Willow

Willow to pierwsza część cyklu Rodzina de Beers bestsellerowej pisarki Virginii Cleo Andrews. Myślę, że nie trzeba nikomu przedstawiać autorki. Nawet jeśli nie czytaliście, to na pewno znacie ze słyszenia chyba najgłośniejszy jej cykl Rodzina Dollagangerów. Jednak nijak ma się Willow do popularnych Kwiatów na poddaszu. Czytając, miałam wrażenie, że sięgnęłam po książkę innego autora. Brakowało mi tego napięcia i klimatu jaki był obecny w Kwiatach… i pozostałych częściach cyklu. Ale do rzeczy.

Tytułowa Willow de Beers jest dziewiętnastolatką. Od dziecka wie, że została adoptowana, o czym wciąż przypomina jej adopcyjna matka. Na zainteresowanie mogła liczyć tylko ze strony ojca, ale nawet on nie był zbyt wylewny. Miłością i mądrością zaraziła się od portugalskiej opiekunki. Z dziewczynki stała się młodą kobietą. Matka umarła w wypadku kilka lat wcześniej, a teraz odszedł ojciec. Willow po śmierci ojca dowiaduje się, że był on jej biologicznym tatą, a matką jego pacjentka. List i pamiętnik zostawiony córce prowadzi dziewczynę prosto do Palm Beach w poszukiwaniu matki.

Udając studentkę prowadzącą projekt na zaliczenie Willow zanurza się w duszny, przepełniony bogactwem i blichtrem świat elit Palm Beach. Zderza się z zepsuciem socjety tej bajecznej wyspy, gdzie określenie crě-me de la crěme odnosi się nie tylko do śmietanki towarzyskiej, ale także do ciągłej zabawy i nudy. Gdy Willow poznaje młodego prawnika Thatchera Eatona, zaczyna zmieniać się jej postrzeganie tego specyficznego społeczeństwa.

Willow to powieść obyczajowa z bardzo rozbudowanym wątkiem romansowym, skrojona dla kobiet w różnym wieku, choć te młodsze bardziej odnajdą się w opowiadanej historii. Niestety powieść zbyt mocno została zakorzeniona w klimacie gorącego Palm Beach, przez ten zabieg czułam się, jakbym została przeniesiona między kartki harleguina. Sama historia Willow, która tak dobrze się zaczęła, od tajemnicy, listu i pamiętnika, poszukiwania matki, schodzi na drugi plan, a my wraz z bohaterami pławimy się w luksusie made in Floryda.

Nie mam zarzutu jeśli chodzi o opisy miejsc, przyrody czy charaktery postaci. Andrews zdążyła przyzwyczaić czytelników do tego, że jej książki są dopracowane i pod tym względem nie brak im niczego. Prosto z fotela w swoim małym mieszkanku przenosiłam się bez wysiłku pod zielone, szumiące palmy i czułam bryzę na twarzy. Bohaterowie również zostali dobrze skonstruowani, ale nie mogę powiedzieć żebym, po odłożeniu książki, za kimś szczególnie tęskniła.

Ogólnie rzecz biorąc Willow nie jest złą książką, o ile nie czytało się wcześniejszych powieści Virginii Cleo Andrews. Dla tych, którzy znają jej twórczość, czegoś będzie brakowało, ale trzeba wziąć pod uwagę fakt, że jest to pierwsza część cyklu, więc być może historia rozwinie się, ewoluuje i w efekcie otrzymamy bardzo ciekawą serię. Pozostaje mieć nadzieję, że kolejne części będą lepsze, bo zamierzam dać im szansę. Tymczasem Willow polecam przede wszystkim wielbicielkom twórczości Virginii C. Andrews oraz miłośniczkom powieści obyczajowych dla kobiet.

Słyszałam wiele pozytywnych opinii o twórczości Virginii C. Andrews. "Kwiaty na poddaszu" podobno są lekturą obowiązkową. Gdy na rynku wydawniczym pojawiła się najnowsza powieść autorki, postanowiłam dowiedzieć się o co tyle hałasu. Szkoda, że nie zaczęłam jednak od podstaw.

