„Aleksander Wierny” – książki

Bratek, Karolina i Emilka przypadkiem się spotykają i razem ruszają w podróż. Łączy ich coś, czego nie umieją nazwać, ale ilekroć włączają samochodowe radio, słyszą „A love supreme”. W słabnącym świetle sierpniowego słońca przemierzają świat, który czeka katastrofa. Na razie się jej nie domyślają, więc jadą przed siebie, nie wybierając celu podróży. Czasem podwożą autostopowiczów, zatrzymują się w motelach przy bocznych drogach, kąpią się w leśnych jeziorach. Potem muszą też uciekać, bo mają coś, czego chcą bardzo źli ludzie. Przemierzają ostatnie lato przed końcem wszystkiego, jeszcze cali w cieple. Doświadczają tego, co najważniejsze. Proza pisana jazzową frazą, rwaną i rytmiczną. Niektóre zdania powracają jak akordy głównego tematu i prowadzą do koniecznej kody. Aleksander Wierny – urodził się i mieszka w Częstochowie, pomieszkuje w Sygontce. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Kiedyś dziennikarz prasowy i telewizyjny w lokalnych redakcjach, dziś urzędnik. Wydał prozę gatunkową: kryminały Światło (Erica, 2009) i Teraz (Oficynka, 2015), horror Krew i strach (Oficynka, 2015) oraz autobiograficzną prozę Matka mojego dziecka („Nowy świat”, 2003). Wydał dwie książki poetyckie, Sygontkę (Stowarzyszenie Żywych Poetów, 2019) i Częstochowę (Fundacja Duży Format, 2020), obydwie nominowane do nagrody Orfeusz.

Jestem ze świętego miasta...Czuję to, chociaż od dawna w nim nie mieszkam. Tu znam każdy kąt od Rakowa przez Liceum Sienkiewicza, po Aleje. Tu wracam do rodziny, przyjaciół i „grzechów młodości”. Częstochowa jest ze mną w trasach i salach koncertowych, jest na mojej bluzie, bo częstochowianinem nie jestem tylko z urodzenia, ale i z wyboru. Kiedyś razem z kolegami z Habakuka nagraliśmy kawałek „Miasto” i właśnie w tym tomiku Olka Wiernego, poczułem ten specyficzny klimat Częstochowy. Biorę go do ręki i drga mi serducho czułością... - Muniek Staszczyk

Kryminał metafizyczny z Częstochową w tle. Historia dwóch mężczyzn Oskara Sawickiego i Sergiusza Grosa których poróżniła najpierw tajemnica, potem kobieta. Światło to także historia poszukiwania sensu i tożsamości, rozgrywająca się w zakamarkach miasta pod Jasną Górą i w umysłach bohaterów. Mężczyźni maja po trzydzieści kilka lat, bilansują swoje życie: praca to nie pasja, rodzina zaś to synonim przyzwyczajenia. Nagle w podczęstochowskim Olsztynie ginie kobieta...