„Andrzej Ochman” – książki

Bóg powołuje człowieka do życia wiecznego. To jest pragnienie Boga, ale ono musi się spotkać z pragnieniem człowieka. Po śmierci bowiem "Wszyscy przecież staniemy przed trybunałem Boga. () Tak więc każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu" (Rz 14, 10b-12). Po śmierci są trzy możliwości: niebo - wieczne szczęście z Bogiem; piekło - wieczny brak Boga; czyściec - czasowe oddalenie od Boga. Wszystkie trzy rzeczywistości wymykają się naszemu myśleniu, jednak czyściec budzi najwięcej pytań i nieporozumień, a przecież nacechowany jest nadzieję ze względu na obecność Kościoła w modlitwie i dążeniu do zbawienia. Kościół bowiem to wspólnota nie tylko doczesna, ale także zbawionych w niebie i cierpiących w czyśćcu. Tę więź i wzajemne świadczenie sobie dóbr zbawczych nazywamy Obcowaniem Świętych. Chcemy więc wesprzeć naszych zmarłych braci i siostry swoimi modlitwami.

Za zezwoleniem Kurii Diecezjalnej w Opolu. Opole, dnia 5.08.2022 r., nr 4/2022/I/KNC-K Cierpienie to duchowe, jak i fizyczne często jest bolesnym doświadczeniem, z którym trudno zmierzyć się samemu bez pomocy bliźnich. Dla człowieka wierzącego jest czymś naturalnym zwrócenie się o pomoc do Boga. Czasami jest to okrzyk przerażenia: Panie, ratuj, ginę (por. Mt 8, 25), innym razem ciche westchnie: Panie, wspomnij na mnie (por. Łk 23, 42). Warto pamiętać, że Gdy () nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8, 26-27). Modlitewnikiem Panie, pospiesz ku ratunkowi memu (por. Ps 70, 2) pragniemy wesprzeć wszystkich chorych, którzy nie potrafią znaleźć odpowiednich słów, aby prosić Boga o ratunek. Niech modlitwy zawarte w tej książeczce dodają odwagi, aby nie bać się znaleźć jak najbliżej Jezusowego serca i w nim szukać ocalenia. Niechaj podręczny format z dużym drukiem ułatwi korzystanie z modlitw, które zaowocują wieloma łaskami.

„Dzisiaj jest właściwy dzień, aby zbliżyć się do tabernakulum, do szopki, do żłóbka, aby podziękować. Przyjmujemy dar, którym jest dla nas Jezus, aby następnie stać się darem, jak Jezus. Stawanie się darem nadaje życiu sens. I jest to najlepszy sposób na przemienienie świata: my się zmieniamy, zmienia się Kościół, zmienia się historia, kiedy nie chcemy zmieniać innych, ale zaczynamy od samych siebie, czyniąc dar z naszego życia” – papież Franciszek, Pasterka 2019, Watykan. Trzeci roku programu duszpasterskiego „Eucharystia daje życie” przeżywany jest pod hasłem „Posłani w pokoju Chrystusa”. Wezwanie kapłana nie jest zatem jedynie formalnym zakończeniem sprawowania liturgii. Eucharystia ma swoją kontynuację w chrześcijańskiej codzienności. Broszurka Bożonarodzeniowy Pokój Chrystusa niech stanie się więc symbolicznym certyfikatem, który jako duszpasterz mam przyjemność Wam wręczyć przy okazji kolędy. Niechaj to „zaświadczenie” potwierdza, że wiecie, jak żyć po zakończeniu Mszy świętej, wykorzystać bezcenny dar - dar przebóstwienia, który Jezus zapowiedział słowami: „kto mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie”. Zatem miejmy odwagę w tym nowym roku liturgicznym powiedzieć za św. Pawłem: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20).

Niełatwo przybliżyć bogactwo i piękno Eucharystii w tak krótkim opracowaniu. Przez wieki powstawały i nadal powstają liczne książki i książeczki, naukowe i te popularne, starając się nie tylko ją opisać, ale bardziej pomóc czytelnikowi zrozumieć coś z jej tajemnicy, a nade wszystko pobudzić w nim pragnienie życia Eucharystią i z Eucharystii. Nie da się tak naprawdę nauczyć, jak przeżywać liturgię. Można, a nawet trzeba, pogłębiać swoją wiarę również przez wiedzę, ale jedynie praktyka pozwoli zakosztować, jak dobry jest Pan. Na koniec warto zajrzeć do listu apostolskiego Jana Pawła II Mane nobiscum Domine. Ten łaciński tytuł dokumentu oznacza "zostań z nami, Panie" (por. Łk 24,29). Są to słowa zaczerpnięte z Ewangelii, z fragmentu drogi Apostołów do Emaus. I rzeczywiście Pan pozostał z nami. Idąc za myślą papieża, niech ta książeczka będzie okazją do uświadomienia sobie na nowo tego, jak niezrównany skarb Chrystus powierzył swemu Kościołowi. Niech pobudza do celebrowania jej w sposób żywszy i bardziej świadomy, a z tego niech wypływa życie chrześcijańskie przemienione miłością (p. 29).