Geniusz chrześcijaństwa (1802) Chateaubrianda to chyba najsławniejsze dzieło autora wydanych już po polsku Pamiętników zza grobu. Jego wpływ na współczesnych był bardzo duży: w chaosie poglądów po rewolucji ukazywało ono religię jako drogę do spełnienia wszelkich tęsknot i dążeń ludzkich. W dziedzinie literatury wpływ jego był nie mniejszy: odrzucenie mitologii pogańskiej i podkreślenie roli chrześcijaństwa jako źródła inspiracji artystycznej przygotowały drogę romantyzmowi. Chateaubriand napisał tę książką, aby obronić chrześcijaństwo przed zarzutami i uprzedzeniami XVIII wieku. Aby przywrócić chrześcijaństwu należne miejsce w świadomości współczesnych, Chateaubriand uzasadnia jego wyższość w stosunku do innych religii i mitologii oraz ukazuje, że religia ta odpowiada ludzkiej naturze i prowadząc do szczęścia pozaziemskiego, daje szczęście już tu na ziemi. Zdaniem Chateaubrianda tylko chrześcijaństwo jest w stanie przekształcić «człowieka fizycznego» w «człowieka moralnego». Mówiąc o społecznym znaczeniu Ewangelii pisarz podkreśla, że jej nakazy kształtują prawdziwego obywatela. Chateaubriand jest oczywiście przede wszystkim literatem i nie można oczekiwać od niego ani precyzyjnych sformułowań naukowych, ani programów reform społecznych. Zasługa jego polega jednak na tym przede wszystkim, że starał się przypomnieć światu społeczny charakter chrześcijaństwa oraz określić rolę, jaką może ono i powinno odegrać w życiu społecznym. – Jacek Bartyzel
Klasyka światowej literatury pierwszy raz w języku polskim. Żywot Rancégo to nieznane w Polsce arcydzieło wielkiego francuskiego pisarza. Na jego premierę czekaliśmy niemal dwieście lat. Opowiada o życiowej i duchowej podróży Armanda Jeana de Rancégo. Dziecięcy geniusz, chrześniak kardynała Richelieugo i ulubieniec XVII-wiecznych dworów na końcu swej drogi zostanie opatem trapistów – cysterskiego zakonu o najsurowszej w Kościele Katolickim regule. François-René de Chateaubriand napisał to dzieło na polecenie swojego duchowego przewodnika. Praca nad książką była dla autora moralną, metafizyczną podróżą, w którą dzięki wspaniałemu tłumaczowi możemy dziś wyruszyć także i my. Z francuskiego oryginału po raz pierwszy na język polski przełożył Wiktor Dłuski.
François-René de Chateaubriand (1768-1848) zapisał się w dziejach kultury europejskiej jako autor cieszących się wielką popularnością dzieł o tematyce religijnej i powieści. Dużą rolę odgrywał też we francuskiej polityce, uczestnicząc w burzliwych przemianach, przez które przechodziła Francja od wybuchu rewolucji 1789 r. Zasłynął też jako znakomity pisarz polityczny. W swych głośnych traktatach, broszurach i artykułach pisał o krwawym terrorze jakobinów, despotycznych rządach Napoleona i wyzwaniu rzuconym przez niego innym mocarstwom Europy, powrocie do władzy Burbonów i związanych z tym nadziejach i zawodach rojalistów, rewolucji lipcowej i jej skutkach. Nie tylko opisywał rzeczywistość, będąc zwykle surowym jej krytykiem, ale również wykładał własne propozycje polityczne ? zwłaszcza koncepcję monarchii konstytucyjnej. W pierwszym w Polsce wyborze pism politycznych Chateaubrianda znalazły się teksty, które wywoływały ferment we francuskiej polityce i odegrały ważną rolę w rozwoju myśli konserwatywnej. Wiele jego opinii wciąż może inspirować. „W polityce, jak w każdej innej dziedzinie życia, pierwszą zasadą jest dążenie do tego, co możliwe” – o monarchii wedle Karty. „Istnieją dwa rodzaje rewolucjonistów. Jedni pragną rewolucji i wolności – jest ich niewielu. Drudzy pragną rewolucji i władzy – i to oni stanowią olbrzymią większość. Żyjemy iluzją, w dobrej wierze wmawiając sobie, iż wolność jest naszym bożyszczem. Błąd. Równość i chwała to dwie żądze kierujące ojczyzną. Nasz geniusz, to geniusz militarny. Francja jest żołnierzem” – „O restauracji i monarchii elekcyjnej”.
Luizjana, XVII wiek, brzegi Missisipi. Stary Indianin Szaktas opowiada młodemu Francuzowi Renému historię swej młodzieńczej miłości. O uwięzieniu przez nieprzyjacielskie plemię, o Indiance Atali, która go uratowała, o wspólnej ucieczce do puszczy. Opowiadanie francuskiego pisarza François-René de Chateaubrianda, opublikowane 3 kwietnia 1801 roku, pod tytułem Atala, czyli Miłość dwojga dzikich na pustyni przyniosło mu znaczny rozgłos i miało wielki wpływ na rozwój współczesnego romantyzmu.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro