„Jerzy Hausner” – książki

Najnowsza książka Profesora Jerzego Hausnera to aktualizacja rozważań wokół rozwijanej wokół ruchu Open Eyes Economy ekonomii wartości i solidarności ludzkiej. Autor podejmuje interdyscyplinarny dyskurs, łącząc wiele dziedzin, dzięki czemu uzyskujemy efekt holistycznego myślenia, którego wymaga współczesność. Jerzy Hausner przekonuje, że musimy zacząć inaczej myśleć , ponieważ problemy, jakich aktualnie doświadczamy, są konsekwencją naszych dominujących poznawczych założeń.

Nasz podręcznik niesie przesłanie, że za fundament ekonomii kultury należy uznać rozwój, a nie rynek. Tylko bowiem w ten sposób można uchwycić związek kultury z gospodarką i jej współczesnymi przemianami strukturalnymi, ale też - szerzej - ze zmianą społeczną. (...) Naszym celem było przygotowanie podręcznika, który byłby wprowadzeniem do "ekonomii kultury", ale który nie powielałby podejścia wypracowanego na gruncie ekonomii neoklasycznej, w której kulturę postrzega się przez pryzmat rynku, gospodarki rynkowej i przemysłów kreatywnych. Cechą nadrzędną tak pomyślanego podręcznika jest podejście interdyscyplinarne, dopiero ono umożliwia bowiem uchwycenie i ukazanie zależności między kulturą a rozwojem. Dlatego stworzyliśmy zespół, w którym wokół tego celu skupili się nie tylko ekonomiści, ale też socjologowie, historycy sztuki oraz prawnicy - teoretycy i praktycy. (...) Obecna wersja podręcznika jest pod względem treści zasadniczo zmieniona i rozszerzona. Ale najważniejszą modyfikacją jest jego zupełnie nowa edytorska forma. Powstała ona w następstwie podjęcia przez autorów współpracy z pracownikami i studentami Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. ze "Wstępu" prof. Jerzego Hausnera prof. Anny Karwińskiej prof. Jacka Purchli

Świat społeczny nieustannie się zmienia i staje się przy tym coraz bardziej kompleksowy. Coraz trudniej regulować jego funkcjonowanie. Oddziaływanie punktowe i czynnikowe niewiele pomaga. Z jednej strony, rodzi to pokusę pozostawienia rozwoju zachowaniom spontanicznym (rewolucja neoliberalna), a z drugiej – uproszczenia rzeczywistości społecznej poprzez narzucenie jej hierarchicznego i monocentrycznego porządku (etatyzm). Pomiędzy tymi skrajnościami mieści się governance – współzarządzanie. Część badaczy procesów rządzenia kwestionuje wagę współzarządzania, uznając je za koncept pozbawiony treści i znaczenia. Inni wiążą z nim wielkie nadzieje.