„Krzysztof Wodiczko” – książki

Polsko-angielska publikacja Niebo nad Krakowem. LGBT mówi towarzyszy dronowemu pokazowi Krzysztofa Wodiczko na Rynku Głównym w Krakowie. Wydawnictwo podzielone jest na trzy części. W pierwszej znajdują się esej kuratora projektu Marii Anny Potockiej, manifest artysty oraz tekst koordynatora społeczności Krzysztofa Marchlaka. Uzupełnienie stanowią wypisy z dwóch najważniejszych raportów dotyczących stanu równouprawnienia społeczności LGBT (Rainbow Europe) oraz wolności wypowiedzi artystycznej (The State of Artistic Freedom). Druga część zawiera transkrypcje wypowiedzi uczestników projektu. Ostatnia dotyczy technicznych i środowiskowych przygotowań do projektu. Składają się na nią wytyczne dla uczestników oraz zespołu realizującego opracowane przez Krzysztofa Wodiczko. Aneksem jest zestawienie wszystkich projekcji zrealizowanych przez artystę w przestrzeni publicznej od 1980 roku.

Publikacja w retrospektywnym ujęciu przybliża artystyczną aktywność Krzysztofa Wodiczki, przede wszystkim wszelkie jego działania na rzecz marginalizowanych grup i demokracji a także projekty sprzeciwiające się wojnie. Publikacja Krzysztof Wodiczko. Na rzecz domeny publicznej w retrospektywnym ujęciu przybliża artystyczną aktywność Krzysztofa Wodiczki oraz inne jego działania na rzecz marginalizowanych grup i demokracji w tym projekty sprzeciwiające się wojnie. Krytyczny i utopijny wymiar jego sztuki jest tematem otwierającego katalog, obszernego wywiadu z artystą, przeprowadzonego przez Bożenę Czubak. Szerszy kontekst jego działań znajduje omówienie w tekstach wybitnych badaczy kultury wizualnej: Toma Ecclesa, Piotra Piotrowskiego i Rosalyn Deutsche. Na drugą część katalogu składa się rozbudowana dokumentacja, prezentująca działania artysty od 1968 do 2014 roku. W części tej opisane i zilustrowane zostały najważniejsze akcje w przestrzeni miejskiej, projekty i realizacje Pojazdów oraz Instrumentów począwszy od wczesnych prac z radykalną analizą języka artystycznego i roli artysty, poprzez pionierskie działania w zakresie sztuki publicznej, aż po antywojenne projekty z ostatnich lat, inicjujące dyskusje na temat potrzeby zanegowania tego sposobu rozwiązywania konfliktów.

Gdyby ściany miały uszy... A gdyby miały ręce, oczy, co gdyby dać im język? Co na przykład powiedziałaby Kopuła Bomby Atomowej w Hiroszimie? Co wie Kolumna Nelsona na Trafalgar Square albo pomnik Abrahama Lincolna w Nowym Jorku? Krzysztof Wodiczko od lat ożywia pomniki, uczłowiecza je – uwalnia je od ciężaru wielkiej historii i "wświetla" w nie małe historie zwyczajnych ludzi. W Tijuanie zamienił kopułę La Bola w rzeczniczkę poniżanych i prześladowanych robotnic, ofiar przemocy, gwałtów, kazirodztwa... Również wywiad-rzeka jest dla Wodiczki okazją do opowiedzenia cudzych historii. Artysta używa tego skrajnie egotycznego medium, by "wświetlić" w nie historie emigrantów, ofiar wojen, wykluczonych kobiet, wreszcie swoją własną.