„Michel Onfray” – książki

Eine Brandschrift gegen Freud<,br />, <,br />,Verdrä,ngung, Sublimierung der Triebe, Ö,dipuskomplex, der ganze Freud: von Wissenschaft keine Rede. Die Psychoanalyse: wahr und gü,ltig nur fü,r eine einzige Person - Sigmund Freud selbst. Michel Onfray, der groß,e Radikale unter den Denkern der Gegenwart, sieht Freud als Schamanen und Stifter einer mä,chtigen Religion und entlarvt dessen Vermä,chtnis als groß,artiges Mä,rchen und kollektive Wahnvorstellung, der alle erliegen. <,br />, <,br />,Freuds Doktrin vom Unbewussten und von den kö,rperlichen Bedü,rfnissen (vulgo: den Trieben) hat eine ganze Zivilisation verfü,hrt. Kein gesellschaftliches Thema kann ohne Psychologisierung auskommen, nur zu gern bietet sich die Psychoanalyse als wissenschaftliche Erklä,rung an. Doch weder dachte Freud wissenschaftlich, noch heilte er, noch befreite er die Sexualitä,t, so der franzö,sische Philosoph Michel Onfray. In einer furios geschriebenen Gegenbiographie, die in Frankreich einen Skandal auslö,ste und zum Nr.-1-Bestseller wurde, entzaubert Onfray die Psychoanalyse als das autobiographische Abenteuer eines einzelnen Mannes, der seine Bedü,rfnisse zur wissenschaftlichen Grundlage machte. Er demontiert den Freudismus als schamanisches Vermä,chtnis eines reaktionä,ren Frauenhassers und postmodernen Hexenmeisters aus Wien.<,br />, <,br />,

Programem ruchu rewolucyjnego Maja 1968 roku było pełne oswobodzenie jednostki z kajdan tradycji, rodziny i państwa. Na murach Sorbony studenci pozostawili lapidarny program – „zakaz zakazywania”. W tej tautologii zawarta jest przewrotność studenckiej rebelii, jej bolszewicka logika i bezwzględność. Na efekty zniesienia „zakazów” dawnego świata wciąż patrzymy. Michel Onfray, w napisanym z dużym intelektualnym napięciem eseju, zwraca uwagę na dwa główne pola działania synów Maja ’68 - cenzurę i intelektualny ostracyzm, stosowany wobec niewygodnych oponentów. Opisuje mechanizmy odrzucania dzieł „niepokornych”. Kreśli prowadzone w mediach strategie dyfamacyjne, których doświadczył m.in. wybitny sinolog Simon Leys, który śmiał w latach 70. podważać oficjalną wykładnię broniącą dokonań chińskiej „rewolucji kulturalnej”, czy Aleksander Sołżenicyn. Onfray atakuje, wyśmiewa i przestrzega. W ostateczności pokazuje krótki żywot tryumfów hunwejbinów wobec piękna prawdy.

Egipskie piramidy, greckie świątynie, Forum Romanum… Ślady dawnych kultur niezbicie dowodzą, że nawet najwspanialsze cywilizacje przemijają. Temu prawu podlega również licząca dwa tysiące lat cywilizacja judeochrześcijańska. Michel Onfray opisuje jej powolny zmierzch, jednocześnie odmalowując bogactwo idei, które leżą u jej podstaw. Dekadencja to opowieść o dwóch tysiącleciach istnienia chrześcijaństwa, czasach inkwizycji, procesach wytaczanych zwierzętom, krwawych dyktaturach i rodzących się ekstremizmach. Francuski filozof odważnie zestawia fakty i wysuwa niepokojące wnioski. Czy to możliwe, że żyjemy u kolejnego kresu wielkiej cywilizacji? Michel Onfray – autor ponad osiemdziesięciu książek, dekonstruuje mity religijne, filozoficzne, społeczne i polityczne, leżące u podstaw wielu powszechnych iluzji. Dekadencja jest drugim tomem w serii „Krótka historia świata”. Nakładem Wydawnictwa Czarna Owca ukazały się jeszcze: Antypodręcznik filozofii, Zmierzch bożyszcza oraz Manifest hedonisty.