„Annie Ernaux” – książki

Jak oddać paraliżujący strach towarzyszący niechcianej ciąży i potajemnej aborcji? Jak opisać nastoletni seks, który bywa źródłem wolności, ale i upokorzenia? I jak sportretować rozkoszną władzę nad młodszym o trzydzieści lat kochankiem? „Liczy się nie to, co się zdarza, lecz to, co robimy z tym, co się zdarzyło” ­– to zdanie staje się motywem przewodnim zbioru. Dokonując wiwisekcji wspomnień, Ernaux odważnie opisuje sprawy seksu, pożądania i kobiecości. Lawiruje między obrzydzeniem a błogością, a jej oszczędny język i fotograficzna pamięć doskonale oddają sprzeczność między tym, co społecznie przyjęte, a potrzebami ciała. Ale interesuje ją też to, jak to możliwe, że zagłębiając się w przeszłości, odkrywamy tam obce nam „ja”. Zbiór Ciało to książka odważna i bezkompromisowa, to także poruszająca kronika kobiecego doświadczenia w czasach obyczajowych przemian. Ernaux jak nikt inny potrafi skonfrontować się z tabu, a własne doświadczenia przełożyć na wybitną literaturę. Na tom składają się: Zdarzenie (L’Événement), Pamięć dziewczyn (Mémoire de fille), Młody mężczyzna (Le Jeune Homme). „Kolejna głęboko przeżyta i nieustraszenie szczera eksploracja kobiecego pożądania, wstydu i intelektualnej pasji autorstwa niezrównanej Annie Ernaux.” Sigrid Nunez „Ernaux przejęła po Simone de Beauvoir rolę kronikarki pewnego pokolenia.” Margaret Drabble, „New Statesman” „Powrót do bolesnych okresów z przeszłości to nic nowego dla pisarza, ale Ernaux wydobywa z tego ćwiczenia szczególną moc.” „The New York Times” „To literatura uniwersalna, pierwotna i odważna, bezpardonowa i poruszająca, głębokie i istotne dzieło – zarówno sztuki, jak i ludzkiego doświadczenia.” Catherine Taylor, „Financial Times” Tytuł oryginalny: L'Evenement, Memoire de fille, Le Jeune Homme Tłumacz: Annie Ernaux

Annie Ernaux to bez wątpienia jedna z najważniejszych współczesnych pisarek francuskich, a jej autobiograficzne Lata po raz pierwszy ukazują się po polsku. „Czy byłabym szczęśliwsza, mając inne życie?” – zdaje się stale pytać Ernaux, prowadząc nas przez kolejne dekady swej biografii, które w mistrzowskim laboratorium jej prozy stają się zarazem biografią całego pokolenia. Od czasów niedostatku po lata kapitalistycznego przesytu. Od powojennej młodości, kiedy rytm życia w małym normandzkim miasteczku wyznaczały święta religijne, po dorosłość, kiedy z religijną gorliwością czytało się Simone de Beauvoir. Od wstydu wychowania w robotniczej rodzinie po wstydliwe przyjemności klasy średniej. A wszystko to na tle wielkiej historii, której motywem przewodnim było wyzwolenie. Wyzwolenie polityczne, wyzwolenie seksualne, wyzwolenie z klasowych ograniczeń. Ernaux mierzy się z zagadnieniami rewolucji obyczajowej, postępującego konsumpcjonizmu i sekularyzacji, przywołuje przełomowe momenty dla historii Francji i Europy. „Chciałabym te liczne obrazy siebie, rozdzielone, niezsynchronizowane, połączyć nicią opowieści o swojej egzystencji od narodzin w czasie II wojny światowej aż do dzisiaj. O istnieniu poszczególnym, lecz jednocześnie wtopionym w historię pokolenia”. Choć Ernaux boleśnie odsłania własne korzenie, udaje się jej zachować dystans, a dzięki brawurowej formie literackiej i wielkiej pisarskiej odwadze oddaje czytelnikom dzieło wybitne i kompletne – opowieść o sobie, konkretnej kobiecie, i o całej generacji, o każdym z nas.

Czy da się uciec od swojego pochodzenia? Jak pragnienie awansu społecznego wpływa na kolejne pokolenia? I czy nasze życie mogą kształtować ci, którzy odeszli, zanim się urodziliśmy? Wokół tych pytań krążą rozważania noblistki Annie Ernaux w trzech autobiograficznych prozach składających się na zbiór Bliscy. Zbierając słowa, gesty i wydarzenia z życia ojca, matki i siostry, rekonstruuje ich losy i odbija je w lustrze własnych doświadczeń. Opowiada o ojcu, który w dzieciństwie zamiast chodzić do szkoły, musiał pomagać w żniwach, a w dorosłości zajął miejsce wśród ludzi prostych i milczących. O matce pełnej gwałtowności i dumy, marzącej o pozycji, „dorobieniu się” i szacunku otoczenia. O przedwcześnie zmarłej siostrze, której odejście rzuciło długi cień na relacje rodzinne i zdefiniowało życie Ernaux. Ta, niczym archiwistka pamięci, opisuje dziedzictwo swoich najbliższych, łącząc kobietę, którą jest teraz, z dzieckiem, którym była w przeszłości. I choć twierdzi, że beznamiętna opowieść przychodzi jej naturalnie, opisane przez nią brzemię pamięci porusza czytelnika do głębi.

Eine Frau lässt die die vergangenen Jahre seit dem Ende des Zweiten Weltkrieges bis heute Revue passieren. Die unpersönliche angelegte Autobiographie einer Frau wird zu einer außergewöhnlichen Erzählform zwischen Geschichte und Erinnerung.

In 1963, Annie Ernaux, 23 and unattached, realizes she is pregnant. Shame arises in her like a plague: understanding that her pregnancy will mark her and her family as social failures, she knows she cannot keep that child. This is the story, written forty years later, of a trauma Ernaux never overcame.

Considered by many to be the iconic French memoirist's defining work, The Years is a narrative of the period 1941 to 2006 told through the lens of memory, impressions past and present, cultural habits, language, photos, books, songs, radio, television, advertising and news headlines. Annie Ernaux invents a form that is subjective and impersonal, private and communal, and a new genre - the collective autobiography - in order to capture the passing of time. At the confluence of autofiction and sociology, The Years is 'a Remembrance of Things Past for our age of media domination and consumerism' (New York Times), a monumental account of twentieth-century French history as refracted through the life of one woman.

Winner of the Nobel Prize in Literature 2022 A powerful meditation on ageing and familial love, I Remain in Darkness recounts Annie Ernaux?s attempts to help her mother recover from Alzheimer?s disease, and then, when that proves futile, to bear witness to the older woman?s gradual decline and her own experience as a daughter losing a beloved parent. Haunting and devastatingly poignant, I Remain in Darkness showcases Ernaux?s unique talent for evoking life?s darkest and most bewildering episodes. ?Acute and immediate, I Remain in Darkness is an unforgettable exploration of love, memory and the journey to loss.? ? Eimear McBride, author of A Girl Is a Half-formed Thing ?In this work of shocking honesty and intimacy, Ernaux bears witness to her mother?s final years of living and dying with dementia. ... Sometimes the diary entries are little more than notes. They are often inconsistent, but this is part of the author?s point: the self is not coherent; an ?I? is full of contradictions; you can hate what you adore. The result is a meditation on the gradual loss of agency and identity. Ernaux writes of memory, of love, of loathing, of disgust, of tenderness; she writes about the frail, leaking, helpless, horrifying body, about the porous self. The narrative was always death. Writing was always an act of betrayal.' ? Nicci Gerrard, The Spectator ?Ernaux?s mother died of Alzheimer?s disease; like John Bayley?s memoir Elegy for Iris, Ernaux?s memoir catalogues the deterioration of a once powerful, almost totemic presence, a fall so cataclysmic that it cannot be analyzed or contextualized, only reported. In I Remain in Darkness (its title taken from the last coherent sentence her mother ever wrote) Ernaux abandons her search for a larger truth because, in the face of a loss as profound as that of her mother, all attempts to make sense of it have the feel of artifice.? ? Kathryn Harrison, New York Times Book Review

Winner of the Nobel Prize in Literature 2022 | Co-funded by the Creative Europe Programme of the European Union ?I too wanted to forget that girl. Really forget her, that is, stop yearning to write about her. Stop thinking that I have to write about this girl and her desire and madness, her idiocy and pride, her hunger and her blood that ceased to flow. I have never managed to do so.? In A Girl?s Story, her latest book, Annie Ernaux revisits the summer of 1958, spent working as a holiday camp instructor in Normandy, and recounts the first night she spent with a man. When he moves on, she realizes she has submitted her will to his and finds that she is a slave without a master. Now, sixty years later, she finds she can obliterate the intervening years and return to consider this young woman whom she wanted to forget completely. In writing A Girl?s Story, which brings to life her indelible memories of that summer, Ernaux discovers that here was the vital, violent and dolorous origin of her writing life, built out of shame, violence and betrayal. Irish Times Books of the Year 2020 ?Ernaux is an unusual memoirist: she distrusts her memory... Ernaux does not so much reveal the past?she does not pretend to have any authoritative access to it?as unpack it.? ? Madeleine Schwartz, New Yorker ?A profound and beautiful examination of the impenetrable wall that time erects between the self we are, and the selves we once were. I know of no other book that so vividly illustrates the frustrations and the temptations of that barrier, and our heartache and longing in trying to breach it. Annie Ernaux is one of my favorite contemporary writers, original and true. Always after reading one of her books, I walk around in her world for months.? ? Sheila Heti, author of Motherhood

Winner of the Nobel Prize in Literature 2022 Getting Lost is the diary kept by Annie Ernaux during the year and a half she had a secret love affair with a younger, married man, an attaché to the Soviet embassy in Paris. Her novel, Simple Passion, was based on this affair, but here her writing is immediate and unfiltered. In these diaries it is 1989 and Annie is divorced with two grown sons, living in the suburbs of Paris and nearing fifty. Her lover escapes the city to see her there and Ernaux seems to survive only in expectation of these encounters. She cannot write, she trudges distractedly through her various other commitments in the world, she awaits his next call; she lives merely to feel desire and for the next rendezvous. When he is gone and the moment of desire has faded, she feels that she is a step closer to death. Lauded for her spare prose, Ernaux here removes all artifice, her writing pared down to its most naked and vulnerable. Translated brilliantly for the first time by Alison L. Strayer, Getting Lost is a haunting record of a woman in the grips of love, desire and despair.

Winner of the Nobel Prize in Literature 2022 Taking the form of random journal entries over the course of seven years, Exteriors concentrates on the ephemeral encounters that take place just on the periphery of a person?s lived environment. Ernaux captures the feeling of contemporary living on the outskirts of Paris: poignantly lyrical, chaotic, and strangely alive. Exteriors is in many ways the most ecstatic of Ernaux?s books ? the first in which she appears largely free of the haunting personal relationships she has written about so powerfully elsewhere, and the first in which she is able to leave the past behind her.