Austro-Węgry nie posiadały zamorskiego imperium; Cesarstwo znajdowało się na kontynencie, a do początku XX wieku głównym zadaniem jego marynarki wojennej była obrona linii wybrzeża. Jako że jego flota handlowa ogromnie się rozrosła, admirałowie uznali, że marynarka powinna zastosować bardziej aktywną politykę obronną. Lata 90. XIX wieku były świadkiem rozpoczęcia szeregu programów okrętownictwa, które miały stworzyć dobrze zbalansowaną, nowoczesną flotę. W celu ochrony handlu dalekomorskiego i prezentowania obecności Austro-Węgier na morzach budowano krążowniki, ale najważniejszym przejawem dążeń Cesarstwa do panowania na Adriatyku była budowa zgrupowania nowoczesnych pancerników. Pomimo że w Europie trwał wówczas wyścig zbrojeń morskich, marynarka miała problemy z pozyskaniem pieniędzy na nowe jednostki. Niemniej jednak w sierpniu 1914 r. dysponowała już flotą pancerników. Niniejsza książka opisuje szczegółowo pięć typów austro-węgierskich pancerników, które pełniły służbę w latach I wojny światowej.
W momencie wybuchu I wojny światowej Austro-Węgry posiadały do dyspozycji cztery nowoczesne lekkie krążowniki oraz szesnaście nowoczesnych niszczycieli budowanych na początku XX wieku dla ochrony rosnących zamorskich interesów. To te szybkie lekkie jednostki, a nie cenione przez flotę pancerniki, widziały najwięcej akcji podczas wojny poczynając od bombardowania wrogich baterii artylerii podczas kampanii czarnogórskiej, aż po wygraną nad flotą Ententy podczas bitwy w cieśninie Otranto w 1917 roku. Z pomocą specjalnie przygotowanych grafik Ryan Noppen przedstawia krążowniki i niszczyciele, których austro-węgierskie imperium używało podczas I wojny światowej. Praca obejmuje projektowanie i rozwój tych okrętów, jak również ich działalność bojową, podkreślając drogę ewolucji strategii morskiej podczas kampanii adriatyckiej.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro