„Fausti Silviano” – książki

Wśród komentarzy do Dziejów Apostolskich ten wyróżnia się zwięzłością, prostotą i przejrzystością. Celem książki jest zachęcenie Czytelnika do studiowania opisanych w Nowym Testamencie dziejów Kościoła Apostołów oraz do poznania konkretnego doświadczenia przeżywanego przez takich ludzi jak my ze swoimi ograniczeniami, przezwyciężającymi różne trudności i pozwalającymi się prowadzić Duchowi Świętemu dzień po dniu drogami świata oraz czyniącymi dobro głosząc jak żyć Ewangelią.

Książka ta jest jednym z najważniejszych komentarzy pomocnych w zrozumieniu Ewangelii wg św. Łukasza. Wyróżnia się głęboką wiedzą, zwięzłością, prostotą i przejrzystością. Św. Łukasz, jako autor jest nam najbliższy ze względu na swoją mentalność i kulturę, jasność wypowiedzi i dbałość o wyjaśnienia, ze względu na sztukę pisarską i wrażliwość. Z bystrością zastanawia się nad problemami, nad którymi i my się zastanawiamy: co to oznacza, że Chrystus nas zbawił i jakie zbawienie nam przyniósł, skoro ciągle widzimy w nas i wokół nas tyle zła? Łukasz pokazuje nam Syna Bożego jako Zbawiciela wszystkich ludzi, przykładając jednak szczególną uwagę do grzeszników i ubogich. Ewangelia Łukaszowa to przesłanie miłosierdzia, które wzbudza ufność, spokój i radość.

Już od II w. Ewangelia według św. Mateusza była uznawana za Ewangelię Kościoła, a to ze względu na wyraźne zainteresowanie dla oraz, co bardziej prawdopodobne, ze względu na bogactwo cytatów i ich ścisłe uporządkowanie. U św. Mateusza Kościół nie jest nowym Izraelem: nie następuje po nim, lecz wskazuje na kierunek, w jakim naród wybrany powinien podążać, by móc się zrealizować. Kościół ze swej strony powinien odkryć w Izraelu swoje własne korzenie. Charakterystyczną cechą narracji u św. Mateusza jest jej zwięzłość: opowiadanie przez przypowieści ustępuje miejsca prostemu, ale i dostojnemu nauczaniu katechetycznemu, które stanowi tło dla pięciu wielkich kazań. One to wytyczają rytm i przedstawiają fundamentalne tematy nauki Jezusa Chrystusa. Ostatnie rozdziały (Mt 26,30-28,20) opowiadają o męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Ze względu na ich wielki ładunek emocjonalny i dramatyzm czyta się je jednym tchem, bez przerw. Fundamentalne znaczenie całego dzieła wyłania się w końcowej, podsumowującej całą Ewangelię opowieści o jedynym objawieniu się Zmartwychwstałego (Mt 28,16-20): „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody (por. Mt 24,14), udzielając im chrztu. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami (por. Mt 1,23b) przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.