Urok Grace'ów

Każdy z nas, kiedy trafia do nowego miejsca zamieszkania i nowej szkoły chce być w centrum zainteresowania i być szanowany. Kwestia oczywiście nowych kolegów z klasy jest priorytetem, bo kto nie chce mieć przyjaciela na całe swoje szkolne życie?

River właśnie trafia do szkoły gdzie rządzi wspaniałe rodzeństwo Grace’ów.

Summer, Thalia i Fenrin, to rodzeństwo zawsze w centrum uwagi i każdy, kto chodzi do tej szkoły stara się chociaż o jednodniowe ich zainteresowanie.

Jednak nowo przybyła River stara się małymi kroczkami zainteresować sobą wszystkich troje. Ponieważ sama także chce być blisko nich i obracać się w kręgu zainteresowania rodzeństwa.

Pierwszym z trojga okazuje się Fenrin, chłopak który uchodzi za najprzystojniejszego i najfajniejszego ze szkoły. Swoją postawą, która oznacza zimną osobę, dziewczyna stara się nie zepsuć tego co udało jej się uzyskać, w końcu zasiada przy stole rodzeństwa.

Stara się nie popełniać błędów z przeszłości, które do teraz ukrywa, bo przecież to właśnie przez nią musieli się przeprowadzić do innego miasta.

Coraz częściej przebywając ze wspaniałym rodzeństwem, River dowiaduje się bardzo ciekawych rzeczy związanych z przeszłością trójki.

Podczas dziewiątych urodzin bliźniąt – Fenrina i Thalii, zdarzył się pewny wypadek, który osądził całą rodzinę. Po całym mieście chodzi plotka, że tak samo jak rodzeństwo, i rodzice mają umiejętności magiczne. Mieszkając właśnie tam cała rodzina sprowadziła na miasteczko złą klątwę przez, którą dzieją się dziwne rzeczy.

Wkrótce River dowiaduje się, że zainteresowanie nią rodzeństwa wynika z tego, że dziewczyna jest dla nich tak jakby słońcem i świeci się, co oni tłumaczą widzeniem tego.

Pewnego razu nastolatka tak bardzo wierzy w to, że zakłada swoją własną księgę czarów i odkrywa, że podobnie jak rodzeństwo ma umiejętności magiczne.

Po przeczytaniu książki wydaje się jakby to był tylko jeden tom i na tym koniec, lecz szczerze w to wątpię, ponieważ na grzbiecie książki można zauważyć napis pierwszy tom i łatwo wydedukować, że będą następne.

Podczas czytania w fabule wyskakują pewne zadziewające fakty, które albo umilają, albo też pogarszają historię.

Ogólnie książka tak jakoś średnio mi się spodobała, ale może kiedy poczekam, wyjdzie następny tom, który okaże się lepszy od pierwszego.

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją książki, która zachęciła mnie do siebie przede wszystkim swoją piękną okładką, ale także intrygującym opisem. Zastanawiałam się czy "Urok Grace'ów" będzie kolejną przeciętną młodzieżówką czy może odnajdę w niej coś co wyróżni ją na tle innych książek skierowanych do młodzieży. Kiedy tylko powieść trafiła w moje ręce, nie mogłam doczekać się jej lektury. W końcu nadszedł czas, aby poznać twórczość Laure Eve, a dzięki temu teraz wy możecie zapoznać się z moją opinią na temat "Uroku Grace'ów". Czy autorce udało się mnie zachwycić? Czy historia głównej bohaterki pozostanie na długo w mojej pamięci? Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

River jest nową uczennicą liceum, szybko jednak zauważa, że szkołą rządzi rodzeństwo Grace'ów. Każdy pragnie się do nich zbliżyć i za wszelką cenę się z nimi zaprzyjaźnić. Krążą plotki, że rodzina Grace'ów włada magią i choć nie każdy w to wierzy, nie można zaprzeczyć, że wokół rodzeństwa unosi się jakaś tajemnicza aura. To właśnie dlatego River tak bardzo zależy na przyjaźni Summer, Thalii oraz Fenrina. Dziewczyna zaczyna fascynować się magią, kupuje książki, które mają pomóc jej oswoić zaklęcia. Bohaterka popada w niezdrową obsesję na punkcie Grace'ów. Nikt nie domyśla się, że z pozoru przeciętna River także skrywa swoje mroczne tajemnice. Czy igranie z magią może okazać się dla bohaterów niebezpieczne? Do czego doprowadzą sekrety i zaklęcia? Czy komuś wkrótce stanie się krzywda?

