„Janusz Grabowski” – książki

Janusz II (14551495) był jednym z najwybitniejszych Piastów mazowieckich w XV wieku. O popularności i prestiżu, jakim cieszył się nie tylko na Mazowszu, świadczy fakt, że po śmierci króla Kazimierza Jagiellończyka (1492), prymas Zbigniew Oleśnicki widział w nim dobrego kandydata do tronu polskiego. Książę w okresie samodzielnych rządów (14711495) powiększył ponad dwukrotnie obszar swojej dzielnicy. Był politykiem rozsądnym, dlatego pomimo niechęci do Jagiellonów po inkorporacji części Mazowsza do Korony, starał się utrzymywać poprawne stosunki z królem polskim. Janusz II zabiegał również o dobre relacje z zakonem krzyżackim w Prusach. Książę, będąc dobrym gospodarzem, stworzył sprawnie działający aparat administracyjny i skarbowy. Doskonale wiedział, że system skarbowy stanowi najistotniejszy z elementów kształtujących państwo i przesądzających o możliwości sprawnego funkcjonowania władzy książęcej. Piast ten przywiązywał olbrzymią wagę do swojego wyglądu, dobierał stroje i klejnoty. Inwentarz skarbca i zachowane rachunki dworu wskazują na potrzebę okazywania prestiżu wobec książęcego otoczenia, przyjezdnych i stykających się z nim osób.

Janusz II (14551495) był jednym z najwybitniejszych Piastów mazowieckich w XV wieku. O popularności i prestiżu, jakim cieszył się nie tylko na Mazowszu, świadczy fakt, że po śmierci króla Kazimierza Jagiellończyka (1492), prymas Zbigniew Oleśnicki widział w nim dobrego kandydata do tronu polskiego. Książę w okresie samodzielnych rządów (14711495) powiększył ponad dwukrotnie obszar swojej dzielnicy. Był politykiem rozsądnym, dlatego pomimo niechęci do Jagiellonów po inkorporacji części Mazowsza do Korony, starał się utrzymywać poprawne stosunki z królem polskim. Janusz II zabiegał również o dobre relacje z zakonem krzyżackim w Prusach. Książę, będąc dobrym gospodarzem, stworzył sprawnie działający aparat administracyjny i skarbowy. Doskonale wiedział, że system skarbowy stanowi najistotniejszy z elementów kształtujących państwo i przesądzających o możliwości sprawnego funkcjonowania władzy książęcej. Piast ten przywiązywał olbrzymią wagę do swojego wyglądu, dobierał stroje i klejnoty. Inwentarz skarbca i zachowane rachunki dworu wskazują na potrzebę okazywania prestiżu wobec książęcego otoczenia, przyjezdnych i stykających się z nim osób.

Poczet książąt i księżnych mazowieckich otwiera Konrad I, protoplasta Piastów mazowieckich i kujawskich, kończy zaś Anna, córka Konrada III Rudego, ostatnia księżna mazowiecka. Publikacja zawiera biogramy pięćdziesięciu książąt i księżnych mazowieckich. Autor w swojej pracy uwzględnił wszystkie najnowsze ustalenia z zakresu genealogii Piastów mazowieckich, dając w wielu wypadkach pierwszeństwo wynikom własnych badań i przemyśleń. W książce celowo zrezygnowano z przypisów, które mogłyby zakłócić przyjętą konwencję opracowania. Natomiast po każdym biogramie zamieszczona została wykorzystana literatura i źródła. Znaczącym uzupełnieniem publikacji są tablice genealogiczne Piastów mazowieckich, spis chronologiczny władców panujących na Mazowszu (XIII w. – 1526 r.), bibliografia, mapy oraz indeks. Przez pryzmat opisanych postaci książka przybliża dzieje Mazowsza w okresie ich panowania.

Miejsce zbrodni: miasto, w którym łatwo się zatracić. Znana z poprzedniej książki autora Wiadomość ze Sztokholmu nadkomisarz Ewa Wichert, uparta Kaszubka, tym razem podąża tropem zbrodni nie tylko po zakamarkach Gdyni i okolic, ale dociera także nad egzotyczny Bosfor. W gorącej atmosferze Stambułu spróbuje rozwiązać zagadkę śmierci jednego z dyrektorów Wejherowskiej Fabryki Wódek. Janusz Grabowski - urodzony w Gdańsku, mieszka w Sztokholmie i na Wyspach Alandzkich. W Trójmieście ukończył Topolówkę i studiował na Politechnice Gdańskiej. W Szwecji robił prawie wszystko: mył okna, prowadził restauracje, był kelnerem księżniczek na przyjęciach noblowskich. Studiował na Uniwersytecie Sztokholmskim i na Handelshögskolan. Został również wyróżniony dyplomem Szwedzkiej Akademii Gastronomicznej. Pracując na promach zaczynał swoją karierę jako kelner, aby awansować na szefa obsługi pasażerskiej całej floty. Katastrofa ,,Estonii” odsunęła go jednak od morza na prawie dwadzieścia lat. Prowadząc znaną markę Absolut Vodka w Europie Centralnej, Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Indiach i byłym Związku Radzieckim, zwiedził prawie cały świat. Ostatnio powrócił do ukochanego morza i jest wiceprezesem jednego z największych armatorów pasażerskich w Skandynawii.