„Pawłowski Łukasz” – książki

Książkę Daniela sprowadzam do dwóch kwestii – pasji i determinacji. Doskonale bowiem pamiętam początki mojej drogi: boisko, na którym rosły trzy drzewa, jedno pośrodku. Jedną końcową linię stanowił blok, drugą krawężnik. Tu byliśmy u siebie. Graliśmy bez przerwy, a trening także w późniejszych latach był dla mnie zawsze przyjemnością. Były łzy, radość, siniaki, motywacja, by grać i grać, po kilka godzin dziennie, czasami od rana do wieczora. Trening poprzez formy gier rozwija u bramkarza najistotniejsze umiejętności podejmowania decyzji, czyli znalezienia się we właściwym miejscu i czasie. Jak wskazuje Daniel, analizując różne badania, 10 tys. godzin treningu jest wyznacznikiem sukcesu w przyszłości. Wiedza zawarta w tej publikacji dotyka wielu aspektów rozwoju bramkarza. Szczególnie zainteresowała mnie analiza rzutów karnych pamiętnego finału Ligi Mistrzów z 2005 roku. Kierunek stopy postawnej zawodnika uderzającego piłkę? Coś w tym jest! Ta wskazówka, jak i wiele innych, z pewnością pomogą zarówno młodym bramkarzom osiągać coraz większe postępy, jak i trenerom lepiej rozumieć trening i rozwój zawodnika – Jerzy Dudek.

Wydaje się (przynajmniej w mojej lekturze rozprawy), że siłą Łukasza Pawłowskiego jest interpretacja antropologiczno-literacka konkretnych tekstów, a koronną konkurencją: poetyka historyczna. Właśnie w tym pogranicznym obszarze, na styku teorii i praktyki tekstowej, jego rozległa interdyscyplinarna erudycja, historycznoliteracka wiedza, analityczna inwencja i pomysłowość wykorzystania czasem zaskakujących teoretycznych inspiracji znajdują najlepsze pole do popisu i uzyskania odkrywczych rezultatów poznawczych. Poszczególne rozdziały i podrozdziały stają się studiami przypadków, z których wyłania się pod wieloma względami nowy obraz literatury tych lat projektującej wizje narodowej wspólnoty oraz krytycznie przewartościowującej stereotypowe czy doktrynalnie spetryfikowane obrazy polskiej rzeczywistości. Ogólnie biorąc zaś sądzę ? z wymienionych na początku i w zakończeniu powodów ? że publikacja Łukasza Pawłowskiego stanowi wybitne osiągnięcie badawcze, które nie tylko pomnaża wydatnie naszą wiedzę o prozie fabularnej lat dwudziestych, ale też ukazuje ją w nowym świetle, a na dodatek inspiruje do nowych rozwinięć czy konceptualizacji podjętej problematyki. Z recenzji prof dr. hab. Ryszarda Nycza