„Iwona Zaborowska” – książki

Przed Państwem kolejny, kompletnie nowatorski w formie tomik poezji Haiku. Nawiązuje on i mierzy się jednocześnie z klasyczną japońską formą poetycką reprezentatywną w okresie Edo (1693-1868). Rzadko spotykamy rzeczy, które oddają tak bardzo piękno natury, jak elegancki w formie, dobrze napisany wiersz haiku. Od powstania tej formy z sukcesem mierzy się i w Polsce i na świecie wielu poetów. Do nich od dzisiaj należeć będzie także poetka Iwona Zaborowska. Autorka jest lekarzem, stąd może bierze się jej wnikliwa analiza tego, czym żyje świat, jak zmienia się przyroda i człowiek wraz z nią. Być może, tak jak i w poprzednim jej tomiku poezji, związane jest to z wielką pasją poetki, którą jest fotografia. Zatrzymując w nieruchomym kadrze ulotność chwili z dużą swobodą może ją zamienić w słowo, w krótką poetycką formę współcznsego haiku. Niektóre z jej wierszy mogą nie wydawać się zgodne ze wzorem klasycznego haiku. Ale należy pamiętać, że wiele japońskich wierszy przetłumaczonych na język polski, straciło liczbę sylab z powodu różnic językowych, także straciło formę klasycznego haiku. Haiku Iwony Zaborowskiej jest niezwykle ciekawe, inspirujące, zmuszające do zamyślenia, zajrzenia w głąb własnej duszy. Na pewno znajdzie wielu czytelników kochających tę formę wyrażania swoich myśli. Zapraszam do lektury!

Przed Państwem kolejny tomik poezji pod tytułem Wędrując przez życie autorstwa Iwony Zaborowskiej. Tomik ten poetka poświęca swojemu ukochanemu synowi Tomkowi, który odszedł zbyt wcześnie. W jednym z wierszy pisze: Bez ciebie Bardzo pragnęłam, abyś znowu dotknął dłoni, uśmiechnął się, szepnął czule, tęskniłem. Bez ciebie smutny jest mój świat. Wszystko przeminęło, zostały wspomnienia i żal. Autorka jest lekarzem, co ma niewątpliwie wpływ na jej wrażliwość,postrzeganie rzeczy i zjawisk wokół niej. Poetka kocha i chce być kochana. Pięknie pisze o miłości, która jest tak ulotna, jak czerwcowe ciepłe wieczory. Czerwcowe zauroczenie Marzenia ukryte pośród gwiazd powracają w letnie roztańczone wieczory w płatkach róż cichym śpiewie nocy tkliwym dotyku spełnienia pragnień. Radosne chwile przepełnione szczęściem wkrótce się wymkną popłyną w nieznane. Centralną cechą jej poezji jest niechęć do definiowania, etykietowania. Jej wiersze to trafne spostrzeżenia, niczym słowo rzeźbione w marmurze. To namalowany delikatnie obraz, gdzie autorka używa słów zamiast farby, a płótnem staje się dla niej czytelnik. Najbardziej dającą się określić cechą formy poetyckiej Iwony Zaborowskiej jest ekonomia języka. Poetka staranne dobiera słowa pod kątem zwięzłości i jasności przekazu. Tomik ten jest ilustrowany pracami serdecznego przyjaciela autorki LAL THUSHARA FERNANDO ze Sri Lanki. Zapraszam do lektury tego niezwykle ciekawego tomiku.

Przed Państwem kolejny, po Kolorach emocji, tomik poezji pod tytułem Zwiewność chwili autorstwa Iwony Zaborowskiej. Autorka jest lekarzem, stąd może bierze się jej wnikliwa analiza wszystkiego, co ją pasjonuje i co ma wpływ na nasze życie. Jest matką, która przeżyła olbrzymią tragedię - śmierć syna, z którą nie może się pogodzić. Dlatego w tomiku znalazły się wierszę pełne nostalgii i smutku. To rodzaj trenów na wzór poezji Jana Kochanowskiego po śmierci córeczki Urszuli. Mimo tak dużej tragedii autorkę nie opuszcza umiejętność tworzenia utworów ciepłych, płynących z głębi serca. Jej poezja, podobnie jak w poprzednim tomiku, emanuje miłością do ludzi, do przyrody. Być może związane jest to z wielką pasją poetki, którą jest fotografia. Dzięki łączeniu umiejętności chwytania chwil w kadrze, tak pięknie potem opisuje umykający czas, który za moment zniknie z naszych oczu bezpowrotnie. ZŁOCISTE CHWILE Oczarowani pięknem chwili zatrzymanej na zawsze witaliśmy ranek skąpany w złocie wschodzącego słońca. Rozkołysane fale oceanu wolno zmierzające ku brzegowi a za chwilę niebo rozświetlone błękitem wstającego dnia. Było tak radośnie złociście i lęk przecież za chwilę wszystko to przeminie zostawiając jedynie wspomnienie. Powracający smutek i zarazem radość jak dobrze, że wszystko to nie było złudzeniem.

Autorką tomiku poetyckiego Kolory emocji jest Iwona Zaborowska, z zawodu lekarz. Może dlatego jej poezja jest tak blisko ludzi. Przyciąga ciepłem płynącym z serca. Czytając jej wiersze praktycznie podpisujemy się pod każdym z nich wołając: tak, to o mnie. Ja też tak czuję.Poezja Iwony Zaborowskiej przesiąknięta jest dobrem. Marzeniami o młodości, umykającym czasie, przyrodzie wokół nas, której cykle życia mają wpływ na nasze samopoczucie, także na nasze zachowanie czy humor, na radość i na smutek w nas. Pasją autorki - oprócz pisania - jest fotografia, stąd tomik jest bogato ilustrowany pięknymi zdjęciami poetki. Czuć, że pory roku mają olbrzymi wpływ na psychikę poetki. Jej zdjęcia przyrody - chmury, kwiaty oraz ptaki-flamingi z powodzeniem mogą być ozdobą niejednej galerii.