Fabuła książki jest dosyć ciekawa choć niestety niezaprzeczalnie mało oryginalna. Magia, czary i zaklęcia - to wszystko już nie raz pojawiło się w powieściach dla młodzieży i odniosło duży sukces. Jednak czy taka tematyka nie jest wykorzystywana zbyt często? To już zależy od waszego podejścia i oczekiwań względem danej książki. Jeśli chodzi o mnie to absolutnie nie przeszkadzało mi ponowne spotkanie z jakąkolwiek formą magii, dlatego powieść czytało mi się bardzo przyjemnie. Przez pierwsze kilkadziesiąt stron raczej niewiele się dzieje i myślę, że niektórzy czytelnicy mogą poczuć niewielkie znudzenie. Pod koniec książki akcja znacząco nabiera tempa, a wydarzenia stają się naprawdę interesujące. Według mnie zakończenie wynagradza każdy niezbyt emocjonujący rozdział i warto przeczytać "Urok Grace'ów" chociażby tylko po to, aby przekonać się jak zakończą się losy River i jaką mroczną tajemnicę skrywa główna bohaterka.

Bohaterowie są dosyć słabo wykreowani i choć różnią się między sobą to ich charaktery nie są zbyt mocno rozbudowane. River jest postacią, którą z jednej strony polubiłam, ale jej zachowanie często bardzo mnie irytowało. Z kolei rodzeństwo Grace'ów od samego początku nie wzbudziło mojej sympatii. Denerwowało mnie, że cała szkoła uważała Summer, Thalię i Fenrina za kogoś lepszego i ważniejszego od reszty. Całe szczęście na samym końcu okazało się, że bohaterowie "Uroku Grace'ów" wcale nie są tacy prostolinijni jak z początku mi się wydawało. Sekrety, które wyszły na jaw skutecznie ubarwiły występujące w tej powieści osobowości.

Język, którym posługuje się autorka jest prosty i skierowany głównie do młodzieży. Jestem pewna, że absolutnie każdy poradzi sobie ze zrozumieniem fabuły i śledzeniem aktualnie toczących się wydarzeń. Momentami miałam wrażenie, że Laure Eve na siłę stara się wprowadzić młodzieżowe odzywki i wyrazy, tak aby jeszcze dobitniej pokazać do kogo skierowana jest jej powieść. Osobiście mi to nie przeszkadzało jakoś szczególnie, ale wiem, że dla wielu z was może to być mocno uciążliwe. Książkę czyta się błyskawicznie i muszę przyznać, że nawet nie zauważyłam kiedy dotarłam do ostatniego rozdziału.

Podsumowując - "Urok Grace'ów" to niezbyt ambitna lektura, a jej wykonanie pozostawia wiele do życzenia, jednak czas, który z nią spędziłam był tak przyjemny, że nie żałuję ani jednej sekundy spędzonej z główną bohaterką. Jeśli lubicie lekkie, niezobowiązujące historie, które z pewnością nie zostaną na długo w waszej pamięci - myślę, że twórczość Laure Eve jest świetną opcją do rozważenia.

Lauren Eve jest dzieckiem dwóch kultur, taką francusko-brytyjską hybrydą. Dorastała w Kornwalii, miejscu przesyconym magią. Lubi Jeana-Claude Van Damme’a, Terry’ego Pratchetta i ciasto czekoladowe.

Pamiętacie Zmierzch Stephenie Meyer? Od początku opowieści Lauren Eve miałam nieodparte wrażenie, że gdzieś już to było. Może nie dosłownie, ale jednak. I w przypadku Zmierzchu i Uroku Grace’ów znaczącą rolę dla fabuły ma rodzina, do której chyba każdy chciałby się zbliżyć, ogrzać się w ich blasku, jednocześnie się ich bojąc. Cullenowie i Grace’owie trochę podobni, a jednak całkiem różni. Jedni są wampirami, drugich posądza się o czary. Obie rodziny są wpływowe, bajecznie bogate, a ich członkowie są piękni. Ale dość porównań, choć znalazły by się i inne.

Główną bohaterką i jednocześnie narratorką książki jest piętnastoletnia River. Dziewczynę, jak wielu przed nią fascynuje rodzeństwo Grace’ów: Summer, Thalia i Fenrin, które nieoficjalnie trzęsie całą szkołą. River jest w szkole nowa i samotna i chciałaby móc się do nich zbliżyć, szczególnie do Fenrina, do którego wzdychają (nie tylko po cichu) również inne uczennice. Czy to się jej uda? I co z tego wyniknie?