Willow, tytułowa bohaterka, od wczesnych lat dziecięcych wie że jest adoptowana. Ojciec, znany lekarz psychiatra, daje jej wiele ciepła, ale jego żona uprzykrza życie dziewczyny jak tylko może. To od niej Willow dowiaduje się, że jej biologiczna matka była jedną z pacjentek w klinice ojca. Mając taką wiedzę dziewczyna próbuje zrozumieć kim jest, gdzie jest jej miejsce i jaka czeka ją przyszłość. Po śmierci rodziców, zaufany pra

k przekazuje Willow dokumenty ojca, które zmieniają jej życie. Bohaterka wyrusza do Palm Beach gdzie zamierza odkryć jaka jest przeszłość jej rodziny.

Książkę czyta się na pewno lekko i bardzo szybko. Choć historia wciąga, nie jest ona jakąś nadzwyczajna opowieścią. Wiele interesujących informacji ujawnionych zostaje już na początku, dlatego później brakuje elementu zaskoczenia. Śledzimy losy bohaterki bardzo spokojnie i bez żadnego napięcia. Dużo miejsca poświęcone jest ciekawostkom z życia bogaczy Palm Beach, które mało wnoszą do samej akcji. Uroku miał pewnie dodać niespodziewany romans bohaterki. Dla mnie, znów zabrakło w tym czegoś nowego, intrygującego. Mam wrażenie ze jest to lektura dla lektury. Po jej przeczytaniu nie pozostanie ona długo w naszej pamięci. Daje ona chwilowy moment zaciekawienia. Choć jest to pierwsza cześć sagi, nie jestem do końca przekonana, ze sięgnę po następne części.

By nie kończyć tak smutno napiszę, że ta książka może spodobać się tym, którzy mają chęć poczytać coś lekkiego i niezobowiązującego. Ci którzy w danym momencie chcą się po prostu zrelaksować i nie skupiać na czymś bardzo poważnym, powinni być zadowoleni. Czytelnicy bardziej wymagający, mogą być lekko rozczarowani.

Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam !

“Wilow” to pierwsza część nowej sagi autorki.

Willow jest adoptowana i ma tego świadomość od najmłodszych lat. Jej macocha nigdy nie ukrywała, że dziewczynka nie pasuje do jej wizji idealnego życia. Mała, wychowywana przez nianię, dorasta w przeświadczeniu, że jest tylko córką jednej z pacjentek jej ojca, psychiatry.

Po śmierci ukochanego ojca, w ręce dziewczyny wpada pamiętnik, gdzie ojciec zawarł wszystko co chciałby przekazać swojej jedynej córce. Dziewczyna odkrywa, że rodzinny sekret sięga dużo głębiej niż mogłoby jej się wydawać…

Pod wpływem impulsu jedzie do Palm Beach. Podając się za studentkę robiącą badanie społeczne na temat amerykańskich elit i wpływu bogactwa na ich relacje, odnajduje się w zupełnie obcym dla niej świecie. Wszystko zaczyna się zaskakująco dobrze układać i wydaje się, że Willow wreszcie odnajduje spokój po trudnych doświadczeniach. Ale sekrety i przeszłość, nieważne jak głęboko schowane, zawsze wyjdą na jaw. Często w najmniej spodziewanych momentach…

Virginia Andrews ma swój charakterystyczny styl. Udowadnia, że to, jak postrzegamy świat jako dzieci, ma swój wpływ na to, jak potem widzimy pewne sprawy. U Willow nie było inaczej. Wychowywana w domu, gdzie jedyną osobą mającą dla niej czas i odrobinę ciepła, była niania, wyrosła na osobę, która w życiu szuka stabilności i namiastki tego, czego jej brakowało. Dostając dobre fundamenty i solidne zasady na przyszłość, jest osobą, która sama decyduje o sobie i wybiera dla siebie to, co najlepsze. Nawet oszałamiające bogactwo nie jest w stanie sprawić, że dziewczyna złamie się i ulegnie pokusie. W tym wszystkim ma sporo zdrowego rozsądku.

Dla mnie to książka o poszukiwaniu miłości. Najpierw u macochy, potem u chłopaka i innych. Choć Willow mogła poprowadzić swoje życie w naprawdę różnych warunkach, ona zdecydowała się wypełnić swoje życie poszukiwaniem właśnie tego – miłości i akceptacji.

