„Jose Raul Capablanca” – książki

Ta klasyczna już publikacja, która do dziś nie straciła nic na wartości, ukazała się po raz pierwszy w 1921 roku, w którym jej autor pokonał Emanuela Laskera w meczu o tytuł mistrza świata w szachach. Capablanca przedstawił w niej, w typowy dla siebie, lakoniczny i elegancki sposób, praktyczne zalecenia, dotyczących różnych elementów i aspektów gry szachowej, ilustrując je w pouczający sposób własnymi partiami i fragmentami pojedynków innych czołowych mistrzów swojej epoki. Wśród omówionych zagadnień znalazły się m.in.: podstawy strategii szachowej, zasady planowania, rola inicjatywy w szachach, strategia rozgrywania końcówek. José Raúl Capablanca do dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych szachistów w historii i niezrównanego wirtuoza gry pozycyjnej. Powojenny mistrz świata Michaił Botwinnik powiedział: „Nie sposób zrozumieć istoty szachów, nie spojrzawszy na nie oczami Capablanki.” I chyba trudno o lepszą zachętę do tego, by zapoznać się z treścią niniejszej książki.

Oto drugi (i ostatni) z klasycznych podręczników gry szachowej autorstwa trzeciego mistrza świata uważanego za większość znawców szachów za największy talent w dziejach królewskiej gry. Podobnie jak w swoje wcześniejszej książce Nauka gry w szachy (Wydawnictwo RM 2021) Capablanca przedstawił tu, w typowy dla siebie, lakoniczny i elegancki sposób, praktyczne zalecenia, dotyczących różnych elementów i aspektów prowadzenia walki na szachownicy. Obydwie wspomniane publikacje uzupełniają się wzajemnie tworząc spójną całość i mimo upływu wielu lat, nie straciły nic ze swojej wartości, nadal będąc najodpowiedniejszą lekturą dla tych, którzy chcieliby poznać i zrozumieć najważniejsze elementy szachowej strategii i taktyki, nie grzęznąc przy tym w gąszczu zawiłych i skomplikowanych przykładów. Wśród omówionych zagadnień znalazły się m.in. poniższe: • zasady i cel gry, • ruchy i charakterystyka poszczególnych bierek szachowych, • cenne, praktyczne rady, jak szybko dorównać i przewyższyć innych szachistów, • podstawowe zasady rozgrywania szachowych debiutów. José Raúl Capablanca (1888–1942) – uważany jest za jednego z najwybitniejszych szachistów w historii, niezrównanego wirtuoza gry pozycyjnej. Tytuł mistrza świata zdobył w 1921 roku, pokonawszy jego wieloletniego posiadacza Emanuela Laskera. Cieszył się wtedy sławą niezwyciężonego, gdyż na swojej drodze do tej godności przegrał zaledwie kilka partii turniejowych. Po niespodziewanej porażce w meczu z Aleksandrem Alechinem w 1927 roku nie zdołał odzyskać szachowego tronu (m.in. dlatego, że Alechin odmawiał udzielenia mu rewanżu), lecz aż do wybuchu drugiej wojny światowej pozostawał w ścisłej czołówce arcymistrzów.