Lauren Eve miała nawet niezły pomysł na powieść, ale gorzej jej poszło z jego realizacją. Bardzo nie lubię zmarnowanego potencjału, a właśnie tutaj się z tym zetknęłam. Zdecydowanie coś w tej książce nie gra. Na pewno jest to postać River, która od samego początku mocno mnie irytowała. Chwilami naprawdę nie wiedziałam o co chodzi dziewczynie.

Pierwsza połowa opowieści ciągnie się jak przysłowiowe flaki z olejem. Gdyby nie to, że zawsze staram się z całych sił żeby nie rzucić książką w kąt, nigdy nie dowiedziałabym się jak ta historia się kończy. Druga połowa ratuje powieść, ale jednak niesmak pozostaje. I dopiero tak naprawdę w drugiej połowie coś drga i zaczyna się dziać. Na pochwałę może zasługiwać tylko zbudowanie bardzo ciekawej, dusznej, mrocznej i nasyconej magią atmosfery.

Powiem wam, że ciężko czyta się książkę, gdy od początku nie lubi się jej bohaterów. Tak miałam w przypadku Uroku Gace’ów. Nie potrafiłam się zmusić, żeby darzyć kogokolwiek sympatią. Wyniosła i chłodna Thalia; niejednoznaczny Fenrin; Summer, której postępowanie wydaje się dziwne. I główna bohaterka, która powinna zespajać historię, ale chyba udaje jej się tylko wszystko psuć.

Lauren Eve wyszła jedna rzecz. Otóż mam na myśli pewną tajemniczość i niedopowiedzenia. Lubię takie klimaty w książkach. Ale nie można budować opinii na podstawie tak niewielkiego lubienia. Pozostaje mi mieć nadzieję, że drugi tom– tak jest drugi i być może również zostanie przetłumaczony – będzie lepszy, choć z doświadczenia wiem, że drugie spotkania z tymi samymi bohaterami bardzo rzadko wypadają dobrze. Ale trzeba mieć nadzieję.

Urok Grace’ów jest taką książką, która powinna otrzymać dwie oceny. Wyraźny podział na dwie części ułatwiłby ich wystawienie. Gdyby można było przeczytać tylko drugą część, to doradzałabym pominięcie pierwszej, ale niestety tak się nie da. Coś tam jednak zostało przemycone na początku opowieści, bez czego nie da się przebrnąć przez resztę książki.

Niektórzy z was wiedzą, że jestem książkowym masochistą, więc zapewne sięgnę po drugi tom opowiadający o River i rodzinie Grace’ów. Żywię nadzieję, że coś się zmieni i bardziej polubię główną bohaterkę. I w tym momencie mam problem, bo z reguły polecam przeczytaną powieść innym. W tym przypadku nie wiem co zrobić i najlepiej będzie jeśli decyzję czytać czy nie pozostawię wam.

Książka, o której dziś opowiem zainteresowała mnie z dwóch powodów. Po pierwsze, według mnie ma przepiękną oprawę graficzną. Czy tylko mnie te rozchodzące się promienie przypominają zagraniczną okładkę „Oddam ci słońce”? Po drugie byłam bardzo ciekawa treści. Z opisu, który przeczytałam byłam trochę niepewna czego mam się spodziewać, bo niby jest coś o magii, ale w zasadzie nikt w to nie wierzy, bardziej chodzi o wpływy, pieniądze, czy rzeczywiście w tej książce znajdziemy treści okultystyczne?

Trochę trudno mi opisać tę książkę, bo dla mnie była ona po prostu nijaka. Zero akcji, zero jakiegokolwiek napięcia i do tego słabo napisane. Na początku trudno było mi się wbić w fabułę, w cały ten świat Grace’ów, a to wszystko przez ciągłe tajemnice. Nie dość, że tytułowych Grace’ów trudno było przejrzeć to na dodatek główna bohaterka coś ukrywała. Niestety Laure Eve nie popisała się swoim kunsztem pisarskim, ponieważ ten jej sekret w żadnym stopniu nie przyciągnął mnie do tej powieści i poznania wszystkich tajemnic i niedomówień, a jeszcze zirytował. Cały pomysł na fabułę, na opowieść i bohaterów nie byłby taki zły, tę lekturę da się przegryźć. Nie zrozumcie mnie też źle, ta książka zła nie była, ona po prostu była nijaka, jak już wspomniałam. Myślę, że za pół roku po prostu zapomnę, że w ogóle trzymałam ją w rękach. Wracając do pomysłu, to wszystko zapowiadało naprawdę intrygującą historię, jednak wykonanie tego wszystkiego nie było najlepsze. Fakt, który mnie mocno zainteresował to całe nawiązanie do „Zmierzchu”. Cicha dziewczyna przyjeżdża do miasta i chce się przypodobać sławnemu rodzeństwu, które skoczyłoby za sobą w ogień. Zastanawiałam się czy autorka nie przesadzi z tym wzorowaniem się na jednej z moich ukochanych serii, ale można powiedzieć, że w trakcie książki gdzieś tam te porównania się urwały. Dlatego tu nie mam do czego się przyczepić. Może warto teraz wspomnieć o głównej bohaterce? River to jedna z najbardziej upierdliwych i irytujących postaci. Może nie przebija Cameron z „Czerwonej królowej”, czy Julii z „Dotyku Julii”, ale ona też nie pomagała mi w czytaniu tej powieści. Na początku należy wspomnieć, że to osoba totalnie pozbawiona osobowości. Jest ona jak dziewczyna, która musi egzystować w tym okrutnym świecie, wszystko jest okropne, a ona obwinia się, że nie potrafi być pewna siebie i w zasadzie jedynym jej celem jest przypodobanie się Grace’om. Można powiedzieć, że od kiedy ich poznała zaczęła tak naprawdę uczestniczyć w swoim życiu, nie tylko ciałem, ale też duchem. Jednak jeśli myślicie, że z czasem kształtuje swoją osobowość to niestety Was zmartwię, bo nie. Szczerze? Niestety muszę powiedzieć, że nie polecam tej książki. Nie pomoże Wam nawet się zrelaksować podczas lektury, a jest ona po prostu jednym z największych przeciętniaków.

Grace’owie rządzą nie tylko liceum, ale i całym miasteczkiem. Wzbudzają ogromne zainteresowanie i każdy pragnie pławić się w ich blasku. Piękni, bogaci i posiadający władzę. Kuszą swoim czarem, ale ich urok potrafi być toksyczny. Kiedy w mieście pojawia się River nic już nie będzie takie same. Dziewczyna wkrada się w łaski Summer, Thali oraz Fenrina. Nikt nawet nie podejrzewa, że River skrywa własne sekrety!

Historia River wciąga od pierwszej strony, jednak początek bardzo przypomina „Zmierzch”. Bogata rodzina, tajemnicze rodzeństwo i sekret do odkrycia jest dość mało oryginalny! Błąd! Porzućcie myśli i poszukiwanie podobieństw, bo ta książka jest zupełnie inna!

River jest wspaniałą bohaterką, nie dlatego, że jest idealna, bo do tego jest jej daleko, ale ma wiele plusów, które czynią tę dziewczynę atrakcyjną dla czytelnika. Pochodzi z mało zamożnej rodziny, jednak ma w sobie siłę, której brakuję większości ludzi. Jej pociąg do Grace’ów jest, co najmniej podejrzany. Dziewczyna prowadzi narrację w sposób mistrzowski. Sekrety ujawnia stopniowo, co buduję napięcia, a niewiedza momentami jest trudna do zniesienia. River nie zawsze lubiłam, ale życzyłam jej jak najlepiej.

Rodzina Grace’ów jest, co najmniej kontrowersyjna. Ślepo zapatrzeni w rodzinne, myślą, że świat będzie się przed nimi kłaniał. Z wielką chęcią poznałabym ich lepiej, bo pomimo burzliwej akcji, tak naprawdę mało wartościowych rzeczy zostało ujawnionych.

Akcja jest zawrotna, a River w roli narratora spisała się bardzo dobrze, bo momentami miałam wrażenie, że bohaterka snuję pewną opowieść, która obłędnie potrafi wciągnąć.

„Urok Grace’Ow” to książka całkowicie zaskakująca! Spodziewałam się romansu, a ten wątek, choć istotny, to z pewnością nie jest klasyczny i nie dominuje. Planowałam lekką lekturę na lato, a dostałam powieść groteskową, psychodeliczną, z delikatnymi elementami horroru, całkowicie nie sztampową! Były chwilę naprawdę mocne, a zwroty akcji przyprawiały o zawroty głowy. Akcja rozgrywa się w pięknym miejscu, a cudowne widoki wprawiają w letni nastrój, lecz nic bardziej mylnego. Klimat jest gęsty od napięcia, mroku i sekretów, a z każdą kolejną stroną, oczekiwanie jest bardziej wyczuwalne. Całość jest okraszoną magią, która jest dodatkiem, a jednak książka zaskakuję realnością emocji i pragnień, które potrafią zburzyć świat! WOW! Przyznaję, że obawiam się kolejnego tomu!

Polecam 5/6