Co szósty Polak uważa, że „Żydzi mają tyle kłopotów, ponieważ Bóg ukarał ich za ukrzyżowanie Chrystusa”. Czy poczucie bezkarności tych, którzy jawnie głoszą wrogie wobec Żydów treści, łączy się z milczeniem polskiego Kościoła na temat własnej antyjudaistycznej przeszłości? Jak tłumaczyć żywotność legendy rzekomego mordu rytualnego?
W temacie:
• Rekolekcje narodowe, Marta Duch-Dyngosz
• Co mnie uwiera, Stanisław Krajewski
• Czy istnieje na to lekarstwo?, Janusz Poniewierski
• Bracia i ojcowie, Z Markiem Nowakiem OP rozmawia Jakub Drath
• Kapłan bliźniego, O ks. Stanisławie Bartmińskim pisze Agata Listoś-Kostrzewa
DEBATY
Zbigniew Rokita o ludobójstwie Ormian - jak współczesna Armenia radzi sobie z pamięcią o tragicznych wydarzeniach sprzed stu lat?
ROZMOWY
Piąty wymiar bezpieczeństwa – w jaki sposób cyberterroryzm i cyberprzestępczość zmieniły doktrynę obronną? Z Krzysztofem Liedelem rozmawia Michał Jędrzejek
IDEE
Teologia Wojtyły – czy Jana Pawła II można wydobyć z religijnej popkultury? Dyskutują Jarosław Makowski i ks. Grzegorz Strzelczyk
KULTURA
Debiutanci – kim są, jaką literaturę tworzą? O wyobraźni, która przekracza granice gatunku, prze Anna Marchewka
Wydawnictwo | Znak |
Rok wydania | 2015 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 128 |
Format | 20.0x27.0 cm |
Kod paskowy (EAN) | 977004448815704 |
Waga | 385 g |
Data premiery | 2015.04.09 |
Data pojawienia się | 2015.04.09 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Temat miesiąca: Władza w Kościele Debaty Idee Ludzie - Książki - Zdarzenia Stałe rubryki Dodatek specjalny - Jakub Małecki: Wydmy.
Cenzura w Kościele Niedawno media obiegła wieść, że kościelna hierarchia chce „zamknąć usta” ks. Tomašowi Halíkowi – jednemu z najbardziej uznanych europejskich teologów. Ostatecznie został on jedynie upomniany przez arcybiskupa Pragi. Powodem była najpewniej krytyka, jaką ks. Halík sformułował wobec prominentnego czeskiego duchownego demonizującego współczesne przemiany obyczajowe i konwencję o przeciwdziałaniu przemocy. II Sobór Watykański stworzył przestrzeń dla swobodniejszych poszukiwań teologicznych. Wciąż jednak kościelne władze nakazują milczenie odważnym teologom i teolożkom czy wyrazistym księżom obecnym w sferze publicznej. Nawet przyjmując, iż część kar jest uzasadniona, warto dostrzec, jak zakazy te zubażają wewnątrzkościelną...
Rudolf Höss, komendant Auschwitz-Birkenau – powracający na łono Kościoła katolickiego, skruszony, przystępujący do spowiedzi i na kolanach przyjmujący w celi więzienia w Wadowicach komunię świętą – nie tylko może, ale wręcz musi być zbawiony. Jeśli chrześcijańskie orędzie ma mieć sens, jeśli miłosierny Bóg jest naprawdę miłosierny, nie odrzuca nikogo i bezgranicznie kocha wszystkich ludzi – Höss jest zbawiony. Poprzez swoją śmierć i zmartwychwstanie Pan Jezus oczyścił każdego człowieka (również Hössa) z wszelkiego grzechu i otworzył mu drogę do zbawienia. Bez nawróconego i zbawionego Hössa chrześcijaństwo rozpada się w proch. Na szali wagi, którą trzyma Pan Jezus, jeden nawrócony Rudolf Höss jest więcej wart niż milion sto tysięcy wy...
Od nowego roku szkolnego, w październiku 1887, Daniel Halévy przechodzi do trzeciej klasy, i zarazem na „dziedziniec dla starszych” liceum Condorceta. Prawdopodobnie to wtedy poznaje dwóch „starszych” kolegów, Marcela Prousta, który idzie do klasy z retoryką, i Roberta Dreyfusa, który rozpoczyna klasę drugą. Jacques Bizet pośredniczy bez wątpienia w zawarciu tych znajomości. To kuzyn Daniela Halévy’ego, który również rozpoczyna trzecią klasę i który widywał Prousta w dzieciństwie, podczas gdy Dreyfus bawił się z Proustem w alejach Champs-Élysées. Więź łącząca Prousta z Halévy’m w roku szkolnym 1887–1888 jest najsilniejsza i pozostawi po sobie niezapomniane chwile. Przede wszystkim razem współpracują przy pierwszym czasopiśmie, Le Lundi. Hal...
Chciałbym móc powiedzieć, że stosowałem się do zalecenia, które sformułowałeś z definitywnym pięknem delfickiej wyroczni (...): „Jeśli jest coś, co kto inny napisałby równie dobrze, jak ty – nie pisz tego”. Marcel Proust do André Gide’a Szukam w jego stylu wad i nie mogę ich znaleźć. Nie umiem nawet wskazać jego głównych cech: nie charakteryzuje go taka czy inna cecha, on ma je wszystkie (w czym widzieć można nie tylko pochwałę) nie jedną obok drugiej, ale wszystkie naraz: giętkość jego stylu jest tak konfundująca, że obok niego każdy inny wydaje się duszny, nudny, nieprecyzyjny, szkicowy, nieożywiony. André Gide o Marcelu Prouście Żyłem w tej samej epoce, co Ty, a poza spojrzeniami, uśmiechami, słowami, niezapomnianymi, choć tak odległymi...
Nowe wydanie w przekładzie z języka hebrajskiego Ze wstępem Pawła Smoleńskiego Pustynne światło pada na kamienne domy. Pomiędzy nimi unosi się kurz i woń kiszonej kapusty. Słychać cienkie głosy dzieci śpiewających w jidysz. Ortodoksyjna Żydówka pakuje do wózka butelkę z oliwą i ryby owiniętą w gazetę. Wielu z tych, którzy kiedyś tu żyli, umarło. Tylko Hitler i Mesjasz są żywi, widać ich na murach i słychać między słowami niemal w każdej odpowiedzi na pytanie pisarza: „Czy i kiedy nastanie tu pokój?”. Amos Oz z notatnikiem w ręku przemierza Jerozolimę i Zachodni Brzeg, by zadawać pytania o skomplikowaną tożsamość Izraela. Rozmawia z robotnikami, żołnierzami, nauczycielami, dziennikarzami, imigrantami i wizjonerami, a wśród nich odnajduje za...
Myślę, mój Maleńki, że my dwaj mamy pewien szczególny rys, cechę, która jest dla nas bardzo charakterystyczna, i sprawia, że ludzie mają często o nas gorsze mniemanie niż na to zasługujemy. Otóż my dwaj, o ile umiemy przechodzić od życia do literatury (życiem żywimy pisarstwo), nie mamy żadnego przejścia, żadnego „powrotu” z literatury do życia. Nie pozwalamy, by literatura barwiła, fałszowała nasze relacje społeczne, zmieniała ich zwykłą moralność. List Prousta do Daudeta z marca 1915 r. Wytworne salony, eleganckie zabawy, wyrafinowane szyderstwa – oto świat Marcela Prousta i Luciena Daudeta. Jednak fundament ich przyjaźni był solidniejszy – zawsze wspierali się i podziwiali jako artyści, bardzo w siebie nawzajem wierzyli. Ze wstępu Anastazji...
Sigrid Undset – laureatka literackiej Nagrody Nobla i bezkompromisowa oskarżycielka faszyzmu – wie, co to jest klęska. Jej starszy syn ginie w czasie inwazji Niemiec na Norwegię w 1940 roku, ona sama jest zmuszona uciekać z kraju po klęsce i udaje się w niebezpieczną podróż m.in. przez Związek Radziecki do Stanów Zjednoczonych. Tam odżywa w niej nadzieja, że utracona przyszłość Norwegii i jej ofiar zostanie przywrócona przez USA. Wspomnienia Undset powstały „na gorąco” i oprócz bieżących wydarzeń zawierają głęboki komentarz na temat moralności świata owładniętego wojną oraz historycznych grzechów obu totalitaryzmów – niemieckiego nazizmu i sowieckiego komunizmu.
Sięgając po przykłady postheroicznych bohaterów, których gromadzi w cieniu Erazma, wielkiego umysłu renesansowego, Dahrendorf rozwija tu coś w rodzaju politycznej etyki cnót. JÜRGEN HABERMAS Czemu tak wielu intelektualistów XX wieku zaangażowało się w faszyzm i komunizm? Spektrum odpowiedzi na to często stawiane pytanie rozciąga się od oportunizmu i karierowiczostwa do idealizmu sprawców z przekonania. Ale pytanie to można odwrócić: Czemu niektórzy oparli się wszelkim pokusom wyzbycia się wolności? Co było im właściwe, czego brakowało idealistom i oportunistom? Ralf Dahrendorf sonduje przykładowe biografie, by przyjrzeć się temu, co sprawia, że umysł liberalny okazuje się odporny na takie pokusy. Występują tu: Karl Popper, Isaiah Berlin, Raymon...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro