„Ewa Madeyska” – książki

Trzeci tom trylogii „Ostatnie” Natalia Nancewicz, nauczycielka kreatywnego pisania, autorka Ostatniego portretu Melanii i Ostatniego romansu Kornelii, marzy o komercyjnym sukcesie. Pewnego dnia otrzymuje zaskakującą propozycję od poczytnego pisarza Doriana Habdanka. Wkrótce okaże się, że oboje skrywają kilka zawodowych i życiowych tajemnic. Kolejne zwroty akcji zaś ujawnią skomplikowane sieci powiązań między bohaterami i zdemaskują ich sekrety. Tak jak w poprzednich tomach cyklu „Ostatnie” i w tym ważną rolę odgrywa literatura popularna i zabawa konwencjami. Tym razem autorka z przymrużeniem oka proponuje romans z elementami thrillera. Zaprasza też czytelników na kurs twórczego pisania.

Drugi – po Ostatnim portrecie Melanii – tom trylogii „Ostatnie” Kornelia Kłosowska, scenarzystka, autorka książki o Melanii Łuckiej, traci nieoczekiwanie pracę. W dodatku grozi jej proces. Żona pewnego posła dopatruje się podobieństwa między jednym z bohaterów Ostatniego portretu Melanii a swoim mężem. Planuje pozwać Kornelię do sądu. Wydawca żąda, aby autorka napisała romans, w którym ukaże małżeństwo posła w lepszym świetle. Pozbawiona źródła dochodów Kłosowska wraca do rodzinnego Miłowa, w którym spotyka licealną miłość… Ewa Madeyska tym razem nie tylko bawi się stereotypowymi cechami tzw. literatury kobiecej, lecz przede wszystkim ujawnia tajemnice warsztatu pisarskiego. W lekkim, żartobliwym tonie przedstawia perypetie pisarki na zakręcie.

Pierwsza część trylogii „Ostatnie” Artysta malarz Igor Żurek i księgowa Melania Łucka tworzą szczęśliwą parę. Mieszkają w domu nad jeziorem. W pewien sierpniowy poranek Igor budzi się i spostrzega, że Melania zniknęła. Rozpoczyna poszukiwania, które stopniowo ujawniają drugie dno ich związku. Jak się okazuje, Igor i Melania skrywają kilka mrocznych sekretów.W zwariowanej podróży Żurkowi towarzyszy Nikola Napiecek, miłośniczka różowych skuterów, kolczyków w nosie i osobliwych opowieści.Bohaterką książki jest również słynna pisarka Sandra Sauer. Wielbicielkami jej powieści są Melania i Nikola. Dla Igora zaś fenomen poczytnej autorki jest równie niezrozumiały jak zniknięcie Melanii.Autorka bawi się motywami rodem z kultury masowej i stereotypowymi cechami „literatury kobiecej”.Żartobliwy styl, plejada barwnych, świetnie sportretowanych postaci i ich życiowe perypetie pokazują jednak, że powieści dla kobiet, traktowane w Ostatnim portrecie Melanii z przymrużeniem oka, mogą skłaniać czytelniczki do głębszych refleksji: jak przeżywać stratę, jak szukać siły w sobie, jak dążyć do celu.

/Rodzina rzecz święta, choć czasem przeklęta. Helena, jednooka głowa rodziny O. Tadeusz, syn Heleny, psychiatra czy wariat? Barbara, żona Tadeusza, kochanka czy prostytutka? Paweł, starszy syn, ofiara czy zdrajca? Andrzej, młodszy syn, rozrabiaka czy morderca? Nieślubne dziecko, zdrada, zagadkowa śmierć. Ta rodzina wciągnie cię w swoje kłamstwa i półprawdy, uczucia i natręctwa. Między rok '68 a '69. Między wielką historię a codzienność małego miasteczka. Nie oderwiesz się. Na szczęście to dopiero pierwszy sezon. A ciąg dalszy nastąpi… Ewa Madeyska – pisarka, dramatopisarka, scenarzystka. Nominowana do Nagrody Literackiej Nike za powieść Katoniela (2007). Prowadzi warsztaty prozatorskie w Szkole Mistrzów Pióra w Collegium Civitas.

Czy chłopiec na wózku inwalidzkim to prawdziwy król? Drugi tom serii dla przedszkolaków „Małe katastrofy”. Frania nie lubi sobót. Czyli szóstków. Bo wtedy zawsze chodzi z Manią i Zuzą z Drabiną na Głowie na plac zabaw w parku. A tam są oni. Ci dwaj, co dokuczają Frani i nie lubią Rysia. Ale w ten szóstek na placu zabaw pojawia się jeszcze ktoś. Król. Prawdziwy! W dodatku na latającym koniu… „Małe katastrofy” to seria dla przedszkolaków o czteroipółletniej Frani. Dziewczynka ma zapracowanych rodziców, dwie siostry (starszą i młodszą), ukochanego pluszowego konika Rysia – i codzienne kłopoty, z którymi mierzy się na swój dziecięcy sposób. Kolejne tomy serii to odrębne historie, w których – poza sympatyczną bohaterką – odnajdziecie ten sam lapidarny język, ciepłe poczucie humoru i celne puenty.