Książka mnie zaintrygowała. Trudno mi jednoznacznie określić czy mi się podobała czy nie. Dopiero po skończeniu i przeanalizowaniu zdałam sobie sprawę, co tak naprawdę autorka chciała podkreślić w tej historii.

Jeśli natomiast to miałoby być wasze pierwsze spotkanie z autorką, to polecałabym raczej “Pamiętniki Christophera”. “Willow” to raczej książka skierowana dla oddanych fanów, którzy uwielbiają jej styl. Bądź pasjonatów psychologii.

Tytuł „Willow” nieodzownie kojarzy mi się z jednym dziełem – inspirowanym „Hobbitem” filmem Rona Howarda z 1988 roku. Pozornie oba nie mają ze sobą nic wspólnego, obraz kinowy był opowieścią fantasy z typowym questem, natomiast powieść V. C. Andrews to nic innego, jak połączenie sagi rodzinnej z romansem. A jednak łączy je coś jeszcze poza tytułem, pewna baśniowości, którą widać wyraźnie w utworze autorki kultowych już „Kwiatów na poddaszu”.

Willow de Beers jako adoptowane dziecko nigdy nie miała łatwego życia. Macocha jej nienawidziła, traktując jak osobę gorszej jakości, ojczym kochał, ale niestety z powodu żony nie mógł tego okazywać córce. Rozdarcie, brak zrozumienia, samotność… Nad wszystkim zaś unosiło się widmo tajemnicy, bo ojciec Willow znał jej matkę – leczył ją w swojej klinice psychiatrycznej.

Kiedy rodzice umierają, w ręce dziewczyny trafia pamiętnik ojca, z którego dowiaduje się sekretu o własnej matce. Wstrząsająca wiadomość odmienia jej życie. Willow zostawia za sobą wszystko i wyrusza do Palm Beach odnaleźć rodzicielkę, by jednak osiągnąć swój cel, decyduje się na pewien podstęp. Twierdząc, że na potrzeby studiów z psychologii chce przeprowadzić badania nad bogatą elitą, zaczyna swoje poszukiwania. Wkrótce jej życie zmienia się jeszcze bardziej, kiedy poznaje pewnego młodego prawnika…

Nowa saga V. C. Andrews (a przynajmniej nowa na polskim rynku, oryginalne wydanie „Willow ukazało się bowiem w 2002 roku, czyli 16 lat po śmierci autorki) nie jest może tak udana, jak „Kwiaty na poddaszu”, ale z pewnością spodoba się miłośniczkom (miłośnikom?) twórczości pisarki z Wirginii. „Willow” zawiera bowiem znajome motywy, typową dla Andrews opowieść rodzinną podlaną sporą ilością romansu (już nie tak kontrowersyjnego, jak to bywało wcześniej, a wręcz mocno klasycznego, ocierającego się o schematyczne potraktowanie tematu) i sekretów przeszłości. Te ostatnie jednak zamiast zdominować fabułę, zdają się pozostawać wciąż na dalszym planie. Klimat nie jest więc tak wiktoriański, jak ten, który mieliśmy okazję poznać we wspomnianych „Kwiatach…”, a sama akcja przyspiesza dopiero pod koniec powieści.

Jednych takie poprowadzenie fabuły rozczaruje, innym się spodoba, wszystko jest kwestią gustu. Jednak niezależnie od tego „Willow” ze względu na styl czyta się lekko. Ot typowa powieść kobieca o rodzinnych tajemnicach, które ciągną się za bohaterką przez całe jej życie. Kto lubi tego typu utwory, z pewnością będzie bawił się nieźle i tej właśnie grupie czytelników mogę ją polecić.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, nie wiedziałam czego się spodziewać, ale słyszałam wiele dobrego o jej poprzedniej serii, więc kiedy pojawiła się okazja żeby przeczytać pierwszy tom rozpoczynający nowy cykl, przyjęłam ją z wielką chęcią. Niestety chęci zaczęły maleć w zastraszającym tempie.

Willow de Beers została adoptowana, o czym nie dała jej zapomnieć matka adopcyjna, która zawsze traktowała ją w sposób bezwzględny. Ojciec trzymał się bardziej na uboczu, traktował dziewczynę dobrze, ale nigdy nie okazywał jej miłości w taki sposób, w jaki by chciał tylko i wyłącznie ze względu na swoją żoną. Wiązało się to z pewna tajemnicą, o której jego żona miała się nie dowiedzieć, a która była związana ściśle z jego kliniką psychiatryczną. Okazuje się bowiem, że Willow jest córką kobiety, którą leczył ojciec dziewczyny. Po śmierci rodziców Willow otrzymuje pamiętnik ojca, w którym wszystko jej wyjaśnia. W celu rozwiązania zagadki swojego życia dziewczyna wybiera się do Palm Beach, gdzie poznaje młodego, pochodzącego z bogatej rodziny prawnika Thatchera Eatona, który zawrócił jej w głowie, a także swoją biologiczną matkę.

Nie mogę powiedzieć, że nie męczyłam się z tą książką. Czytałam ją dosyć długo, co w przypadku książek o takiej ilości stron nie zajmuje mi zbyt wiele czasu, ale niestety w przypadku tej nie byłam w stanie wciągnąć się w całą historię. Zapowiadało się naprawdę ciekawe, bo już na samym początku autorka wspomina o tym, że główna bohaterka jest adoptowana, a później wychodzą na jaw inne tajemnice, między innymi właśnie ta, że jest dzieckiem pacjentki, która leczyła się w klinice psychiatrycznej. Spodziewałam się wielu wstrząsających tajemnic, których odkrywanie będzie sprawiało wielką przyjemność w trakcie czytania, a tak naprawdę dostałam mnóstwo długich opisów, opowieści o nudnym życiu bogaczy z Palm Beach, jakiś krótki romansik i rozwiązanie tajemnicy, które było mdłe.

Autorka wymyśliła, że Willow będzie działała jakby pod przykrywką i zjawiła się w Palm Beach w celu zrobienia badań na studia psychologiczne, w których miała opisać życie bogatych rodzin z Palm Beach, co miało tak naprawdę na względzie zbliżenie się do biologicznej matki. To tak bardzo zepsuło tę książkę, że nie mogłam się doczekać jej książka. Większość książki dotyczy właśnie życia bogaczy, które poza imprezami i jakimiś spotkaniami towarzyskimi nie wnosiło nic, a to było po prostu nudne i te dłużące się opisy... Ile można czytać o kolejnych imprezach, przyjęciach, spotkaniach towarzyskich, które i tak niewiele wnosiły do samej powieści?

Romans stworzony przez autorkę nie był w ogóle porywający. Po prostu młoda dziewczyna poznaje prawnika z bogatej rodziny, który choć odrobinę odstaje od swoich rodziców, co można uznać za plus, ponieważ nie patrzy na mniej zamożnych z góry. Podsumowując był to bardzo szybki romans, który zakończył się tak samo szybko, chociaż wydaje mi się, że w kolejnym tomie pewnie autorka pociągnie ten wątek, bo jego zakończenie na to wskazuje.

Cała tajemnica związana z adopcją Willow przeszła bez większego echa, miałam nawet wrażenie, że inne wątki przyćmiewały ten, który wydawałoby się powinien być najważniejszy. Nie było jakichś wielkich fajerwerków. Właściwie akcja przyśpieszyła jedynie pod koniec powieści, zaczęło się troszkę dziać, a główna bohaterka wzięła sprawy w swoje ręce i zaczęła układać swoje życie tak, jak chciała, a nie tak, jak ktoś jej podpowiadał. To mi pozwala sądzić, że kolejny tom będzie o wiele lepszy od pierwszego, ale pewności nie mam.

Niestety moje pierwsze spotkanie z autorką nie było tak emocjonujące, jak sobie wyobrażałam. Nawet to, że pod koniec zaczęło się dziać trochę więcej nie pozwoliło mi się cieszyć powieścią, ponieważ wcześniejsze wątki i długie opisy skutecznie mnie znużyły i bardziej skupiałam się na zakończeniu książki niż na tym, jak to wszystko się zakończyło.