Filozofia okazjonalistyczna kojarzy się przede wszystkim z nazwiskiem N. Malebranche'a, który bez wątpienia był postacią najwybitniejszą i najbardziej znaczącą w tym kręgu filozoficznym. Niemniej jednak nie można właściwie zrozumieć samego Malebranche'a, jak też nie można zrozumieć genezy i ciągu rozwojowego okazjonalizmu, jeśli nie pozna się stanowiska filozoficznego Geulincxa. Chodzi tu o zrozumienie, w jaki sposób dokonało się przejście od sformułowanej przez Geulincxa tezy o okazjonalistycznym charakterze związku przyczynowo-skutkowego w sferze oddziaływań wzajemnych między substancjami różnymi (czyli duszą i ciałem) do sformułowanej przez Malebranche'a tezy dotyczącej okazjonalistycznego charakteru tego związku w sferze oddziaływań między substancjami jednorodnymi. Nadto chodzi o zrozumienie, w jaki sposób z okazjonalistycznej metafizyki Geulincxa wyrasta jego okazjonalistyczna etyka, mająca być zarazem etyką zgodną z nakazami chrześcijańskimi.
Kwestie metafizyczne Arnold Geulinex (1624-1669) podejmuje w kilku pismach. Są to: trzy dysputy metafizyczne z lat 1666-1669, Metafizyka prawdziwa i Metafizyka na sposób perypatecki, wydane po raz pierwszy w 1961 roku, oraz Etyka, wydana w całości po raz pierwszy w 1675 roku. Pisma te w rónym stopniu zajmują się kwestiami metafizycznymi. Dysputy metafizyczne stanowią wstęp do rozważań- opisują konieczny stan przed zaangażowaniem się w rozstrzyganie problematyki metafizycznej. Właściwe rozumowania i wnioski zawiera w szczególności Metafizyka prawdziwa. W Etyce zaś omówione zostało przede wszystkim rozwiązanie kwestii wzajemnej zależności odmiennych substancjalnie ducha i ciała, znane jako teoria okazjonalizmu.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro