„Ada Palmer” – książki

Długo oczekiwany ostatni tom cyklu „Terra Ignota” Jest rok 2454 Przywódcy Pasiek – państw pozbawionych określonego terytorium, będących obecnie podstawową formą organizacji ludzkich społeczeństw na Ziemi – potajemnie dopuścili się straszliwych czynów, starając się zachować pozory utopijnej stabilności. Ale fasada nie może utrzymywać się bez końca. Łatwość podróżowania po całym globie oraz powszechny dostatek mogły wywrzeć łagodzący wpływ na mroczniejsze tendencje ludzkości. Niemniej konflikt pozostaje głęboko zakorzeniony w ludzkiej psychice. Katalizator, którym stał się niezwykły chłopiec, wystarczył, by na nowo obudzić tłumiony od pół tysiąclecia chaos. Wojna szerzy się na całym globie, niszczy dawne sojusze i budzi uśpione nienawiści. Zagrożone są wszystkie systemy transportu. Powrót tyranii odległości podważa spójność od dawna zjednoczonego świata, zagrażając wszystkiemu, co stworzył system Pasiek. Superzbrodniarz Mycroft Canner zaginął bez śladu, a jego następca, Dziewiąte Anonim, musi nie tylko prowadzić kronikę wojny, lecz również podjąć próbę przywrócenia porządku na świecie niepowstrzymanie zmierzającym ku katastrofie. Los społeczeństwa wisi na włosku. Czy rozwiązaniem będzie pozostać na Ziemi, czy raczej nadal próbować dotrzeć do gwiazd?

Długa epoka świata bliskiego utopii skończyła się nagle. Pokój i ład są tylko wspomnieniami czasów minionych. Wśród godnych ongiś zaufania przywódców Pasiek – państw niemających określonego terytorium – szerzą się korupcja, oszustwo i żądza wojny. Straszliwa prawda brzmi tak, że od dziesięcioleci, a nawet stuleci przywódcy wielkich Pasiek utrzymywali pokój na świecie dzięki nielicznym, matematycznie zaplanowanym skrytobójstwom. Dzięki nim żadna frakcja nie mogła zdobyć przewagi i równowaga się utrzymywała. Fasada uczciwości Pasiek jest jedyną nadzieją utrzymania porządku, niedopuszczenia do tego, by ludzkość znowu pogrążyła się w krwawym barbarzyństwie, jak podczas dawnych wojen. Ale wielka tajemnica stopniowo wychodzi na jaw i fasada zaczyna się kruszyć. Przed zaledwie kilkoma dniami wydawało się, że cywilizacja na świecie sięgnęła szczytu. Ale teraz wszyscy – Pasieki i Bezpasiekowi, Utopianie i senseiści, cesarza i uciśnieni, wojownicy i święci – przygotowują się do wojny, którą uważają za nieuniknioną.

Debiutancka powieść Ady Palmer, Do błyskawicy podobne, otrzymała nominację do nagrody Hugo w roku 2017. Zapewniła też autorce nagrodę imienia Johna W. Campbella. Jest rok 2454. Po długich staraniach ludzkość osiągnęła wreszcie złoty wiek. Zbudowano go po zakończeniu straszliwego konfliktu, który zmiótł z powierzchni Ziemi zarówno religię, jak i państwa narodowe. Władzą nad światem dzieli się siedem frakcji zwanych Pasiekami. Ich dominacja opiera się na ostrożnej cenzurze, analizie statystycznej o proroczych możliwościach oraz zapewniającej dobrobyt technologii. Ta utopia jest jednak krucha i ktoś jest zdeterminowany ją obalić. Mycroft Canner - skazany za swe zbrodnie i ceniony za wielkie zdolności - jest pozbawionym osobistej wolności narzędziem - a także powiernikiem - ludzi zaliczających się do najpotężniejszych na świecie. Gdy zleca mu się zbadanie sprawy dziwacznej kradzieży, wpada na trop spisku, który może zburzyć pokój i ład, od trzech stuleci utrzymywany przez Pasieki. Mycroft ma jednak własną, dużo groźniejszą tajemnicę. To coś zupełnie nieoczekiwanego, czego nie mogłyby przewidzieć żadne statystyczne analizy. Ową groźbą jest trzynastoletni chłopak imieniem Bridger. Jak bowiem świat, który wygnał Boga, zareaguje na pojawienie się dziecka, które czyni cuda?