Wiersze zawarte w tym tomiku są zapisem wewnętrznych i religijnych przeżyć, których doświadczam od ponad 25 lat, w codziennej kapłańskiej posłudze ciężko chorym dzieciom i ich rodzicom. Niewątpliwie stygmatem tej służby jest uczestniczenie w cierpieniu, które często napawa człowieka lękiem. [] Lęk przed cierpieniem przezwycięży tylko ten, kto odkryje siłę miłości Chrystusa, który oddał za nas swoje życie. Konieczne jest jednak odwzajemnienie tej miłości. Ona uczy nas na nowo dawać cierpiącym już nie samego siebie, ale nadzieję zbawienia. Fragment wstępu
Twórczość ks. Lucjana Szczepaniaka SCJ kapłana, poety, lekarza ustanawia w dziejach pisarstwa zjawisko o randze ewenementu literackiego. Pisarz uosabia wzór twórcy z powołania, z moralnego nakazu, wyniku sytuacji egzystencjalnych, w których uczestniczy. Wiersze mówią o niezawinionym i udostojnionym cierpieniu, sięgają wnikliwie istoty wartości chrześcijańskich, poszukują wskaźników autentyzmu wiary. Liryka poety przejmuje na siebie funkcje intymnej rozmowy z Bogiem, często nasyconej dramatyzmem bólu i bezradności wobec cierpienia, ukazuje trudne meandry ludzkich dróg do Najwyższego, rysuje ludzkie upadki i ludzkie wzloty. Autor próbuje odpowiedzieć na bardzo trudne pytania, zadawane przez pacjentów i ich opiekunów. Są to odpowiedzi motywowane przekonaniem, że opieka paliatywna to nie tylko leczenie przeciwbólowe, ale posługa psychologiczna, duszpasterska, niekiedy nawet socjalna. W tych trudnych zadaniach ważne jest zrozumienie potrzeb i oczekiwań dziecka, współtowarzyszenie mu w cierpieniu, w pokonywaniu poczucia osamotnienia, w przejściu na drugi brzeg życia (ze Wstępu Aliny Aleksandrowicz).
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro