolwiek nudzie. Jedyna nękająca mnie sprawa to boląca ręka, bo kiedy musiałam z książką się przemieszczać, momentami nie było tak łatwo. A jednak w gąszczu wielu pozytywnych cech ta maleńka wada zanika.

Mamy swojego Dana Browna, ponieważ historia zafundowana przez polskiego autora w wielu przypadkach przywodziła mi na myśl książki autorstwa mistrza. Takie określenie nie jest jednak zbiegiem okoliczności, a w pełni zasłużonym porównaniem, bo uważam, że „Sedinum” to powieść niemniej interesująca niż „Kod Leonarda da Vinci” czy „Inferno”. Doskonała akcja, porywające fragmenty, pasjonująca tajemnica i zdeterminowani, wyraziści bohaterowie z historią miasta w tle. TAK, TAK, TAK – „Sedinum” to jest właśnie to. Kiedy książka znajdzie się w Waszych dłoniach poczujecie dreszczyk emocji, a kiedy zanurzycie się w jej treści doświadczycie tego, o czym mówię. Lubicie podróże w przeszłość i wychodzące niczym grzyby po deszczu tajemnice skropione nutą kryminału? Wyruszcie zatem na wyprawę, najpierw do księgarni, później w głąb niezapomnianej fabuły, bo o wrażeniach spędzonych u jej boku nie zapomnicie jeszcze przez długi czas.