„Lecito Divina” – książki

W czwartym tomie lectio divina do Ewangelii Łukasza rozważane są rozdziały od 8 do 11. W rozdziale 8 Łukasz ukazuje obecność kobiet w kręgu uczniów Jezusa. W rozdziale 9 przedstawia nam kwestię powołania i formacji Dwunastu, zaś w 10 i 11 podkreśla, że jedyną możliwą drogą dojścia do spotkania z Bogiem jest Syn ukrzyżowany, w którym wszyscy doświadczamy możliwości nazywania Boga "Ojcem".

W piątym tomie lectio divina do Ewangelii Łukasza rozważane są rozdziały od 11 do 14. Autor komentuje następujące tematy: złośliwe zarzuty, nawrót do grzechu, prawdziwie błogosławieni (11,14-28), znak Jonasza (11,29-32), światło (11,33-36), napiętnowanie faryzeuszów (11,37-44), napiętnowanie uczonych w Prawie (11,45-54), kwas faryzeuszów, męstwo w ucisku (12,1-12), ostrzeżenie przed chciwością (12,13-21), zbytnie troski, dobra trwałe (12,22-34), gotowość na przyjście Pana, przypowieść o słudze wiernym i niewiernym (12,35-48), za Jezusem lub przeciw Niemu, znaki czasu (12,49-59), wezwanie do nawrócenia (13,1-5), nieurodzajne drzewo figowe (13,6-9), uzdrowienie kobiety w szabat (13,10-17), przypowieść o ziarnku gorczycy i o zaczynie, odrzucenie Żydów, chytry Herod, nieszczęsne miasto (13,18-35), nowe uzdrowienie w szabat, skromność, kogo zaprosić na ucztę, przypowieść o uczcie (14,1-24), obowiązki ucznia Jezusa (14,25-35).

Trzeci cykl lectio divina do Ewangelii św. Jana dotyczy mów Jezusa wygłoszonych w czasie ostatniej wieczerzy (J 13-17).Innocenzo Gargano, kameduła, mieszka w Rzymie, w klasztorze San Gregorio al Celio, którego jest przełożonym i administratorem. Niezwykły profesor patrologii w Papieskim Instytucie Wschodnim, uczy historii egzegezy Ojców Kościoła w Papieskim Instytucie Biblijnym. Od dziesięcioleci zajmuje się odczytywaniem Biblii w perspektywie Ojców Kościoła i wierzącego ludu. Autor licznych publikacji, współautor różnych prac zbiorowych i opracowań słowników teologii i duchowości. Opublikował około trzydziestu tomów lectio divina oraz wiele prac na temat listów św. Pawła.

Autor komentuje następujące fragmenty Ewangelii według św. Łukasza: działalność Jana Chrzciciela, chrzest Jezusa, rodowód Jezusa, kuszenie na pustyni (Łk 3,1-4,13), powołanie Piotra, uzdrowienie trędowatego (Łk 5,1-16), uzdrowienie paralityka, powołanie Lewiego, sprawa postów, łuskanie kłosów w szabat, uzdrowienie w szabat (Łk 5,17-6,11), wybór dwunastu, tłum, który starał się Go dotknąć, błogosławieństwa, miłość nieprzyjaciół, powściągliwość w sądzeniu, obłuda, drzewo i owoce, dobra i zła budowla, setnik z Kafarnaum (Łk 6,12-7,17), poselstwo Jana Chrzciciela, świadectwo Jezusa o Janie Chrzcicielu, sąd Jezusa o współczesnych, nawrócona grzesznica (Łk 7,19-50).

List do Rzymian zawiera pełną naukę apostolską o usprawiedliwieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Najwięksi egzegeci (Orygenes, Augustyn) uczynili z Listu do Rzymian najważniejszy punkt odniesienia w swojej refleksji w zgłębianiu i dalszym poznawaniu tajemnicy Chrystusa.Reformator Kościoła, Marcin Luter napisał, że List do Rzymian to "prawdziwe arcydzieło, najczystsza Ewangelia, którą każdy chrześcijanin powinien stale studiować, to duchowy chleb, którym wierzący człowiek codziennie powinien się karmić i przechowywać bezcenne treści tego listu w sercu, uczyć się go na pamięć, słowo po słowie".Chryzostom, jeden z ojców wczesnego Kościoła, czytał List do Rzymian dwukrotnie w ciągu każdego tygodnia. Wielki uczony, Michał Faraday, wyznał na łożu śmierci: "moja wiara, ugruntowana dzięki lekturze Listu do Rzymian daje mi pewność, że Chrystus to mój Zbawiciel, który zmarł za mnie, żeby otworzyć mi drogę do nieba".

Tom 4 Lectio divina do Ewangelii św. Mateusza omawia tzw. trzecią mowę Jezusa, nazywaną Mową w przypowieściach. Zawiera ona długie wprowadzenie, określane zwykle jako sekcja narracyjna (rozdz. od 11 do 12), natomiast właściwa mowa znajduje się w całym rozdziale 13 (ww. 1-52).W swojej drugiej mowie, określanej przez egzegetów Mową apostolską, Jezus nakreślił zasadnicze linie metodologiczne misji Dwunastu, natomiast w pierwszej, Kazaniu na górze, wskazał podstawowe treści tejże misji.Z kolei w obecnej trzeciej mowie Mowie w przypowieściach jak się zdaje, Jezus chce przedstawić konkretne przykłady przepowiadania, aby dwunastu apostołów i ich następcy w możliwe najbardziej praktyczny sposób nauczyli się, jaką formę powinno zawsze przyjmować ich przepowiadanie lub katecheza.

Obecny tom jest kontynuacją poprzedniego lectio divina Ewangelii św. Mateusza, które poświęcone było Kazaniu na górze (tzw. pierwszej mowie Jezusa). Autor analizuje w nim dziewięć cudów Jezusa (8,1-9,38) oraz tzw. drugą mowę Jezusa Mowę apostolską (rozdz. 10).

Obecny tom jest kontynuacją poprzedniego lectio divina Ewangelii św. Mateusza, które poświęcone było Kazaniu na górze (tzw. pierwszej mowie Jezusa). Autor analizuje w nim dziewięć cudów Jezusa (8,1-9,38) oraz tzw. drugą mowę Jezusa Mowę apostolską (rozdz. 10).