„Artur Cieślar” – książki

Dwugłos ludzi w odmienny sposób zafascynowanych Wschodem. Jadwigę Staniszkis interesuje myśl Orientu w zestawieniu z myślą Zachodu - fascynuje ją filozofia, literatura, koncepcja osoby, społeczeństwa, władzy. Rozważa różnice, próbuje je zrozumieć. O jej drodze do poznawania Wschodu autorzy rozmawiają w pierwszej części książki. W drugiej części to Artur Cieślar opowiada o swojej przygodzie ze Wschodem. Nie koncentruje się on na intelektualnym zrozumieniu. Ciekawi go przekaz, który umożliwia rozwój duchowy i pozwala na lepsze funkcjonowanie we współczesnym świecie. Jadwiga Staniszkis – znana i ceniona socjolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Wyższej Szkoły Biznesu - National-Louis University w Nowym Sączu, publicystka. Artur Cieślar – pisarz, reportażysta, tłumacz, poeta i podróżnik w jednej osobie.

Wszystko wydarzyło się naprawdę zapewnia Mat, który został poproszony przez swoją ciężko chorą przyjaciółkę Igę, aby dopilnował kremacji jej ciała, a prochy rozsypał w świętym miejscu w Indiach.Mat wyrusza w podróż, poznaje niezwykłych ludzi, poszukuje, jest coraz bardziej uwikłany w grę czasu, ale i przestrzeń egzotycznego i tajemniczego Orientu. Nie spodziewa się, jak bardzo go to zmieni.Ułuda to powieść drogi, opowieść o iluzji doświadczanej w życiu, o przemijaniu i o śmierci, która nie jest końcem, ale przejściem prowadzącym do nowego. Życie bohatera wydaje się snem. Może jest niekończącą się wędrówką Ułudą?

Wszystko wydarzyło się naprawdę – zapewnia Mat, który został poproszony przez swoją ciężko chorą przyjaciółkę Igę, aby dopilnował kremacji jej ciała, a prochy rozsypał w świętym miejscu w Indiach. Mat wyrusza w podróż, poznaje niezwykłych ludzi, poszukuje, jest coraz bardziej uwikłany w grę czasu, ale i przestrzeń egzotycznego i tajemniczego Orientu. Nie spodziewa się, jak bardzo go to zmieni. Ułuda to powieść drogi, opowieść o iluzji doświadczanej w życiu, o przemijaniu i o śmierci, która nie jest końcem, ale przejściem prowadzącym do nowego. Życie bohatera wydaje się snem. Może jest niekończącą się wędrówką… Ułudą.

W jej wierszach nie ma rozdzierania szat ani rozterek tak charakterystycznych dla niektórych poetów niepogodzonych ze światem, Bogiem, Absolutem, ze sobą wreszcie. Poetka dostrzega świat w odsłonach piękna, ale i jego marności. Przyjmuje go takim, jaki jest. Prawda o rzeczach tego świata, o tym, jak one się przejawiają, jest przez nią jedynie rejestrowana. Bo przecież w naszej świadomości, a dalej pamięci, może zagościć tylko to, czego doświadczyliśmy. Każdy samodzielnie będzie musiał tego dokonać na własnyużytek.Zapisywanie z pozoru najzwyklejszych rzeczy przypomina trochę degustację wina, wybornych serów - umyślnie odwołuję się tutaj do kultury francuskiej - tak ukochanej przez poetkę, z którą łączy mnie umiłowanie Francji - w tym kultury kulinarnej. Julia Hartwig jest prawdziwą apologetką chwili. Umie zachwycić się i docenić to, co akurat dane jest jej doświadczać.Temu smakowaniu codzienności zawsze towarzyszy wdzięczność choćby za naturalność tego,co jest nieodłączne w życiu: rytm nocy i dnia, zmiany pór roku, kwitnienie i zamieranie, naprzemienność w radości i cierpieniu, samotności i miłości.Julia Hartwig - ur. w 1921 roku w Lublinie. Wybitna poetka, eseistka, tłumaczka. Stypendystka rządu francuskiego w latach 1947-50. Wraz z mężem Arturem Międzyrzeckim uczestniczyła w International Writing Program w USA w latach 1970-74. Debiutowała tomikiem wierszy Pożegnania (1956). Wykładowczyni na Uniwersytecie Ottawy i Carlton University w Kanadzie.Ostatnimi laty związana z a5, gdzie wydała tomiki: Jasne niejasne, Wiersze wybrane, Gorzkie żale, Powroty, Zapisane. Autorka Dzienników Amerykańskich, Dziennika i Błysków, w których poetka dzieli się swoimi refleksjami na temat człowieka, świata, podróży i sztuki.

Kobieta metamuzyczna przemawia niczym barwnie skomponowana mozaika, pełna osobistych zwierzeń, wspomnień z dzieciństwa, subtelnych prób opisania istoty muzycznej wrażliwości i tego co porusza najdelikatniejsze struny kobiecej psychiki. Książka odkrywa nieznane oblicza znanych i podziwianych kobiet. Rozmówczyniami autora są: Grażyna Auguścik, Ania Dąbrowska, Urszula Dudziak, Katarzyna Groniec, Krystyna Janda, Grażyna Łobaszewska, Katarzyna Nosowska, Sława Przybylska, Jadwiga Rappé, Maria Szabłowska, Magda Umer i Elżbieta Zapendowska. Tę barwną konstelację gwiazd tworzą przede wszystkim twórczynie i wykonawczynie muzyki wielu gatunków, ale także muzyczne ekspertki. Historie bohaterek świadczą o odważnych wyborach, o konsekwencji w spełnianiu swych marzeń, o wielkiej pasji, jaką jest dla nich muzyka. Nie uciekają one od szczerych wypowiedzi o sensie życia, o głęboko skrywanych lękach, a także o swoich największych sukcesach, zarówno prywatnych, jak i scenicznych. W tle wszystkich rozmów rozbrzmiewają pytania o to, jak żyć mądrze i pięknie, jak rozniecać wewnętrzny rezerwuar sił oraz inspiracji, jak dobrze przejść przez życie, pomimo świadomości nieuchronnego przemijania.