Pierwsza wojna światowa funkcjonuje w zbiorowej pamięci przede wszystkim jako seria krwawych walk prowadzonych na Froncie Zachodnim i Wschodnim. Jednak konflikt ten swoim zasięgiem objął również inne regiony świata, a w jego orbicie znalazło wiele krajów, nie wyłączając państw położonych na Bałkanach. Wśród nich znalazło się Królestwo Bułgarii, które jesienią 1915 r. przystąpiło do wojny po stronie Państw Centralnych. Niniejsza książka jest pierwszą w historiografii polskiej próbą przedstawienia udziału Armii Bułgarskiej w pierwszej wojnie światowej. Na podstawie źródeł i zgromadzonej literatury przedmiotu autor zaprezentował przebieg walk prowadzonych przez wojska bułgarskie w okresie od 1915 do 1918 r. Charakterystyka zmagań wojennych została przy tym wzbogacona o opis kształtowania się wojskowości bułgarskiej w czasach nowożytnych (od 1877 r. do 1915 r.) oraz analizę przyczyn i skutków decyzji o włączeniu się do konfliktu. Wysiłek zbrojny Bułgarii został ukazany na tle jej wyjątkowo złożonej sytuacji społecznej i gospodarczej, która miała znaczny wpływ na rezultat walk toczonych na froncie bałkańskim. Książka ukazuje się w setną rocznicą przystąpienia Bułgarii do pierwszej wojny światowej. Dariusz Faszcza (ur. 1960) – dr nauk humanistycznych, adiunkt na Wydziale Nauk Politycznych Akademii Humanistycznej im. A. Gieysztora w Pułtusku. Głównym przedmiotem jego zainteresowań są dzieje wojskowości Polski i Bułgarii w XIX i XX w., jak również problematyka bezpieczeństwa narodowego. Autor siedmiu opracowań (5. pułk piechoty Legionów, Pruszków 1994; Z dziejów 12. Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bolesława Krzywoustego 1945-2005, Warszawa 2005; Skazany na zapomnienie. Płk Kazimierz Bąbiński „Luboń-Wiktor”, Pułtusk 2008; Dowódcy 12. Dywizji Piechoty/Zmechanizowanej 1919–2008, Szczecin 2009; 54. pułk strzelców kresowych, Pruszków 2010; „Luboń”, „Wiktor”. Pułkownik Kazimierz Bąbiński 1895-1970, Warszawa 2010; 12. Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015), Warszawa 2015) oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularnonaukowych poświęconych tej problematyce. Członek Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego i Stowarzyszenia „Pogranicze”. Zastępca redaktora naczelnego „Pomorza Militarnego”.
Kazimierz Bąbiński (1896-1970) należał do pokolenia, które ofiarnym, żołnierskim czynem torowało drogę do Polski Niepodległej. Był żołnierzem I Brygady Legionów, uczestnikiem walk o Lwów i wojny 1920 roku. W II RP kontynuował służbę wojskową, doszedł w niej do stopnia podpułkownika i stanowiska dowódcy 5 pułku piechoty Legionów, którym dowodził podczas kampanii wrześniowej. Należał do tej grupy oficerów, której los powierzył kierowanie siłami zbrojnymi Polskiego Państwa Podziemnego w okupowanym kraju. Członek Komendy Głównej ZWZ-AK, komendant , pod pseudonimem `Luboń` Wołyńskiego Okręgu Armii Krajowej. Jego postać kojarzy się przede wszystkim z 27. Wołyńską Dywizją Piechoty AK, której był organizatorem i pierwszym dowódcą. Uczestnik podziemia poakowskiego, współtwórca organizacji wojskowo-politycznej Niepodległość - kryptonim NIE, przez kilka lat więziony. Wybitny oficer i dowódca, jeden z tych, którzy swą wierną służbą `dobrze zasłużyli się Ojczyźnie`.
Postanowienia kongresu berlińskiego kończącego wojnę rosyjsko-turecką 1877-1878 nie zapewniły trwałego pokoju na Bałkanach. Siedem lat później na południu Europy doszło do krótkiej wojny serbsko-bułgarskiej. Jakie były jej przyczyny? Co pchnęło do bratobójczej walki dwa narody słowiańskie? Dlaczego przeszła ona do historii, jako wojna generałów z kapitanami? Wreszcie, jak zareagowały na nią mocarstwa europejskie oraz jakie były jej skutki dla walczących stron? Na te pytania stara się odpowiedzieć niniejsza książka, która jest pierwszą tak obszerną monografią w historiografii polskiej poświęconą temu nieco już zapomnianemu konfliktowi zbrojnemu.
Utrzymywanie dyscypliny należy do najważniejszych aspektów funkcjonowania każdego wojska, stąd też brak syntezy poświęconej temu zagadnieniu może budzić szczególne zdziwienie, a zarazem uzmysławiać konieczność jej napisania. Autorzy podjęli się wypełnienia tej luki, prezentując rozwój europejskich koncepcji dyscyplinarnych od starożytności po wybuch I Wojny Światowej. Dostrzegając utrzymujący się aż do wojen napoleońskich dominujący wpływ fascynacji antykiem, wyszczególnili cztery kluczowe zjawiska determinujące rozwój disciplina militaris: wykształcenie się legionów rzymskich, reformy orańskie, powstanie modelu pruskiego i rewolucję francuską.Autorzy skupili się przede wszystkim na praktyce, w pełni zdając sobie sprawę z okoliczności, że zapewnienie prymatu analizie regulaminów doprowadziłoby do wypaczenia obrazu zjawiska poprzez postawienie znaku równości pomiędzy wizją prawodawców a stanem faktycznym. Z tego względu zwrócili szczególną uwagę na problematykę społeczno-kulturową, starając się nakreślić szerszy aspekt zachodzących przemian, a jednocześnie wskazać pokutujące w historiografii mity.
Zarys historii wojennej pułków polskich w Kampanii Wrześniowej Zeszyt 176 54 pułk piechoty strzelców kresowych
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro