„Antoni Ferdynand Ossendowski” – książki

Szkarłatny kwiat kamelii to zbiór opowiadań Ferdynanda Ossendowskiego będący - obok prozy Sieroszewskiego - jednym z najwcześniejszych świadectw fascynacji Krajem Kwitnącej Wiśni. Wesołe i smutne, pisane czasami serio, a czasami z przymrużeniem oka historie przedstawiają japońskie obyczaje, historię i mentalność. Można w nich odnaleźć to, co i dziś fascynuje i wpływa na niezwykłe zainteresowanie tą odległą krainą - honorowych samurajów, tajemnicze gejsze, cesarzy-bogów i znamienitych szogunów - wszystko zaś ukazane jest z perspektywy o niemal sto lat wcześniejszej, przez pryzmat sposobu myślenia i poznawania obcej kultury ludzi początków XX wieku, dzięki czemu Szkarłatny kwiat kamelii jest oknem na dwa egzotyczne dla nas światy.

Ujmująca powieść wielkiego pisarza i podróżnika! Rosyjski zaborca bezlitośnie traktował wszystkie przejawy polskich buntów i woli niepodległości. Metodą walki z przeciwnikami cara była zsyłka na Syberię. Była to kara dotkliwa, bowiem tęsknota za krajem i najbliższymi rozrywała serce. Jednak czy życie Polaków na wygnaniu oznaczało jedynie udrękę i pewną śmierć? Porucznik Władysław Lis za udział w wojnie polsko-rosyjskiej w 1831 roku został wraz z żoną wywieziony na Syberię. Tam, w małej wiosce wśród prostych i uczciwych ludzi, znajduje swoje miejsce na ziemi. Uczy się od nich przetrwania pośród nieujarzmionej przyrody, dostrzegania jej rytmu i przemian. Surowa Syberia staje się jego domem, a dzika tajga żywicielką. Z czasem Polak swoimi czynami, uporem i pracowitością zyskuje przychylność rdzennej ludności syberyjskiej. Wzajemna sympatia przeradza się w wielką przyjaźń. Łączy ich wspólne pragnienie – wyzwolenie spod jarzma moskiewskiego.

Powieść Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego łączy ze sobą wszystkie zalety powieści przygodowej i podróżniczej. Autor barwnie opisał krajobrazy indyjskiej dżungli końca XIX i początków XX w., trudne życie Hindusów i ich rodzin, codzienną pracę, tradycję i kulturę. Wzruszająca opowieść o losach małego kornaka Amry i jego wspaniałego słonia Birary pokazuje, że między człowiekiem a zwierzęciem może istnieć prawdziwa przyjaźń, pełna wierności, oddania, miłości i poświęcenia. Autor pokazuje, że zwierzę jest rozumną, czułą istotą, która potrafi pokochać swojego opiekuna, zaufać mu i być mu bezgranicznie wierna. Przyjaźń łączy też Amrę i królewicza Nassurę. W utworze ważnym wątkiem jest też motyw przyrody i polowań oraz życia hinduskiego społeczeństwa pod rządami brytyjskich kolonistów.

Powieść Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego łączy ze sobą wszystkie zalety powieści przygodowej i podróżniczej. Autor barwnie opisał krajobrazy indyjskiej dżungli końca XIX i początków XX w., trudne życie Hindusów i ich rodzin, codzienną pracę, tradycję i kulturę. Wzruszająca opowieść o losach małego kornaka Amry i jego wspaniałego słonia Birary pokazuje, że między człowiekiem a zwierzęciem może istnieć prawdziwa przyjaźń, pełna wierności, oddania, miłości i poświęcenia. Autor pokazuje, że zwierzę jest rozumną, czułą istotą, która potrafi pokochać swojego opiekuna, zaufać mu i być mu bezgranicznie wierna. Przyjaźń łączy też Amrę i królewicza Nassurę. W utworze ważnym wątkiem jest też motyw przyrody i polowań oraz życia hinduskiego społeczeństwa pod rządami brytyjskich kolonistów.

Przesycone egzotyką i atmosferą dalekich krajów niezwykłe opowieści niepokornego podróżnika Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego. Nieznanym szlakiem to zbiór opowiadań będących zapisem przeżyć samego autora i historii, jakie poznał podczas swoich licznych podróży po Europie, Azji i Afryce. Każde z nich charakteryzuje się niepowtarzalnym klimatem. Ossendowski, uważny obserwator, daje wyraz swojej niezmiennej fascynacji urodą i tajemnicami egzotycznych krain, jednocześnie z zadumą przygląda się swoim bohaterom. W prostych słowach pokazuje dramat człowieka doświadczonego przez los. To między innymi zesłany na Syberię Polak, Norweg wracający do kraju czy redaktor zwany Czortem. Ich historie poruszają i zmuszają do refleksji. Antoni Ferdynand Ossendowski – podróżnik, dyplomata, poliglota, dziennikarz i wielki erudyta, autor takich książek jak Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów,, Pod smaganiem samumu, Sokół pustyni, Lenin.

Petersburg topił się w pomroce. Żółta, zimna mgła, niby opary z dna głębokiego grobu, przelewała się poprzez granitowy parapet wybrzeża, otulała potężne szare bloki, podtrzymujące posągi dwóch sfinksów, sączyła się spoza żelaznych krat zasypanego śniegiem skweru, ze szczelin w odłupanym tynku żółtych budynków rządowych i z liści akantu, zdobiących głowice kolumn na gmachu Akademii Sztuk Pięknych. Sama ziemia nawet stwardniała, skuta mrozem, opancerzona brukiem zo krągłych kocich łbów, kurzyła się kłębami i smugami mgły, która hamowała oddech, kleiła powieki i wchłaniała bez śladu żółte plamy palących się latarń ulicznych, chociaż zegar na wieży fortecy niedawno wybił drugą popołudniu.

Klasztory tybetańskie, mnisi, Polak dr Adolf Firlej, księżniczka indyjska, miłość, agent NKWD, intrygi wywiadu sowieckiego, walka o wpływy w Azji – to wszystko w powieści Pierścień z krwawnikiem.

Półwysep Kolski, dwunastoletni Lapończyk Muto w zastępstwie chorego ojca wyrusza na wielotygodniowe polowanie. Autor przedstawia nie tylko jego przygody i opisuje piękno przyrody, ale również sposoby polowania na zwierzynę oraz to, co myśliwy robi z nią po jej upolowaniu. W II RP książka była szkolną lekturą.

Zbiór opowiadań rozgrywających się w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. Autor opisuje losy młodych żołnierzy-patriotów walczących z nawałą bolszewicką. Zachowano oryginalną przedwojenną pisownię.

Nie jestem wprawdzie uczonym, studjującym specjalnie tę religję wschodnią, lecz praktyka buddyjska, która tak głęboko wtargnęła w życie narodów Azji, odbywała się w przeciągu dwu lat na moich oczach, otaczała mię niemal ze wszystkich stron. Ponadto brałem czynny udział w oswobodzeniu lamaicko-buddyjskiej Mongolji od zachłannej polityki rewolucyjnych Chin, więc lamaici-gegeni i chutuchtu, uczeni pandyci, ascetyczni jogowie, a później sam „Żywy Budda” z Urgi byli ze mną szczerzy i dla mnie przyjaźni, opowiadając i pokazując to, co zwykle jest starannie i zazdrośnie ukrywane przed oczami cudzoziemców białej rasy, a nawet przybyszów turkskich i mongolo-tatarskich szczepów, o ile nie są oni wyznawcami lamaizmu, sekty buddyjskiej, ustalonej przez ascetycznego i surowego Paspę. - fragment