„George Sand” – książki

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 1 z 5 tomów ?Historii mojego życia? w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. Część I Historia rodziny do 1800 przedstawia korzenie rodu pisarki. Linią genealogiczną ze strony ojca związana jest z Augustem II Mocnym, królem Polski, jej matka zaś pochodziła ze stanu niskiego. George Sand zastanawia się nad problemem równości płci, potępia rewolucyjny terror oraz dostrzega istnienie ?poufnej historii narodów?. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838?1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 4 z 5 tomów ?Historii mojego życia? w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. W części IV, Od mistycyzmu do niezależności. 1819?1822, pisarka komentuje dzieła o tematyce chrześcijańskiej, rozważa teorie piękna i prawdy. Opisuje tutaj też swoje ostatecznie nieudane małżeństwo, powrót do Nohant, postaci, które wpłynęły na jej życie. Przyjmuje pseudonimy: Jules Sand, George Sand, Karl Sand. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838?1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy ostatni z 5 tomów ?Historii mojego życia? w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. Część V, Życie literackie i osobiste. 1832?1850, odsłania sukcesy literackie autorki, jej załamania psychiczne spowodowane trudnościami życia, rozwodem, wysiłkiem wychowania dzieci. Znajdujemy też tutaj charakterystykę Chopina. Autorka nie pisze o ?burzy? rozstania z kompozytorem, ale z dystansu czasowego ze smutkiem patrzy na ich związek, konstatując: ?Moje serce jest cmentarzem?. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838?1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 2 z 5 tomów ?Historii mojego życia? w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. W części II zatytułowanej Moje pierwsze lata. 1800?1810 autorka opisuje dalsze rodzinne perypetie na tle fascynujących wydarzeń historycznych. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838?1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 3 z 5 tomów ?Historii mojego życia? w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. Część III Od dzieciństwa do młodości. 1800?1819 zawiera rozważania na temat religii, wykształcenia w zakresie literatury, filozofii, dojrzewania ducha i wrażliwości serca, ale też nietuzinkowy obraz Francji pod rządami Napoleona Bonapartego obserwowanej oczyma dorastającej dziewczynki. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838?1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Korespondencja Gustave’a Flauberta i George Sand to pierwszy po polsku, obszerny wybór listów obojga pisarzy, obejmujący okres ich znajomości i przyjaźni od roku 1863 do śmierci Sand w roku 1876. „Kiedy rozpoczyna się wymiana listów, ona ma pięćdziesiąt dziewięć lat, jest znaną i szanowaną pisarką, autorką czterdziestu powieści – on, o siedemnaście lat młodszy, jest autorem Pani Bovary i Salambo, których znaczenie mało kto wówczas rozumiał. Ona, od lat żyjąca w separacji z mężem, obraca się w kręgach literackich i artystycznych Paryża, otoczona aurą skandalu z racji prowokującej niezależności, męskich strojów i licznych kochanków, w tym tak znakomitych, jak Alfred de Musset i Fryderyk Chopin. On jest prowincjuszem z wyboru i może pochwalić się tylko jednym głośnym romansem: z trzeciorzędną literatką Luizą Colet (…) – pisze we wstępie tłumacz, Ryszard Engelking, autor nowego przekładu Pani Bovary. – George Sand od razu dostrzegła wielki talent Flauberta, ale nie potrafiła zrozumieć jego założeń estetycznych. Jak dowodzą jej listy, nie zrozumiała ich nigdy i z uporem usiłowała namówić przyjaciela, by – idąc jej śladem – nieco lżej traktował swoje pisarstwo. (…) Flaubert nie próbował jej nawracać i cierpliwie przedstawiał swoje poglądy. Jej powieści podziwiał za młodu, skłaniały go wtedy do marzeń. Później o jej utworach wyrażał się jak najgorzej, twierdząc, że pisane są sercem, a nie głową. Po latach, kiedy zaprzyjaźnił się z autorką, próbował czytać je sercem. (…) Na różnicach i podobieństwach, zastrzeżeniach i szacunku tych dwoje niezwykłych ludzi, bliskich kresu życia, zbudowało wielką przyjaźń. Zebrane tu listy, uważane za najpiękniejszą z francuskich korespondencji literackich, są tej przyjaźni świadectwem”.