„Jan Himilsbach” – książki

Spytany kiedyś przez afektowaną dziennikarkę, co bardziej sobie ceni w życiu – pisanie książek czy kamieniarstwo, Himilsbach odparł bez wahania: kamieniarstwo. A dlaczego? zapytała zaciekawiona. Bo tą moją twórczością nikt sobie d…y nie podetrze odpowiedział. To oczywiście jedna z legend. A o Himilsbachu krążyło legend mnóstwo. Ten pisarz-samouk, poeta, a z zawodu kamieniarz jest dziś w Polsce jedną z najbardziej tzw kultowych postaci okresu PRL. Ale kto jak kto Himilsbach na to miano wyjątkowo zasłużył. Legendą był już za życia. Legendarne były jego filmowe role jak te w: Rejsie, Wniebowziętych czy w Jak to się robi. A przy tym był Himilsbach pisarzem niezwykle oryginalnym, jego opowiadania wskazują na świetne pióro, a te autobiograficzne są niezwykle przejmujące. Proponujemy Państwu pełny przegląd literackiej twórczości króla naturszczyków Jana Himilsbacha

Prawdopodobnie ostatni już tom nieodkrytych do tej pory tekstów Jana Himilsbacha, króla naturszczyków, pisarza, aktora, którego głos, którego role w takich filmach jak "Rejs", "Jak to się robi", czy "Wniebowzięci" stały się absolutnie kultowe. Ale wszak był Himilsbach także pisarzem, a jego twórczość doceniali najwięksi polscy pisarze, choćby Konwicki czy Hłasko, zresztą najserdeczniejszy przyjaciel Himilsbacha. W tym tomie udało nam się zebrać nieodkryte jeszcze teksty, czasami tylko zarysy tekstów, słuchowisk, scenariuszy filmowych (tak, tak Himilsbach był także autorem scenariuszy i radiowych słuchowisk). Himilsbacha zawsze interesowali ludzie z marginesu społecznego, w pewnym sensie, nic dziwnego, z niego bowiem sam się wywodził. Ale Ci jego bohaterowie bardzo często mają jakiś rys szlachetności. Wraz z odkrywaniem Himilsbacha odkrywamy więc także jakąś tam prawdę o PRL-u, o tych smutnych czasach w "najweselszym baraku"

Jan Himilsbach (1931-88) - pisarz-samouk, poeta, a z zawodu kamieniarz. Postać już dzisiaj kultowa. Pamiętamy go przede wszystkim jako aktora, choćby z `Rejsu` Piwowskiego, `Jak to się robi?` czy `Wniebowziętych` Kondratiuka. Pamiętamy jego twarz, pamiętamy jego zachrypnięty głos. Trochę zapomnieliśmy tylko o jego twórczości literackiej. A przecież - jak pisze Tadeusz Konwicki: `Himilsbach jest ozdobą naszej literatury...`