Otton I był władcą wyjątkowym, znacznie przekraczającym standardy epoki, którego porównać można jedynie z Karolem Wielkim. Posiadał cechy wielkiego przywódcy, odznaczał się poczuciem sprawiedliwości, umiał wykorzystywać swoje talenty militarne i dyplomatyczne. Kiedy w 962 roku został koronowany na cesarza Rzymu, przestał być jednym z wielu europejskich władców, a zaczął przewodzić całemu chrześcijańskiemu światu. Nad pogańskimi nieprzyjaciółmi – Madziarami, Normanami i przede wszystkim Słowianami połabskimi odnosił walne zwycięstwa, z Mieszkiem I potrafił zawrzeć korzystny dla obu stron sojusz. Swemu synowi, Ottonowi II, zostawił państwo silne i stabilne. Wpływ Ottona I na czasy, w których żył, był tak doniosły – w dziedzinie sztuki, literatury, architektury – że termin „epoki ottońskiej” upowszechnił się w historii.
Tekst porusza bardzo frapujący temat ? a mianowicie XIX-wiecznych, romantycznych prób historycznego dowartościowania własnego narodu poprzez przypisanie mu odpowiednio atrakcyjnej przeszłości. (?) Fałszerstwa historyczne zawsze dostarczają wiele informacji o mentalności epoki i o ludziach, którzy tego rodzaju przedsięwzięć się podejmują. Warto zatem je analizować i wyniki tych analiz publikować. (z recenzji prof. dra hab Andrzeja Pleszczyńskiego)
Spis treści: Spis treści Pontyfikat niecodzienny / 5 Życie i kariera kościelna / 15 Rola papiestwa u progu XI wieku / 25 Uczony / 37 Sylwester II i Otton III / 43 Sylwester II a św. Wojciech / 49 Przypisy / 53 Wybór literatury / 54 Wykaz ilustracji / 56 Nota o Autorze / 58
Bohaterowie i władcy słowiańskiego Połabia są nam nieznani. Szkoda, bo to oni w czasach od Karola Wielkiego po Fryderyka Barbarossę stawiali czoło niemieckiemu parciu na wschód. Poprzez walki, powstania, z mieczem lub toporem w dłoniach, również intrygami, na kilka wieków byli języczkiem u wagi pogranicza słowiańsko-germańskiego. Choć wiecznie ze sobą skłóceni i walczący z wszystkimi sąsiadami, ale zawsze waleczni i nieustępliwi, w swym pogaństwie dawali wyraz niezależności i dumy. Poznajmy ich tragiczne i wspaniałe losy, imiona Derwana, Drogowita, Tęgomira, Gotszalka i Niklota niech nie zostaną zapomniane, a Jaksa z Kopnika, zanim wyruszy z Henrykiem Sandomierskim do Ziemi Świętej, niechaj odsłoni dla nas historię kraju nad Hawelą. Opowieść zacznie się jednak od pewnego polskiego hrabiego, późniejszego autora jednej z najbardziej lubianych powieści awanturniczych - Rękopisu znalezionego w Saragossie, który w czasach Goethego postanowił poszukać ostatnich słowiańskich śladów nad dolną Łabą.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro